ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1398

ต้องขอบคุณผู้อาวุโสฮวาเฟิงที่ให้ “ความช่วยเหลืออย่างกระตือรือร้น” เซียนสุ่ยหลิงจึงได้รับข่าวนี้ในทันที

เจียงเห่อเทียนรีบเดินทางมาที่สำนักด้วยความรวดเร็ว

เดิมทีตอนนี้สำนักหลิงเซียวอยู่ในช่วงวิกฤต มีการป้องกันที่แน่นหนา ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถเข้ามาได้ตามใจชอบ

ตามความตั้งใจของผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนคือส่งเจียงจื่อหยวนออกจากสำนัก และให้คนของตระกูลเจียงมารับนางที่เมืองฝางโจวก็พอแล้ว

แต่เมื่อพิจารณาแล้ว หากทำให้เรื่องนี้ขยายใหญ่เกินไป อาจจะทำให้สำนักเสียชื่อเสียงไปด้วยได้ สุดท้ายจึงยอมปล่อยพวกเขาเข้ามา

แน่นอนว่าเขาอนุญาตให้เจียงเห่อเทียนเข้ามาในสำนักเพียงคนเดียว ตระกูลเจียงคนอื่นๆ ถูกกันเอาไว้ด้านนอกม่านพลัง

เจียงเห่อเทียนรู้สึกถึงความอัปยศอดสูอย่างยิ่ง แต่เรื่องนี้ก็ต้องดำเนินต่อไป จึงไม่ได้สนใจอันใดมากนัก

…

ภายในห้องโถงแห่งหนึ่งในสำนัก

เจียงเห่อเทียนเพิ่งเดินเข้ามา จากนั้นก็เห็นว่ามีผู้อาวุโสหลายคนนั่งอยู่ แต่มีเพียงเจียงจื่อหยวนลูกสาวสุดที่รักของเขายืนอยู่กลางห้องโถงคนเดียว

บรรยากาศตึงเครียด คล้ายว่าจะหยุดนิ่ง

หัวใจของเจียงเห่อเทียนดำดิ่ง

บรรยากาศเช่นนี้ สามารถอธิบายอันใดได้หลายอย่างแล้ว!

“เซียนสุ่ยหลิงเจียงเห่อเทียน คารวะผู้อาวุโสทุกท่าน”

เขาสะกดความไม่สบายใจที่เกิดขึ้น และกล่าวทักทายตามปกติ

ทันทีที่ได้ยินเสียงนั้น ร่างของเจียงจื่อหยวนก็สั่นสะท้าน ก่อนจะหันกลับไปอย่างช้าๆ

สายตาทั้งสี่ของพ่อลูกประสานกัน

หัวใจของเจียงเห่อเทียนสั่นไหว!

เพราะว่าตอนนี้ใบหน้าของเจียงจื่อหยวนซีดเซียวและจนตรอกอย่างมาก!

ใบหน้า ลำคอ และข้อมือของนาง เต็มไปด้วยรอยบาดแผลที่สดใหม่

ดวงตาคู่หนึ่งที่เฉลียวฉลาด ในตอนนี้เต็มไปด้วยเส้นเลือดสีแดง ท่าทางเศร้าซึม ใต้ตาทั้งสองข้างดำคล้ำ เห็นได้ชัดว่านางไม่ได้พักผ่อนให้เพียงพอ

“จื่อหยวน!”

เจียงเห่อเทียนรู้สึกปวดใจเป็นอย่างมาก รีบสาวเท้าก้าวเข้าไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว และไปหยุดยืนที่ด้านข้างของเจียง

จื่อหยวน

“เจ้า… เจ้าเป็นอันใดไป!”

เมื่อเห็นใบหน้าที่ร้อนรนของเขา เจียงจื่อหยวนก็รู้สึกแสบจมูกขึ้นมา น้ำตาไหลรินอย่างห้ามไม่ได้

“ท่านพ่อ ลูกขอโทษท่าน!”

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของนางเจียงเห่อเทียนก็ยิ่งร้อนรนมากกว่าเดิม

เขาตบไหล่ของนางเบาๆ พร้อมกระซิบปลอบใจอยู่หลายคำ

เมื่อพูดจบ เขาก็สาวเท้าไปด้านหน้าและประสานมือทำความเคารพผู้อาวุโสหลายท่านที่อยู่ตรงนั้น

“ผู้อาวุโสทุกท่าน พวกท่านต้องการจะตัดชื่อของจื่อหยวนทิ้ง เพราะชื่อเสียงของนางใช่หรือไม่? เรื่องที่ไม่ชัดเจนเช่นนี้ แล้วหลังจากนี้นางจะทำอย่างใด?”

ในข่าวที่สำนักหลิงเซียวแจ้งเขามา บอกเพียงว่าจะตัดชื่อของนางออก แต่ไม่ได้บอกเหตุผลอันใด

นี่เป็นสิ่งที่ทำให้เขาไม่เข้าใจที่สุด

เขารู้ก่อนหน้านี้ไม่นานว่า เว่ยซีผิงก็ถูกตัดชื่อไปเหมือนกัน

แต่สาเหตุนั้น ทุกคนต่างรู้กันดี จนตอนนี้เว่ยซีผิงไม่มีหน้ากลับไปที่ตระกูลเว่ยอีกแล้ว

แต่เหตุใดถึงคราวพวกเขา กลับดูมึนงงสับสนอย่างนี้?

เขาจึงต้องการคำอธิบายจากสิ่งนี้

ผู้อาวุโสฮวาเฟิงหัวเราะขึ้นมา

เจียงเห่อเทียนปฏิเสธ

“ข้าไม่นั่งแล้ว ผู้อาวุโสทุกท่านรีบพูดมาตามตรงเถอะ!”

ภายในใจของเขารู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก ดังนั้นแม้กระทั่งหน้าเขาจึงยังไม่อยากจะไว้หน้า

เขาพยักหน้า และไม่ต้องการจะโน้มน้าวต่อ

“ประมุขเจียง พูดตามตรง เป็นเพราะพวกเราต้องการจะไว้หน้าเซียนสุ่ยหลิงจึงไม่ประกาศเรื่องเหล่านี้ออกไป ถ้าท่านอยากรู้ละก็… เหตุใดไม่ลองถามเจียงจื่อหยวนดูล่ะ?”

เจียงเห่อเทียนได้ยินดังนั้น หัวใจของเขาก็จมดิ่งในทันที

อีกฝ่ายมีท่าทางสงบอย่างมาก หรือว่า… เจียงจื่อหยวนทำผิดจริงๆ?

“อ่า จริงสิ มีเรื่องหนึ่งที่ท่านอาจจะยังไม่ทราบ”

ผู้อาวุโสฮวาเฟิงกล่าวเตือนขึ้นมาประโยคหนึ่ง

ทันใดนั้นเองประตูบานหนึ่งก็มีระลอกคลื่นเล็กน้อยที่แผ่กระจายออกมา

การเคลื่อนไหวเหล่านี้ดึงดูดความสนใจของเมิ้งเหล่าในทันที

“หื้อ?”

น้ำเสียงทุ้มต่ำและแก่ชราดังขึ้นภายในห้องนั้น น้ำเสียงมีประกายสงสัยเล็กน้อย

ระลอกคลื่นแผ่กระจายออกมาจากประตูบานนั้น เมื่อเวลาผ่านไป มันก็รุนแรงยิ่งขึ้น

เหมือนว่ามีอันใดบางอย่างจะพุ่งตัวออกมา

“หรือว่านังหนูคนนั้นจะกลับมาแล้วหรือ?”

ภายในน้ำเสียงของเมิ้งเหล่าเต็มไปด้วยความประหลาดใจและตกใจ

นอกจากนางแล้วก็ไม่มีใครทำให้เกิดระลอกคลื่นเช่นนี้ได้

แต่…

เหตุใดถึงไม่มีข่าวจากภายนอกมาเลยล่ะ?

ถ้าแม่นางคนนั้นกลับมาแล้วจริงๆ ปั๋วเหยี่ยนและคนอื่นๆ ก็ควรจะรีบมาบอกเขาสิ

ตึง!

พลังที่อยู่ด้านในเริ่มกระแทกประตูอย่างรุนแรง ราวกับพยายามดิ้นรนอย่างเต็มที่!

“และก็ยังชอบทำตัวฝ่าฝืนกฎเหมือนกับนางจริงๆ ด้วย”

เมิ้งเหล่าแค่นหัวเราะเสียงเบา

ทันใดนั้นพลังอันไร้รูปร่างก็รวมตัวกันจากสี่ทิศแปดทาง แล้วปกคลุมประตูบานนั้น!

หลังจากถูกสยบ ระลอกคลื่นบนนั้นก็ค่อยๆ ลดน้อยหายลงไป

แต่หลังจากมันเงียบไปสักครู่หนึ่ง ด้านหลังของประตูบานนั้นก็มีเสียงกระแทกขึ้นมาอีกครั้ง

“ตึงๆ”

“ตึงๆ”

เสียงนั้นดังขึ้นและสม่ำเสมออย่างมาก

ท่ามกลางความสงบยังมีความร้อนแรงที่ซ่อนตัวเอาไว้อยู่!