ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 143

“ไม่ได้ ที่นั่นอันตรายมาก เจ้าจะไปได้อย่างไร”

ผู้อาวุโสซุนปฏิเสธโดยไม่ต้องคิด

พรสวรรค์และความสามารถของซือถิงนั้นยอดเยี่ยมมาก แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าในตอนนี้เขาจะแข็งแกร่งพอ

ถ้ามีอะไรผิดพลาดเกิดขึ้นกับซือถิง เขาในฐานะอาจารย์จะทำเยี่ยงไร

ซือหยางอดไม่ได้ที่จะก้าวเข้าไปใกล้และกระซิบกับเขาว่า

“พี่ใหญ่ พี่บ้าไปแล้วหรือ นั่นคือนาคาปีกทมิฬกลืนเวหา สัตว์อสูรระดับเจ็ดเชียวนะ พี่ไม่อยากมีชีวิตต่อแล้วหรือ”

เขาลังเลและมองไปรอบๆ ก่อนจะลดเสียงพูดลง

“เพื่อ…เพื่อผู้อื่น พี่มันไม่คุ้มที่จะเสี่ยงเลยนี่นา! อีกอย่าง หากพี่ไปแล้ว ไม่แน่อาจจะเป็นภาระของผู้อาวุโสซุนก็ได้!”

ซือถิงยังคงยืนกรานหนักแน่น

“ซือฝุ เพราะที่นั่นอันตราย ศิษย์จึงต้องตามท่านไปด้วย ท่านเป็นอาจารย์ของศิษย์ ตอนนี้ไม่สมควรนิ่งดูดาย ถึงอย่างไร…ศิษย์ก็พอมีความสามารถ ท่านเองก็เข้าใจเป็นอย่างดี เมื่อถึงคราวนั้น ศิษย์อาจจะพอช่วยเหลือท่านได้บ้างนะขอรับ”

ปกติซือถิงมักจะเป็นคนสุขุมไม่พูดจา แม้จะมีผลการเรียนดีเยี่ยม แต่เขาก็อ่อนน้อมถ่อมตนเสมอ

นี่เป็นครั้งแรกที่คำพูดพวกนี้หลุดออกจากปากเขา ซึ่งสามารถดึงดูดความสนใจของผู้อาวุโสและอาจารย์ท่านอื่นอย่างอดมิได้

ซือหยางเหลือบมองเขา เมื่อรู้ว่าเขาไม่สามารถเกลี้ยกล่อมซือถิงได้ก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที

พี่ใหญ่เป็นคนที่เวลาทำสิ่งใดมักเด็ดเดี่ยวเสมอ เขาจะไม่มีทางเปลี่ยนแปลงเรื่องที่เขาตัดสินใจไปแล้ว ถ้าบอกว่าจะไป เช่นนั้น…ก็จะไปให้ได้เด็ดขาด

คนอื่นไม่รู้สาเหตุ แต่เขากลับรู้ดี

ไม่ใช่เพราะคนคนนั้นอยู่ที่นั่นหรอกหรือ!

“เฮ้อ!”

ซือหยางถอนหายใจอย่างหนัก ก่อนจะก้าวออกไปให้พ้นสายตา

ผู้อาวุโสมองซือถิงด้วยความประหลาดใจ

“…เจ้าจะไปจริงๆ หรือ”

ซือถิงพยักหน้า

ผู้อาวุโสซุนเงียบไปครู่หนึ่ง เมื่อเห็นสีหน้าที่จริงจังของเขา เขาก็ยอมตอบตกลงในที่สุด

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เจ้าก็ตามซือฝุมาด้วยกันเถิด!”

“ข้างนอกตรงนี้ น่าจะใช่ทางออกแล้วล่ะ”

เฉินหู่ทุบผนังถ้ำข้างหน้าเขา เขาปาดเหงื่อออกจากหน้าผากด้วยสีหน้าที่ดูแช่มชื่นขึ้นมาบ้าง

มู่หงอวี๋ก้าวไปข้างหน้า จากนั้น

ทุบผนังเหมือนที่เฉินหู่ทำก่อนจะแนบหูฟังอย่างใกล้ชิด

“เสียงดูเปลี่ยนไปจากก่อนหน้านี้นิดหน่อย”

มู่หงอวี๋พูดอย่างไม่ค่อยแน่ใจ

“เฉินหู่ เจ้าแน่ใจจริงๆ หรือว่าข้างนอกนี้คือทางออก”

“แน่นอน! เมื่อก่อนตอนข้าอยู่บ้าน ข้าชอบตามท่านพ่อขึ้นเขา แม้จะไม่ค่อยเข้าใจเรื่องพวกนี้เท่าไหร่ แต่ข้าก็พอจะฟังเสียงมันออกนะ”

เฉินหู่ตบหน้าอกด้วยความภูมิใจในตัวเอง

“ถ้าทุบผนังถ้ำนี่ออกไปหนึ่งชั้นแล้วหากข้างนอกไม่ใช่ทางออก เจ้าต้องรับผิดชอบ!”

เมื่อเห็นว่าเขามีความมั่นใจมาก มู่หงอวี๋จึงเชื่อใจประมาณเจ็ดแปดส่วน จากนั้นนางก็หันไปมองกู้หมิงเฟิง

“เจ้ามาซิ”

กู้หมิงเฟิงพยักหน้า ส่งสัญญาณให้ทั้งสองถอยหลังไป

เขายืนอยู่หน้าผนังถ้ำ ถือค่ายกลนิลกาฬเอาไว้ในมือ

ทันทีที่ตั้งสมาธิมั่น พลังในร่างกายของเขาก็ถ่ายเทเข้าไปในค่ายกลนิลกาฬ!

ฉับพลันมีแสงประกายรำไรปรากฏขึ้น

…นั่นคือสัญญาณว่ากระบวนค่ายกลกำลังจะเปิดออก!

บริเวณโดยรอบมืดมิดและเงียบสนิท แสงประกายกลายเป็นแสงเจิดจ้า

ดวงตาของคนทั้งสามจับจ้องไปที่ค่ายกลนิลกาฬ

ลูกหมีดิ้นขลุกขลักด้วยความกระสับกระส่าย มู่หงอวี๋รีบเอามือลูบหูและกอดมันแน่นขึ้น

ถ้ามีอะไรผิดพลาดในภายหลัง นางสามารถปกป้องมันได้

พลังของกู้หมิงเฟิงถ่ายเทเข้าไปในค่ายกลนิลกาฬอย่างต่อเนื่อง และแสงข้างบนนั้นก็สว่างขึ้นเรื่อยๆ!

ในไม่ช้าโครงร่างของค่ายกลก็ปรากฏขึ้น!

แรงกดดันที่แอบแฝงค่อยๆ แพร่กระจายออกมาจากค่ายกล

เฉินหู่พึมพำเสียงต่ำ

“ไม่รู้ว่าตอนนี้ฉู่หลิวเยว่จะเป็นอย่างไรบ้าง”

มู่หงอวี๋ใจกระตุกวูบ

อันที่จริง พวกเขาอยู่ตรงนี้ แม้ว่าพวกเขาจะสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวภายนอกอันเลือนราง แต่พวกเขาไม่สามารถเดาได้ว่าเกิดสิ่งใดขึ้นบ้าง

ตอนนี้ไม่มีใครรู้ว่าสถานการณ์ข้างนอกจะเป็นเช่นไร

นางระงับความกังวลใจและหายใจเข้าลึกๆ

บทที่ 143 อับจนหนทาง 1

บทที่ 143 อับจนหนทาง 2

บทที่ 143 อับจนหนทาง 3

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์