ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1481

สรุปบท บทที่ 1481 ความใน: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์

สรุปตอน บทที่ 1481 ความใน – จากเรื่อง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดย จ้าน นิชิโนะ

ตอน บทที่ 1481 ความใน ของนิยายการเกิดใหม่เรื่องดัง ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ โดยนักเขียน จ้าน นิชิโนะ เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

หรงซิวปรายมองไป๋หลี่ฉุนพลางคลี่รอยยิ้มบางเบา

“ท่านประมุข แม้ตำแหน่งของท่านจะสูงส่ง แต่กฎเกณฑ์ของพระราชวังเมฆาสวรรค์ ล้วนเป็นบรรพชนก่อตั้งขึ้น มิอาจละเมิดได้ตามใจ ท่านว่าอย่างไรเล่า? ตราบที่เจียงจื่อหยวนเข้าข่ายหนึ่งในสองกรณีนี้ ข้าก็จะละเว้นโทษตายของนางให้”

สายตาของฝูงชนพลันแปลกประหลาดไปในบัดดล

จู่ๆ หรงซิวก็พูดขึ้นมาเช่นนี้ ย่อมมิใช่แค่กล่าวลอยๆ เป็นแน่

บัดนี้เจียงจื่อหยวนอายุเท่าไรแล้วหนอ?

ยามอยู่ในจุดสูงสุดของชีวิตก็เป็นคุณหนูใหญ่ที่ถูกประคบประหงมตามใจ พรสวรรค์หรือก็พอมีอยู่บ้าง มาบัดนี้แน่นอนว่าตัวนางคนนั้นได้จากไปแล้ว

คนผู้หนึ่งที่ตกอยู่ในสภาพเช่นนี้แล้ว พูดอย่างไรก็ไม่เหมือนคนที่ครั้งหนึ่งเคยสร้างความดีความชอบยิ่งใหญ่แก่พระราชวังเมฆาสวรรค์กระมัง?

เช่นนั้น…ก็เหลือแค่ข้อสองที่เป็นไปได้แล้ว

แต่ว่าแม้นเซียนสุ่ยหลิงจะเป็นหนึ่งในยี่สิบแปดกองกำลังที่สังกัดพระราชวังเมฆาสวรรค์ ทว่าระหว่างพวกเขาหาได้ความสัมพันธ์เกี่ยวดองกันทางสายเลือดไม่!

เจียงจื่อหยวนเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลเจียงแบบนี้อยู่ดีๆ จะไปมีสายเลือดผู้สืบทอดสายตรงของพระราชวังเมฆาสวรรค์ได้อย่างไรกัน!

ไป๋หลี่ฉุนทั้งตื่นตกใจทั้งเคืองขุ่น

เขาจ้องหรงซิวเขม็ง คิดลอบสืบเอาเงื่อนงำเล็กน้อยจากดวงหน้าของเขา

หรือว่าเขาจะรู้อะไรเข้าแล้ว?

ไม่น่าใช่กระมัง!

เรื่องราวพวกนั้นจมกองฝุ่นมาหลายปีดีดัก คนที่รู้ก็ลาโลกไปแทบหมดแล้ว เหตุใดหรงซิวถึงได้…

ทว่าไป๋หลี่ฉุนมิกล้าฟันธงแต่อย่างใด

ดูจากท่าทีของหรงซิว หากมิมีหลักฐานที่แน่นหนา ย่อมไม่พูดออกมาได้เรียบง่ายปานนี้แน่!

แต่ว่า…

จะให้ยอมรับง่ายๆ ได้อย่างไรเล่า!

ไป๋หลี่ฉุนรู้สึกเหมือนถูกบางสิ่งกดทับหน้าอกไว้ อึดอัดคับข้องเสียจนแทบหายใจไม่ออก

“พอพูดเช่นนี้แล้ว เช่นนั้นมิใช่ว่ากรณีของคุณหนูใหญ่เจียง ดูจะไม่สอดคล้องกับทั้งสองกรณีเลยมิใช่หรือ?”

ฉู่หลิวเยว่เอ่ยเสียงค่อย มองเจียงจื่อหยวนที่หมดสติไปแล้วด้วยสายตาที่เศร้าโศกอยู่ไม่น้อย

“ได้ยินว่าคุณหนูใหญ่เจียงเพิ่งจะอายุยี่สิบสองยี่สิบสาม เมื่อก่อนเป็นลูกรักสวรรค์อยู่ดีๆ ต้องมาตกต่ำเช่นนี้ ช่างน่าเศร้านัก…”

ไป๋หลี่ฉุนโมโหเสียจนหน้าแดงก่ำ!

เสแสร้งแกล้งทำนัก!

เกรงว่าคนพวกนี้จะตั้งหน้าตั้งตารอให้เจียงจื่อหยวนตายเร็วๆ สิไม่ว่า!

ก่อนหน้านี้บีบบังคับกันทุกวิถีทาง มาครานี้กลับทำตัวปากหวานก้นเปรี้ยวเช่นนี้ ช่างชวนให้รู้สึกรังเกียจโดยแท้!

หรงซิวยังคงมีสีหน้าราบเรียบ

“มารดาผู้ให้กำเนิดนางจากไปตั้งแต่นางยังเล็ก บัดนี้เจียงเฮ่อเทียนเองก็สิ้นแล้ว เหลือแค่นางตัวคนเดียวเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้นเส้นลมปราณของนางขาดสะบั้น ชื่อเสียงป่นปี้ไม่มีชิ้นดี…”

สถานการณ์เช่นนี้ เกรงว่าการตายเป็นทางเดียวที่จะปลดปล่อยเจียงจื่อหยวนไปได้

ทว่าคำพูดเช่นนี้เป็นดั่งหนามแหลมที่ทิ่มแทงลงกลางใจไป๋หลี่ฉุนอย่างแรง

หรงซิวกล่าวว่า

“ท่านประมุข ข้ารู้ว่าหลายปีมานี้ท่านรักใคร่เอ็นดูเจียงจื่อหยวนมาแต่ไหนแต่ไร มิสู้…ท่านรีบหนีไปเสียตั้งแต่ตอนนี้?”

ระหว่างที่พูด เขาพลันก้าวไปข้างหน้าก้าวหนึ่ง

ฝีเท้าก้าวนี้ประหนึ่งเหยียบลงใจกลางแผลสดของไป๋หลี่ฉุนอย่างไรอย่างนั้น

ฟางเส้นสุดท้ายในหัวของเขาพลันขาดสะบั้น!

“หยวนหยวนเป็นหลานในไส้ของข้า พวกเจ้าหน้าไหนเล่ากล้าแตะนาง!”

แม้นก่อนหน้านี้จะคนจำนวนไม่น้อยที่พอเดาได้ถึงเรื่องนี้ ทว่าตอนได้ยินไป๋หลี่ฉุนยอมรับเองกับหู ก็ยังคงสร้างแรงกระทบอย่างยิ่งยวดอยู่ดี!

ใครไม่รู้บ้างว่าประมุขแห่งพระราชวังเมฆาสวรรค์ไป๋หลี่ฉุน ตลอดชีวิตหมกมุ่นอยู่กับการฝึกตน ไม่เคยแต่งงาน แล้วก็ไม่มีบุตรชายสืบทอดด้วย

คราที่พระราชวังเมฆาสวรรค์เกิดการแย่งชิงอำนาจตึงเครียดในหลายพื้นที่ เขาก็อาศัยฉวยใช้จุดนี้เอาชนะผู้อื่น ขึ้นครองตำแหน่งประมุขได้ในคราเดียว!

คำพูดที่เคยกล่าวในครานั้นคือ ตัวเขาไร้ซึ่งภรรยา หากเป็นประมุขแล้วไซร้ ย่อมสามารถทำตัวเที่ยงตรงยิ่งกว่าอะไรใดใด

พอมาตอนนี้ จู่ๆ เขากลับมาพูดว่าเจียงจื่อหยวนคือหลานสาวแท้ๆ ของตนอย่างนั้นหรือ!?

ช่างเป็นเรื่องมงคลที่ไร้เค้าลางมาก่อนเสียนี่กระไร!

หรงซิวชะงักฝีเท้า ริมฝีปากบางหยักยกวาดเป็นเส้นโค้งน้อยๆ

“อ้อ? ตลอดชีวิตท่านไม่เคยแต่งงานเลยสักครั้ง ไฉนถึงได้มีหลานสาวโผล่ออกมาเสียดื้อๆ เล่า? ท่านประมุข แม้ท่านจะอาลัยอาวรณ์ในตัวเจียงจื่อหยวน ก็ไม่จำเป็นต้องยื่นมือเข้ามาช่วยนาง สาดโคลนตมลงหัวตัวเองเช่นนี้หรอกกระมัง?”

ชื่อเสียงที่มีอยู่นี้ หายไปแล้วก็มิอาจเรียกกลับคืนมาได้อีก!

ไป๋หลี่ฉุนฟังแล้วขมับถึงกับปวดตุบตุบ เลือดกายในกายไหลวนเดือดพล่าน ประหนึ่งว่าแทบจะปะทุออกมาอยู่รอมร่อ!

คำพูดนี้ของหรงซิวช่างแทงใจดำคนโดยแท้!

บทที่ 1481 ความใน 1

บทที่ 1481 ความใน 2

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์