ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1471

ฉู่หลิวเยว่สบตาเขา แล้วยิ้มเยาะหนึ่งที

“ประมุขเจียง ท่านหมายถึงเรื่องอันใดหรือ”

เจียงเห่อเทียนมองนางที่ทำทีไม่รู้ไม่ชี้ หากแต่มิได้รีบร้อนอันใด

เขาหันมองไปรอบๆ พลางประสานหมัดโค้งคำนับให้ทุกคน

ผู้ที่นั่งอยู่ที่นี่ส่วนใหญ่ล้วนทรงคุณวุฒิกว่าเขา

“เรียนท่านทั้งหลาย ทุกท่านรู้หรือไม่ ฉู่เยว่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกท่านในตอนนี้ แท้จริงแล้วคือซั่งกวนเยว่ พระชายาแห่งพระราชวังเมฆาสวรรค์!”

เหล่าผู้คนพลันตกอยู่ในความโกลาหล

หากเป็นเพียงการคาดเดาคงไม่รู้สึกอะไร แต่พอได้ยินกับหูตัวเองเช่นนี้ กลับรู้สึกต่างไปในทันที

ถ้าจะบอกว่าตกใจและสับสนคงไม่ผิดกระไร

อย่างไรเสีย พวกเขาก็คิดว่าคนนอกอาณาจักรเสิ่นซวี่ผู้นั้นที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้น แล้วช่วงชิงตำแหน่งพระชายาได้สำเร็จ ล้วนมีจุดที่หน้าสงสัยอยู่ไม่น้อย

และตอนนี้เจียงเห่อเทียนก็บอกว่าฉู่เยว่ผู้ที่ก่อเรื่องมากมาย จนทั่วทั้งอาณาเสิ่นซวี่ปั่นป่วนเพราะเขา คือซั่งกวนเยว่ แล้วจะไม่ให้พวกเขาตกใจได้อย่างไร?

เจียงเห่อเทียนจ้องมองฉู่หลิวเยว่ด้วยสายตาเยาะเย้ย

“ซั่งกวนเยว่ เจ้าปลอมตัวหลอกทุกคน และล้อเล่นกับเสียงปรมมือชื่นชมของพวกเขา ข้าว่าดูออกจะ… ไม่เหมาะสมเท่าใดกระมัง?”

ฉู่หลิวเยว่ยิ้มเยาะในใจ

อย่างไรเจียงเห่อเทียนก็ยังเป็นขิงแก่เผ็ดร้อน[1]อยู่ในยังค่ำ เพียงลั่นวาจาง่ายๆ ไม่กี่คำ ก็ทำให้นางกลายเป็นฝ่ายตรงข้ามกับผู้คนในที่ประชุมเสียแล้ว

ผู้ที่เข้าร่วมการหารือในวันนี้ ล้วนแล้วแต่เป็นบุคคลสำคัญของอาณาจักรเสิ่นซวี่

ถ้าพวกเข้ารู้ตัวว่าถูกหลอก จะไม่บันดาลโทสะจนอาละวาดเลยหรือไร?

และไม่ใช่ว่าอ้างด้วยเหตุผลอะไร พวกเขาจะไม่มีวันปล่อยนางไปแน่นอน!

สีหน้าของฉู่หลิวเยว่ยังคงสงบนิ่ง หากแต่ในใจกลับปั่นป่วนราวพายุ

การที่เจียงเห่อเทียนกล้าโผล่หน้าออกมาเช่นนั้น แสดงว่าเขาต้องเตรียมการไว้อย่างดี

แต่เขารู้อะไรมา แล้วใช้อะไรเป็นหลักฐาน?

ถ้าไม่มีหลักฐานที่หนาแน่นรัดกุม เขาคงไม่กล้าเอาหน้ามารับศอกเช่นนี้

“ในเมื่อประมุขเจียงบอกมีหลักฐาน เช่นนั้นก็โปรดแสดงมันให้ทุกคนเห็นก่อนเถิด?”

ฉู่หลิวเยว่ยิ้มพลางเลิกคิ้วขึ้น

เจียงเห่อเทียนหัวเราะเยาะ

ดูสิว่าเจ้าจะยิ้มเช่นนั้นได้อีกนานแค่ไหนเชียว!

“ท่านพ่อ…”

เจียงจื่อหยวนที่เห็นเจียงเห่อเทียนยืนอยู่เบื้องหน้า รู้สึกราวกับเห็นแสงสุดท้ายของชีวิต พลันรีบตะโกนเรียก และตะเกียกตะกายจะไปที่นั่นให้ได้

เพียงแต่เสียงของนางในยามนี้ช่างอ่อนแรง ใบหน้าดำคล้ำ เนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือด แลดูน่าสมเพชเวทนานัก

เจียงเห่อเทียนเบนสายตาไปมอง เมื่อเห็นสภาพของนาง หัวใจของเขาพลันสั่นสะท้าน!

เขาพุ่งเข้าไปพยุงร่างของเจียงจื่อหยวนทันที ในใจทั้งเจ็บปวดและโกรธแค้น

“จื่อหยวน ไม่ต้องห่วง พ่อจะไม่ยอมให้ใครรังแกเจ้าอีกแล้ว!”

เขาจะแก้แค้นให้นางเอง!

ซั่งกวนเยว่จะต้องชดใช้อย่างสาสม!

ก่อนห้านี้เขาได้ข่าวว่าเจียงจื่อหยวนจะมาที่นี่พร้อมประมุขไป๋หลีฉุน

ถึงตอนนี้จะค่อยไม่สบายใจนัก แต่ก็คิดว่าไป๋หลีฉุนดูแลและปกป้องเจียงจื่อหยวนได้อยู่แล้ว และจะไม่ปล่อยให้นางต้องทนทุกข์ทรมานแน่นอน

แต่ใครจะรู้ว่า…

ทว่ายามนี้เขาไม่มีเวลามาเท้าความหาต้นสายปลายเหตุ ดังนั้นจึงต้องระงับความคิดเหล่านั้นไว้ แล้วค่อยจัดการในภายหลัง

เจียงเห่อเทียนพยายามระงับความปั่นปวนในใจ และตบไหล่ของเจียงจื่อหยวนเบาๆ

“จื่อหยวน ไปพักด้านข้างก่อนเถอะ ที่เหลือให้พ่อจัดการเอง”

เมื่อเห็นสีหน้ามั่นอกมั่นใจของเจียงเห่อเทียน เจียงจื่อหยวนก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาหน่อย ก่อนจะพยักหน้ารับ แล้วถอยออกไปด้วยการพยุงของไป๋หลีฉุน

ตรงกลางจัตุรัส เหลือเพียงฉู่หลิวเยว่และเจียงเห่อเทียน ที่กำลังยืนประจันหน้ากันจากระยะไกล

“ซั่งกวนเยว่ เจ้าต้องการหลักฐานหรือ? ข้าจะแสดงให้ดูเอง!”

เมื่อเจียงเห่อเทียนพูดจบ เขาก็หันไปมองชือรุ่ยเออร์ที่อยู่ด้านข้าง

“ได้ยินมาว่าคุณหนูรองของเฟยซิงเหมิน ได้ทำสัญญากับอินทรีสามตาไปเมื่อไม่นานมานี้?”

ชือรุ่ยเออร์ยืดตัวตรง

“แล้วอย่างไร? นั่นคือของขวัญจากบิดาข้า”

เจียงเห่อเทียนยิ้มให้นาง

“คุณหนูรองอย่าเพิ่งเข้าใจผิด แค่เพียงอยากขอยืมอินทรีสามตาของเจ้าสักประเดี๋ยว แล้วจะคืนมันให้เจ้า”

ชือรุ่ยเออร์ขมวดคิ้ว

แปลกมาก จู่ๆ เขาถึงมายืมอินทรีสามตาของนาง?

นางสังหรณ์ใจแปลกๆ พลางเอ่ยปฏิเสธออกไป

“นั่นคือสัตว์อสูรในพันธะสัญญาของข้า สามารถขอยืมกันเช่นนี้ได้เลยหรือ?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน