ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 144
ในช่วงเวลาที่หยดน้ำเปลี่ยนไป ทันใดนั้นนาคาปีกทมิฬกลืนเวหาที่อยู่ใกล้ฉู่หลิวเย่รับรู้ได้ถึงอันตรายถึงชีวิต!
มันมองไปยังฉู่หลิวเย่ด้วยความตื่นตระหนก แววตาดูถูกและเย้ยหยันหายวับไปในทันที เหลือเพียงความหวาดกลัวที่อยากจะปิดบัง!
วินาทีต่อมา มันถอยกลับไปด้วยความตื่นตระหนกสุดขีด
ราวกับว่าฉู่หลิวเย่เป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัว!
สัตว์อสูรทั้งหมดที่มุงดูต่างตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นเช่นกัน
นี่…เกิดอันใดขึ้น?
ไม่ใช่ต้องการฆ่ามนุษย์เลวทรามคนนั้นหรือ? เพราะเหตุใด…
สติของฉู่หลิวเย่กลับคืนมา จึงพบว่าหยดน้ำตรงตำแหน่งตันเถียนเคลื่อนไหว!
พลังมหาศาลพลุ่งพล่านอย่างต่อเนื่อง ต่อมา หยดน้ำเล็กๆ หนึ่งหยดแยกออกมาจากด้านบน!
ฉับพลันฉู่หลิวเย่รู้สึกคันที่ฝ่ามือ เมื่อก้มหน้ามองดูก็ต้องเบิกตาโพลงด้วยความประหลาดใจ
นางเห็นหยดน้ำเล็กๆ หนึ่งหยดปรากฏขึ้นบนฝ่ามือที่เปื้อนเลือดของนาง!
หยดน้ำหยดนั้นมีขนาดพอๆ กับเมล็ดถั่วเหลือง มีลักษณะเป็นทรงกลม โปร่งใส เรียบเนียน ดูไม่ต่างจากหยดน้ำทั่วไป
ครั้นเมื่อเข้าใกล้จะรับรู้ได้ถึงพลังอันน่าสะพรึงกลัว!
ฉู่หลิวเย่มองดูด้วยความตกตะลึง
ภาพนี้คล้ายคลึงกับภาพที่นางฟื้นคืนเส้นโลหิตเดิม
ความแตกต่างคือครั้งที่แล้วนางใช้หยดน้ำในการฟื้นคืนเส้นโลหิตเดิมในร่างกาย ทว่าครั้งนี้กลับถูกใช้เพื่อโจมตี!
ในขณะที่นางยังไม่ทันได้ตอบสนอง หยดน้ำก็พุ่งออกไปยังนาคาปีกทมิฬกลืนเวหาอย่างรวดเร็ว!
นาคาปีกทมิฬกลืนเวหายังคงล่าถอยอย่างรวดเร็วเช่นกัน ทว่าความเร็วของหยดน้ำนั้นกลับเร็วกว่ามัน!
ภายในชั่วพริบตา มันก็อยู่ตรงหน้าเสียแล้ว!
เมื่อนาคาปีกทมิฬกลืนเวหาสะบัดปีก เปลวไฟสีแดงก็พุ่งออกมา! ทันใดนั้นสิ่งกีดขว้างห็ถูกสร้างขึ้นต่อหน้าของมัน!
ทว่าในเวลาต่อมา แววตาของมันกลับฉายแววตื่นตระหนก!
เพราะหยดน้ำหยดนั้นทะลุผ่านชั้นเปลวไฟ และความเร็วก็ไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย!
ความเร็วของหยดน้ำนั้นเร็วมาก ถ้าหากมองอย่างละเอียดจะเห็นรูเล็กๆ ที่ทะลุผ่านเปลวไฟ!
เปลวยังสร้างไม่เสร็จ หยดน้ำกลับทะลุผ่านมาเสียแล้ว!
นาคาปีกทมิฬกลืนเวหากลับยิ่งรู้สึกหวาดกลัวมากขึ้นไปอีก
มันเคยสัมผัสได้ถึงสิ่งผิดปกติ และภาพตรงหน้าก็ยิ่งพิสูจน์ถึงการคาดเดาของมัน มีพลังลึกลับที่แปลกประหลาด ทรงพลังอยู่ในร่างกายฉู่หลิวเย่!
พลังนี้มันก็ไม่จำเป็นต้องเป็นคู่ต่อสู้!
เมื่อมันคิดเช่นนั้น จึงล่าถอยอย่างรวดเร็วเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีนี้!
ร่างขนาดใหญ่สีดำและสีแดงเคลื่อนที่ไปมาบนท้องฟ้าอย่างดุเดือด เส้นทางนั้นดูวุ่นวายไม่เป็นระเบียบและแปลกประหลาดนัก
ราวกับหยดน้ำนั้นคือลูกตาที่คอยติดตามอย่างใกล้ชิดและใกล้เข้ามาเรื่อยๆ!
…..
“เกิดสิ่งใดขึ้น?”
อาวุโสซุนและซือถิงรีบมาอย่างเงียบๆ ทว่ากลับพบกับเหตุการณ์ผิดปกติ จึงเงยหน้าขึ้นมอง และเห็นนาคาปีกทมิฬกลืนเวหาแหวกว่ายอยู่บนท้องฟ้าอย่างบ้าคลั่ง
ดูเหมือนว่ามันกำลังหลีกเลี่ยงบางอย่าง
ซือถิงเงยหน้าขึ้นมองอย่างรวดเร็ว เขาขมวดคิ้ว พลางละสายตามองไปบนยอดเขา
แท้จริงมีระยะห่างจากภูเขาลูกนั้น แต่สามารถเห็นว่าเกิดสิ่งใดขึ้นที่นั่น
ในความมืดมิด เขามองเห็นร่างที่คุ้นเคยอยู่บนยอดเขา
ไม่ใช่ฉู่หลิวเย่ แล้วจะเป็นผู้ใด?
เพียงแค่ยามนี้ นางนั่งอยู่บนก้อนหิน และดูเหมือนว่าจะมีบางอย่างผิดปกติ
เมื่อซือถิงรู้สึกกังวลใจ เขากำลังจะก้าวเท้าเดินหน้าต่อไป ทว่าอาวุโสซุนกลับหยุดเขาไว้เสียก่อน
“ซือถิง ข้างหน้านั้นคือที่ที่ของสัตว์อสูร และควบคุมโดยนาคาปีกทมิฬกลืนเวหาถ้าหากเข้าไป จะว่าไปมันคงไม่ง่ายเช่นนั้น เจ้ารออยู่ที่นี่ อาจารย์จะไปตรวจสอบให้ละเอียด”
ริมฝีปากของซือถิงขยับราวกับว่ากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อเห็นท่าทางแน่วแน่ของอาวุโสซุน เขาจึงกลืนคำพูดลงคอไป
“…ขอรับ”
ซุนจ้งก้าวเท้าเพื่อจะไปด้านหน้าทันทีเมื่อพูดจบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์