สรุปตอน บทที่ 1382 สหายเก่า – จากเรื่อง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
ตอน บทที่ 1382 สหายเก่า ของนิยายการเกิดใหม่เรื่องดัง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดยนักเขียน จ้าน นิชิโนะ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
แต่ที่น่าตกใจกว่าฉู่หลิวเยว่ ก็คือคนที่เฝ้ารออยู่ด้านนอกต่างหาก
ท่ามกลางคนทั้งหมด ส่วนใหญ่กำลังคิดว่าจะอดทนรอต่อไป หรือหาทางบุกเข้าไปแทน
อันที่จริงพวกเขาทุกคนพร้อมลงมือ ทว่าแค่ดูจากเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้พวกเขาสงบสติอารมณ์ลง และพยายามหาทางออกที่ดีที่สุด
หากแต่ไม่มีใครคาดคิดว่า ก่อนที่พวกเขาจะทันได้วางแผน กลับมีใครบางคนบุกเข้ามาแล้วชิงลงมือก่อนพวกเขา!
เหนือท้องนภาอันกว้างใหญ่ มีร่างหลายร่างในชุดคลุมสีดำ กำลังโจมตีใส่ทุกอย่างที่อยู่เบื้องล่าง!
ผู้อาวุโสฮวาเฟิงเขย่งปลายเท้า พลันพุ่งทะยานขึ้นไปอย่างรวดเร็ว
“พวกนั้นเป็นใคร!”
อีกฝ่ายคือกลุ่มคนประมาณเจ็ดหรือแปดคน ทุกคนล้วนปิดหน้าปิดตา จนมองไม่เห็นสีหน้าคร่าตาที่แท้จริง
แต่ลมปราณบนกายของพวกเขานั้นทรงพลังมาก แต่ละคนล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทพขั้นสูง!
โดยเฉพาะบุรุษที่อยู่เบื้องหน้า ลำตัวของเขาโก่งโค้งลงเล็กน้อยราวกับคนชรา ลมปราณของเขาลึกล้ำแลคลุมเครือ ทำให้มองไม่ออกว่าเขาแข็งแกร่งระดับใด!
หัวใจของผู้อาวุโสฮวาเฟิงพลันจมดิ่ง
อีกฝ่ายกล้าบุกเข้ามาแบบนี้ แสดงว่าต้องเตรียมการไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ แล้ว!
คนเหล่านี้ไม่สนใจผู้อาวุโสฮวาเฟิง และทำเพียงโจมตีพื้นดินด้านล่าง ราวกับต้องการถล่มทั้งสุสาน!
เปรี๊ยะ!
เกิดรอยแตกขนาดใหญ่ขึ้นบนก้อนหินด้านล่าง
“พวกเจ้า…”
ผู้อาวุโสฮวาเฟิงหน้าถอดสีทันที แต่ก่อนที่เขาจะได้กล่าวอันใด เขาก็เห็นร่างหนึ่งวิ่งออกมาจากด้านล่าง
ร่างสูงโปร่ง แขนขาเรียวยาว ว่องไวแลปราดเปลี่ยว ซึ่งก็คือฉู่หลิวเยว่!
ฉู่หลิวเยว่พยักหน้าให้ผู้อาวุโสฮวาเฟิงเบาๆ ผู้อาวุโสฮวาเฟิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถอยหลังไปสองสามก้าว
ทว่าในใจนั้นยังเปี่ยมไปด้วยด้วยความกังวล เขาจ้องมองทั้งสองฝ่ายที่กำลังเผชิญหน้ากันอย่างไม่ละสาย
ฉู่หลิวเยว่ยืนอยู่กลางอากาศ พลางหันหน้ามองฝ่ายโน้นจากระยะไกล
นางกวาดสายตามองพวกเขาอย่างรวดเร็ว พลันตระหนักได้ว่านางไม่รู้จักคนเหล่านี้
ทว่าลมปราณอันเย็นยะเยือกบนกายาของพวกเขานั้น ช่างดูคุ้นเคยเสียเหลือเกิน
ฉู่หลิวเยว่หรี่ตาลง พลันแค่นยิ้มออกมา
“มิทราบพวกเจ้าชื่อเสียงเรียงนามอันใด ไยจักถ่อมาถึงที่นี่รึ?”
เสียงที่ฟังดูแก่ชราของหัวหน้ากลุ่ม เอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา
“เจ้านายของข้าต้องการพบเจ้า”
ฉู่หลิวเยว่ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง พลางเลิกคิ้วขึ้นนิดๆ
“แล้วเจ้านายของพวกเจ้า…เป็นใครรึ? ถ้าอยากเจอข้า ก็ต้องแนะนำตัวเองก่อนมิใช่รึไร?”
“เจ้าไม่มีสิทธิ์ถามเรื่องนี้”
ชายชราผู้นั้นไม่สนใจคำพูดของฉู่หลิวเยว่เลยสักนิด
“แค่มากับเราก็พอ มิเช่นนั้นผู้คนที่อยู่ที่นี่ จักต้องถูกชำระตามราคาที่เจ้าเลือก”
น้ำเสียงของชายชราสงบนิ่ง ราวกับเอ่ยถึงเรื่องธรรมดาทั่วไป
หัวคิ้วของฉู่เยว่พลันขมวดมุ่น
ยามนี้สภาพขององค์ไท่จู่กำลังเข้าขั้นวิกฤต หากนางจากไปเช่นนี้ ก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอันใดขึ้นบ้าง
ทว่าประโยคต่อมาของชายชรา ทำเอาฉู่หลิวเยว่เปลี่ยนใจอย่างรวดเร็ว
“วางใจเจิด สหายเก่าของเจ้าเองก็อยู่ที่นี่ พวกเจ้าไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว ถึงเวลาไปเยี่ยมเขาเสียที”
ฉู่หลิวเยว่กำหมัดแน่น
“ใครกัน?”
“มู่ชิงเห่อ”
ฉู่หลิวเยว่ตอบรับทันควัน
“ข้าจะไปกับพวกเจ้า!”
“ฉู่เยว่!”
ผู้อาวุโสฮวาเฟิงผงะไปแวบหนึ่ง พลันรีบห้ามเขา
“ฉู่เยว่ คิดให้ดีก่อน!”
แค่มองแวบเดียวก็รู้แล้วว่าคนพวกนี้มิใช่คนดี หากไปกับพวกเขา ย่อมพบเจอกับอันตรายมิใช่หรือ?
และเมื่อถึงตอนนั้น หากคิดจะหนีคงยากเสียแล้ว!
ฉู่หลิวเยว่ส่ายศีรษะเบาๆ
“ผู้อาวุโสฮวาเฟิงขอรับ ครั้งนี้ศิษย์ต้องไปจริงๆ ท่านโปรดวางใจ ศิษย์รู้ตัวดีขอรับ”
เมื่อเห็นเจตนารมณ์อันแน่วแน่ของเขา ผู้อาวุโสฮวาเฟิงที่กำลังจะอ้าปากแย้ง ก็จำต้องงับปากลง และทำได้เพียงส่ายหัวพลางถอนหายใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...