ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1419

ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนเดินออกมาไกล่เกลี่ยเรื่องราว

“ทุกท่าน ความจริงแล้วในเรื่องนี้พวกเราก็เหมือนกับพวกเจ้าที่อยากจะสืบค้นความจริงออกมาให้เร็วที่สุด เพราะท้ายที่สุดแล้ว ไม่ว่าจะเป็นสำนักหลิงเซียวของพวกเรา หรือพระราชวังเมฆาสวรรค์ ก็ล้วนขาดทุนกันทั้งสิ้น หากพูดถึงฉู่เยว่…เขานั้นได้รับโชคชะตาที่ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ แต่ใช่ว่าจะไม่ประสบปัญหาใดๆ เลย ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ถูกคนเหล่านั้นพาตัวไปหรอกไม่ใช่หรือ?”

เขาถอนหายใจออกมา

“ขอพูดอย่างไม่ปิดบัง ความจริงแล้วตอนที่หรงซิวช่วยฉู่เยว่กลับมานั้น เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส และหลับไปเป็นเวลาช่วงหนึ่ง กว่าที่เขาจะฟื้นมาได้ก็ลำบากไม่น้อย มิอย่างนั้นพวกเราก็ไม่เพิ่งส่งเขาไปที่เขาเฝิงหมินในตอนนี้หรอก”

คำพูดเหล่านี้ทำให้ความคิดของคนจำนวนไม่น้อยสั่นไหว

หรือว่า…

เพราะว่าฉู่เยว่เข้าสถานที่แห่งนั้นไปเพียงลำพัง ดังนั้นจึงถูกชายลึกลับจับตัวไป

หากเป็นเช่นนั้นละก็ เหมือนว่ามันน่าจะสมเหตุสมผลอยู่…

“ตามความคิดเห็นของข้าแล้ว พวกเรานั้นควรร่วมมือกันเพื่อสืบเสาะหาความจริงจะดีกว่า!”

หลังจากผ่านการโต้เถียงที่ดุเดือด ในที่สุดพวกเขาก็เริ่มมีการประนีประนอม

“เช่นนั้น…ในเมื่อผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนพูดอย่างนี้แล้ว พวกเราก็…ไปตรวจสอบก่อนดีหรือไม่?”

“ข้าเห็นด้วย หลังจากนั้นก็รอฉู่เยว่ออกมาอธิบายให้ชัดเจนก็นับว่าได้”

“พวกเรามาวุ่นวายที่นี่ไปก็ไม่มีประโยชน์ ไม่เช่นนั้นแยกย้ายกันไปคิดหาหนทางที่จะสืบหาเบาะแสจะดีกว่า…”

ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนมอบหนทางลงให้แล้ว พวกเขาจึงได้แต่คล้อยตาม

เดิมทียังมีคนบางกลุ่มที่อยากจะเซ้าซี้ต่อไป แต่เห็นได้ชัดว่าสถานการณ์นั้นเปลี่ยนไป ดังนั้นจึงเลือกที่จะเงียบเสียง

ในตอนนั้นเอง จินตี้ก็เหมือนคิดอันใดขึ้นมาได้ จึงสาวเท้าไปด้านหน้าหนึ่งก้าว แล้วถามขึ้นว่า

“ช้าก่อน! ข้ายังมีคำถามสุดท้าย!”

หรงซิวพยักหน้า

“เชิญถามมาตามตรง”

จินตี้หัวเราะออกมาหนึ่งเสียง แต่แววตาไม่มีรอยยิ้ม

“ข้าอยากจะถามว่า…กระบี่นั้นที่ฉู่เยว่ใช้ เป็นกระบี่ที่แย่งมาจากมือของจินเหลยในตอนนั้นใช่หรือไม่?”

เมื่อคำพูดนี้พูดออกไป สีหน้าของคนจำนวนไม่น้อยก็ดูประหลาดใจ

ความจริงแล้วเรื่องบาดหมางของสำนักหลิงเซียวและสำนักปีกสุวรรณในตอนนั้น คนทั่วทั้งอาณาจักรเสิ่นซวี่ล้วนรับทราบเป็นอย่างดี

พูดตามเหตุผลแล้ว คนของสำนักปีกสุวรรณ น่าจะไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ต่อหน้าสาธารณะสิ เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา คนของฝ่ายเขาก็เป็นคนผิด

คาดไม่ถึงว่าจินตี้จะพูดเรื่องนี้ออกมาในตอนนี้?

ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนรู้สึกตึงเครียดขึ้น และหันมองไปทางหรงซิวด้วยท่าทีสงบนิ่ง

สีหน้าของหรงซิวนิ่งยังคงไม่เปลี่ยนแปลง และถามกลับเสียงเรียบว่า

“หากใช่แล้วอย่างใด หากไม่ใช่แล้วอย่างใด? ไม่ว่าอย่างใดของสิ่งนั้นก็เป็นของเขา จะใช่หรือไม่ใช่ก็ไม่มีความแตกต่างละมั้ง?”

จินตี้หัวเราะเสียงดัง

“เหตุใดถึงไม่ต่างล่ะ? ความแตกต่างนั้นใหญ่มาก! หรงซิว กระบี่เล่มนั้น น่าจะ…เป็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์แห่งจุนเจ๋อของจริงสินะ?”

ทันทีที่สิ้นเสียง บรรยากาศรอบข้างก็เงียบกริบไป!

อาวุธศักดิ์สิทธิ์แห่งจุนเจ๋อ!

แม้จะมองไปทั่วทั้งอาณาจักรเสิ่นซวี่ มันก็คืออาวุธระดับสูงที่สุด! เป็นของหายากที่ทุกตระกูลต้องการแย่งชิง!

กี่ปีมาแล้วที่อาณาจักรเสิ่นซวี่ไม่มีอาวุธศักดิ์สิทธิ์แห่งจุนเจ๋อปรากฏขึ้น?

ตอนนี้จินตี้กำลังพูดเรื่องอันใดอยู่?

ฉู่เยว่ใช้อาวุธศักดิ์สิทธิ์แห่งจุนเจ๋อเล่มนั้นหรือ?

แม้ว่าพวกเขาจะพยายามควบคุมอย่างเต็มที่แล้ว แต่ก็ไม่สามารถปกปิดความสงสัยและประกายไฟในแววตาได้

ในตอนแรกพวกเขายังไม่รู้สึก แต่เมื่อจินตี้พูดเช่นนี้ พวกเขาก็ค้นพบว่ามีอันใดบางอย่างไม่ถูกต้อง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน