ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1393
สรุปบท บทที่ 1393 เปิดเผยต่อหน้าธารกำนัล: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
อ่านสรุป บทที่ 1393 เปิดเผยต่อหน้าธารกำนัล จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บทที่ บทที่ 1393 เปิดเผยต่อหน้าธารกำนัล คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
สีหน้าของผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนพลันบิดเบี้ยว
คำพูดนี้ฟังไปก็ไม่ได้ดูผิดแผกอะไร แต่…เหตุใดเขาถึงได้รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องกัน?
ต่อให้จะเป็นห่วงกันอยู่ก็เถอะ แต่ท่าทางและองศาการก้มศีรษะลงไปนี่…ออกจะใกล้ชิดไปหน่อยแล้วกระมัง?
ระหว่างบุรุษกับบุรุษกันเองเช่นนี้ ไม่ว่าใครมาเห็นเข้าล่ะก็…
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนรู้สึกวุ่นวายใจอยู่ไม่น้อย
นี่มัน…
หรงซิวบอกเพียงว่าเคยรู้จักกับฉู่เยว่มาก่อน ตอนนั้นพวกเขาทั้งสองเป็นแค่สหายกัน หรงซิวเองก็มองเขาเป็นน้องชายด้วย
แต่พอมาดูตอนนี้แล้ว…
นัยน์ตาของหรงซิวขยับไหวน้อยๆ ก่อนจะเหลือบมองมาทางเขา
“ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยน ท่านพอจะมีโอสถวายุโชยชายติดตัวบ้างหรือไม่?”
“หา? อ้อ! มีสิ!”
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนเบนสายตากลับมา มือล้วงหยิบขวดหยกออกมาใบหนึ่งส่งไปให้หรงซิว
แต่เมื่อเห็นว่าหรงซิวผละมือออกมารับมิได้ เขาจึงต้องเทเม็ดยาอายุวัฒนะออกมา ก่อนจะป้อนมันให้ฉู่หลิวเยว่
ทว่าริมฝีปากฉู่หลิวเยว่กลับปิดสนิท จะทำอย่างใดก็มิอาจป้อนยาอายุวัฒนะเม็ดนั้นเข้าปากนางได้
มือหรงซิวลูบบนไหล่ลาดของนางเบาๆ พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วราวกระซิบ
“อย่าดื้อ กินยาเข้าไปเสีย”
ฉู่หลิวเยว่ซุกหน้าหนีเข้าไปในอกเขา ทว่าสุดท้ายแล้วก็ยังยอมอ้าปากอย่างเชื่อฟัง
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนจึงรีบป้อนยาอายุวัฒนะเข้าปากนางไป
ทันทีที่โอสถวายุโชยชายละลายในปาก ฉู่หลิวเยว่ที่ยังคงหลับตาอยู่ก็กลืนยาอายุวัฒนะลงไป
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนชักมือกลับมา พลางมองอยู่ด้านข้างด้วยความตระหนกที่ทวีคูณขึ้น
ดูสินั่น!
หรงซิวเคยทำตัวอ่อนโยนแบบนี้กับใครที่ไหนกัน!
คราวก่อน หรงซิวยืนกรานจะเป็นคนอุ้มฉู่เยว่กลับไปเอง อีกทั้งยังคอยดูแลเขาด้วยตัวเองอยู่ไม่ห่าง ผู้อาวุโสยังคิดอยู่เลยว่าเป็นเพราะฉู่เยว่ช่วยเขารับการโจมตีครั้งนั้น เขาคงรู้สึกผิดพอตัว ด้วยอยากชดใช้คืนให้ถึงได้ทำไปขนาดนั้น
ทว่าตอนนี้เล่า?
เท่าที่จำได้ แต่ไหนแตไรมาหรงซิวแทบไม่เคยเข้าใกล้ชิดกับสตรีงามใดมาก่อนเลยนะ…
ก่อนความคิดอันน่าขันพลันลอยวาบขึ้นมาในสมองผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยน
ความคิดที่ว่าทำเอาหัวใจเขาแทบกระดอนออกมาจากอก
เขารีบตวัดสายตามองหรงซิวแวบหนึ่ง ก่อนจะชักสายตากลับมาในบัดดล
ช่างมันเถอะน่า!
กับเรื่องพวกนี้ ไม่ไปถามมากจะดีกว่า!
อย่างน้อยที่สุด ตัวเขาเองก็ยังทำใจรับไม่ได้มากขนาดนั้น
เพียงแต่ภายหลังนี่สิ…เกรงว่าท่าทีที่มีต่อฉู่เยว่ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ แล้ว…
มุมปากหรงซิวขยับยกขึ้นเล็กน้อยโดยมิผิดสังเกต
เขาย่อมเดาออกอยู่แล้วว่ายามพวกผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนมองเห็นภาพฉากนี้จะคิดไปถึงไหนต่อไหน แต่อย่างใดก็ดี…
ตัวเขาไม่สนใจแม้แต่น้อย
“ปั๋วเหยี่ยน ตันชิง”
ในตอนนั้นเอง ผู้อาวุโสฮวาเฟิงก็จบบทสนทนาระหว่างเขากับเจียงจื่อหยวนพอดิบพอดี
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนและผู้อาวุโสตันชิงหันศีรษะกลับมามองเขา สายตายังคงเหลือบมองเลยไปยังเจียงจื่อหยวนที่เดินคล้อยหลังมาด้วย
ความจริงแล้วพวกเขาเองก็พอจะรู้อยู่ ฮวาเฟิงกับเจียงจื่อหยวนต้องไปพูดคุยบางอย่างกันมาแน่นอน
“ข้ามีเรื่องหนึ่งอยากจะพูดกับพวกเจ้า”
สีหน้าผู้อาวุโสฮวาเฟิงเซื่องซึมนัก
นี่ทำเอาพวกผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่มกันทั่วถ้วน
“มีอันใดรึ?”
ผู้อาวุโสฮวาเฟิงสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ดูแล้วเหมือนจะรู้สึกอึดอัดใจอยู่มากทีเดียว
เจียงจื่อหยวนที่ยืนอยู่ไม่ไกลหยุดฝีเท้าของตนลงพลางเบนสายตาไปมอง ในดวงตาลอบฉายแววพึงพอใจและคาดหวังออกมา
ดีมาก
ขอแค่ผู้อาวุโสฮวาเฟิงย่อมเปิดปากช่วยนาง ทุกอย่างก็ราบรื่นแล้ว
เมื่อคิดถึงว่าตนเองรอดพ้นจากทางหายนะแล้ว เจียงจื่อหยวนก็พรูลมหายใจน้อยๆ ออกมาอย่างอดมิได้
ในตอนนั้นเอง ผู้อาวุโสฮวาเฟิงกลับหันศีรษะไปกวักมือเรียกกลุ่มคนที่ยืนออกันอยู่อีกทิศทางหนึ่ง
“เหลี่ยงเซียวเซียว เจ้ามานี่หน่อยสักประเดี๋ยว”
รอยยิ้มที่ยังคลี่ไม่สุดดีบนดวงหน้าเจียงจื่อหยวนพลันแข็งค้าง
ความกระวนกระวายเริ่มก่อตัวขึ้นในใจของนาง!
จู่ๆ ผู้อาวุโสฮวาเฟิงจะตะโกนเรียกเหลี่ยงเซียวเซียวให้ไปหาเหตุใดกัน?
เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวข้องกับนางเลยมิใช่หรือไร!
เหลี่ยงเซียวเซียวเองก็ออกจะงุนงงอยู่ไม่น้อย ทว่าก็ยังก้าวเดินไปท่ามกลางสายตาของคนทุกผู้ที่จับจ้องมา
นางคำนับผู้อาวุโสแต่ละท่านจนครบเสียก่อน จากนั้นจึงเอ่ยถามออกไปด้วยสีหน้างงงวย
“ผู้อาวุโสฮวาเฟิง ท่านเรียกตัวข้าหรือเจ้าคะ?”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...