ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1470
สรุปบท บทที่ 1470 แสแสร้งแกล้งทำ?: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
อ่านสรุป บทที่ 1470 แสแสร้งแกล้งทำ? จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ
บทที่ บทที่ 1470 แสแสร้งแกล้งทำ? คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
สีหน้าของฉู่หลิวเยว่ยังคงเรียบนิ่งไร้การเปลี่ยนแปลง สองเท้ามิได้หยุดนิ่ง และก้าวเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ
ราวกับไม่ได้ยินเสียงนั้น และไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์ใดใดกับนามนี้
ไป๋หลีฉุนหันไปมองเจียงจื่อหยวน
“หยวนหยวน เจ้ากำลังพูดอันใด? ซั่งกวนเยว่ไม่ได้อยู่ที่นี่”
หรือว่านางกำลังฟุ้งซ่าน?
เจียงจื่อหยวนพยายามฝืนลืมตาขึ้นมา และจ้องมองไปยังแผ่นหลังของคนเบื้องหน้า ในใจสับสนราวกับถูกคลื่นซัดถาโถมเข้ามาไม่ยั้ง
เมื่อครู่นี้ ไม่รู้เพราะอันใด จู่ๆ ร่างเงาของสตรีผู้นั้นก็ปรากฏขึ้นในหัวของนาง
ความสงสัยที่เลือนหายไปนาน ปรากฏขึ้นอีกครั้ง
นางยังคงรู้สึกว่า ฉู่เยว่คนนี้มีบางอย่างผิด
นั่นเป็นสาเหตุที่นางลั่นวาจาออกไปโดยไม่ยั้งคิด เพราะอยากเห็นปฏิกิริยาของอีกฝ่าย
ทว่าฉู่เยว่กลับดูปกติ ไม่ได้มีพิรุธอันใด
“ท่านประมุข ข้า…”
จริงสิ!
ทันใดนั้นก็มีแสงสว่างแวบขึ้นในหัวของเจียงจื่อหยวน!
ในเมื่อฉู่เยว่กับหรงซิวสนิทสนมกันเพียงนี้ ย่อมไม่มีทางไม่รู้จักซั่งกวนเยว่ แต่ทำไมพอได้ยินชื่อแล้ว เขากลับนิ่งเฉยเช่นนั้น?
นี่แค่พิสูจน์ได้แล้วว่าผิดปกติ!
“ฉู่เยว่…คะ…คือ…”
นางขยำแขนเสื้อของไป๋หลีฉุนแน่น และพยายามส่งเสียงออกมา
ขณะเดียวกัน ชายหนุ่มที่เดินไปได้ไกลแล้ว ก็หันกลับมา
หัวใจของเจียงจื่อหยวนรวมถูกมือที่มองไม่เห็นบีบขย้ำ
สองตาของนางจ้องมองชายหนุ่มผู้นั้นไม่วางตา
ภายในดวงตาใสแลเย็นชาที่กวาดมองร่างของนางไปมานั้น แฝงไปด้วยร่องรอยด้วยความเห็นอกเห็นใจและห่วงใจอยู่เล็กน้อย
“ทว่าอย่างไรเสีย คุณหนูเจียงก็เป็นถึงชนชั้นสูง แม้จะไม่สามารถฝึกปราณได้ตลอดชีวิต แต่ทุกวันคืนหลังจากนี้ของนาง ก็ยังจะมีอาหารให้กิน มีเสื้อผ้าให้ใส่ไม่ขัดสนเฉกเช่นปกติ”
ประโยคนี้ทำลายฟางเส้นสุดท้ายของเจืองจื่อหยวนอย่างสมบูรณ์!
“กรี๊ด…”
นางกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง
หลายคนเริ่มขมวดคิ้วไม่พอใจ
นี่นางทำสิ่งใดของนาง?
ชัดเจนว่าเป็นเพราะตัวเองไร้ความสามารถ แล้วยังมาอาละวาดอีก
พวกเขาไม่ได้มาที่นี่ เพื่อดูสิ่งนี้เสียหน่อย!
“ท่านประมุขไป๋หลี ข้าว่าท่านรีบพาคนกลับไปเถอะ ปล่อยไว้เช่นนี้ เกรงว่าเจียงจื่อหยวนคงจะอดทนได้ไม่นานกระมัง?”
ใครบางคนรีบเอ่ยปาก
ภายในพูดนั้น เต็มไปด้วยความไม่พอใจที่ปิดไม่มิด
ไป๋หลีฉุนชักสีหน้าทันควัน แต่ก็ไม่อยากกระโตกกระตากไป
เพราะเขารู้ว่าตอนนี้คนอื่นๆ ที่อยู่ในลานแห่งนี้ ต่างก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน!
เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ
พลันมีบางอย่างคว้าแขนเสื้อเข้าไว้
เขาลดสายลงมอง และเจียงจื่อหยวนที่ร้องไห้ออกมาเป็นสายเลือด
นางไม่อยากเป็นคนไร้ค่า!
นางเคยเป็นสตรีที่งดงามที่สุดในใต้หล้า!
นางเก่งที่สุด นางโดดเด่นที่สุด!
นางควรได้ทุกสิ่งที่ต้องการ มิใช่วิ่งหนีหางจุกตูดเหมือนหมาจรจัดแบบนี้!
นางแพ้ราบคาบ!
เดิมทีนางคิดว่าวันนี้นางจะมีโอกาสลุกขึ้นยืน แต่หลังจากเดินไปมาไม่กี่ก้าว ก็ถูกคนเหล่านั้นเหยียบย่ำเสียจมดิน!
ถ้าเหยียบย่ำกันให้ตายไปข้าง นางคงไม่ทุกข์ทรมานขนาดนี้
แต่สิ่งที่ร้ายแรงที่สุดคือ ครั้งหนึ่งนางเคยคิดว่าตัวเองยังมีโอกาสกลับมาผงาดได้อีก แต่สุดท้ายกลับถูกโยนลงนรกอย่างโหดร้ายอีกครา!
ไป๋หลีฉุนเองก็กระวนกระวายไม่ต่าง ดวงตาของเขาแดงก่ำ พลันคิดบัญชีฉู่หลิวเยว่ไว้ในใจ
“เจ้าอย่าเพิ่งพูดสิ่งใด ปู่จะช่วยเจ้าเอง ปู่จะไม่ยอมให้เจ้าถูกเอาเปรียบ!”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...