ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1392
สรุปบท บทที่ 1392 เป็นไข้: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
อ่านสรุป บทที่ 1392 เป็นไข้ จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บทที่ บทที่ 1392 เป็นไข้ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ทว่านางยังคงอดทนต่อไปได้
ตอนนี้ทุกคนล้วนกำลังรอชมสภาพน่าหัวร่อของนางกันอย่างใจจดใจจ่อ
พวกคนที่เมื่อก่อนหาวิธีเข้ามาประจบประแจงนาง มาบัดนี้กลับถอยห่างหนีแทบไม่ทันประหนึ่งว่าบนตัวนางมีของน่ากลัวติดอยู่ก็มิปาน
เจียงจื่อหยวนโมโหเสียจนลมแทบจับ ทว่าก็ทำได้แค่กล้ำกลืนความอับอายลงไป
นางรู้ดีว่าตอนนี้สถานการณ์ของนางมาถึงจุดที่ตกต่ำที่สุดแล้ว
หากไม่คิดหาทางให้ผู้อาวุโสตันชิงถอนคำพูดเสีย เช่นนั้นหลังจากกลับไปแล้ว สิ่งที่รอนางอยู่ก็คือการถูกขับออกจากสำนัก!
“จื่อหยวน เจ้าเป็นอันใดไป? เหตุใดสีหน้าเจ้าดูไม่ค่อยดีเอาเสียเลย?”
เหลี่ยงเซียวเซียวเดินมาเข้าหา ทำท่าทางราวกับว่าเป็นกังวลใจเสียเต็มประดา
ระหว่างที่พูดอยู่นั้น นางก็กวาดสายตาขึ้นๆ ลงๆ มองดูเจียงจื่อหยวนรอบหนึ่งประหนึ่งว่ากำลัง ‘เชยชม’ สภาพยับเยินอันดูไม่จืดของนาง
เจียงจื่อหยวนแค่นหัวเราะอยู่ในใจ
หากว่าเหลี่ยงเซียวเซียวมีใจเป็นกังวลนางแม้จะสักเล็กน้อยจริง ก็คงเดินมาหาตั้งนานแล้ว ไฉนเลยต้องรอจนถึงตอนนี้ด้วย?
คงมิแคล้วรอหัวเราะเยาะนางเหมือนกันนั่นแหละ!
ทันใดนั้นเอง เจียงจื่อหยวนก็นึกถึงเรื่องบางส่วนที่เกิดเมื่อก่อนหน้านี้ขึ้นมาได้ สีหน้าพลันเปลี่ยนไปเล็กน้อย
นางคลี่รอยยิ้มออกมา
“วางใจเถอะ ข้ามิเป็นไร ว่าแต่เจ้าเถอะ…เซียวเซียว คราวนี้ตระกูลชั้นสูงและเผ่าเซียนต่างๆ มาที่นี่กันตั้งมากมายเพียงนี้ ตระกูลเหลี่ยงของพวกเจ้าเองก็คงจะมาร่วมด้วยกระมัง?”
เหลี่ยงเซียวเซียวถึงกับตะลึงงัน นึกไม่ถึงว่าจู่ๆ นางจะพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา
“ไม่ได้มาเสียหน่อย?”
ก่อนหน้านี้นางเคยพูดเรื่องนี้กับคนในบ้านไปแล้วรอบหนึ่ง ท่านพ่อบอกว่าระยะนี้ในตระกูลมีธุระบางอย่างที่จำเป็นต้องสะสาง ไม่อาจปลีกตัวมาได้ จึงตัดสินใจไม่มาเข้าร่วมด้วย
“เหตุใด ก่อนหน้านี้…เจ้าเห็นคนจากตระกูลข้าหรือ?”
เหลี่ยงเซียวเซียวตื่นตัวขึ้นมาโดยพลัน
เจียงจื่อหยวนเปล่งเสียงหัวเราะออกมา
“เปล่า ข้าแค่ถามเฉยๆ เท่านั้น อย่างใดซะที่นี่ก็ค่อนข้างจะอันตราย ครั้นมาแล้ว คิดจะออก…ก็มิได้ง่ายดายปานนั้นหนา”
คิ้วของเหลี่ยงเซียวเซียวขมวดเข้าหากันโดยทันที
ไม่รู้ด้วยเหตุใด รอยยิ้มของเจียงจื่อหยวนทำให้นางรู้สึกกระวนกระวายใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
นางหมดอารมณ์จะเยาะเย้ยต่อ หลังจากตอบรับไปส่งๆ ไม่กี่ประโยคก็หมุนกายจากไปทันที
ยามมองตามแผ่นหลังที่ห่างไปของนาง รอยยิ้มบนดวงหน้าเจียงจื่อหยวนก็ค่อยๆ เย็นเยียบลง
เฮอะ
ดูเหมือนคนตระกูลเหลี่ยงจะยังไม่รู้ข่าว
หรืออย่างน้อยที่สุด ตัวเหลี่ยงเซียวเซียวเองนั่นแหละที่ยังไม่รู้
เหลี่ยงเส่าคังที่ครองตำแหน่งผู้สืบทอดตระกูลเหลี่ยง บัดนี้กลับตายไปอย่างคลุมเครือ ตระกูลเหลี่ยงย่อมไม่มีทางปล่อยวางเรื่องนี้แน่!
พอมาคิดมาถึงตรงนี้ นางก็รีบสับเท้าก้าวไปข้างหน้า
“ผู้อาวุโสฮวาเฟิงเจ้าคะ ข้ามีเรื่องบางอย่างอยากจะพูดกับท่าน”
ผู้อาวุโสฮวาเฟิงเดิมทีกำลังพูดคุยอยู่กับพวกผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยน เมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันศีรษะกลับมามองนางรอบหนึ่ง
“อันใดรึ?”
เจียงจื่อหยวนสองมือพันกันยุ่งเหยิง ทำท่าทีราวกับว่ากระวนกระวายใจอยู่ไม่น้อย
“คือ…ขอเวลาท่านแค่สักประเดี๋ยวเดียวเจ้าค่ะ”
คนรอบข้างจำนวนไม่น้อยต่างมองมาด้วยสายตาที่เปี่ยมความฉงน
ผู้อาวุโสฮวาเฟิงครุ่นคิดเพียงครู่ แต่ยังก็เดินเข้าไปหานาง
เจียงจื่อหยวนสาวเท้าเดินเลี่ยงไปทางด้านข้าง
ผู้อาวุโสฮวาเฟิงจัดการกางค่ายกลอย่างง่ายดาย พาให้บทสนทนาของทั้งคู่ตัดขาดจากโลกภายนอกโดยสิ้นเชิง
“ตอนนี้เจ้าคงพูดออกมาได้แล้วกระมัง?”
ผู้อาวุโสฮวาเฟิงรู้ว่าการที่เจียงจื่อหยวนมาหาตัวเองกะทันหันย่อมต้องมีเรื่องเร่งด่วนสำคัญ ดังนั้นจึงยังคงอดทนอดกลั้นเอาไว้อยู่บ้าง
อีกทั้งเขาอยากจะดูเสียหน่อยว่าเจียงจื่อหยวนผู้นี้ยังคิดจะทำการอันใดออกมาอีก
เจียงจื่อหยวนเม้มริมฝีปาก แต่ก็ไม่ได้คิดอ้อมค้อม จึงเอ่ยปากเข้าประเด็นทันทีว่า
“ผู้อาวุโส ข้าอยากจะขอร้องท่านเรื่องหนึ่ง คือ…ท่านสามารถช่วยโน้มน้าวให้อาจารย์ข้าเขาถอนคำพูดได้หรือไม่เจ้าคะ?”
ผู้อาวุโสฮวาเฟิงเกือบคิดไปแล้วว่าตัวเองฟังผิด
“เจ้าว่าอันใดนะ?”
เจียงจื่อหยวนคงมิได้หลงผิดอยู่กระมัง!
นี่นางกำลังบอกให้เขาไปขอร้องอ้อนวอนให้?
สองมือของเจียงจื่อหยวนพนมไว้กลางอก สีหน้าจริงใจยิ่ง ภายในนัยน์ตาทั้งสองเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...