ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 15

จนกระทั่งพระอาทิตย์อัสดง ฉู่หลิวเยว่จึงเสร็จสิ้นการฝึกฝนของวันนี้ ไม่ต้องดูก็รู้ว่าบนร่างกายของนางต้องมีรอยฟกช้ำดำเขียวอย่างแน่นอน

แต่นางก็มีความสุขในใจเป็นอย่างมาก

การทำเช่นนี้ไม่เพียงแต่ให้ประสิทธิภาพของยาทำงานได้อย่างเต็มที่ ทั้งยังเพิ่มสมรรถภาพทางร่างกายได้อย่างรวดเร็วอีกด้วย ต่อไปก็จะเป็นประโยชน์ต่อการฝึกยุทธ์ในวันข้างหน้า

เมื่อฉู่หนิงกลับมาถึงบ้านก็เห็นท่อนไม้สำหรับฝึกต่างๆ เต็มลานบ้าน

ข้างๆ กันนั้นก็มีหญิงสาวร่างผอมบางที่กำลังแกะกระสอบทรายออกจากมือและเท้า

ต่อให้ท้องฟ้าจะมืดสักเพียงใด แต่เขาก็ยังสามารถมองเห็นท่าทางกระเซอะกระเซิงของนาง

ทันใดนั้นฉู่หนิงก็เกิดความรู้สึกสงสารขึ้นมา

“เยว่เอ๋อร์”

ฉู่หลิวเยว่เงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มให้แก่เขา

“ท่านพ่อ”

คำปลอบโยนต่างๆ นานนติดอยู่ที่ริมฝีปาก พลันพูดไม่ออก

ฉู่หนิงรู้ดี หลังจากผ่านเรื่องราวคราก่อน เยว่เอ๋อร์ได้รับการกระตุ้นอย่างมาก คนทั้งคนจึงเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ

เห็นได้ชัดว่าตอนนี้นางกำลังพยายามเปลี่ยนตัวเองให้เป็นผู้ที่แข็งแกร่ง

สิ่งเดียวที่เขาสามารถทำได้ก็คือสนับสนุนและปกป้องนางจนถึงที่สุด

“เยว่เอ๋อร์ ยาที่ลูกเคี่ยวกรำเมื่อวาน ดูเหมือนจะเห็นผลดียิ่งนัก!”

ฉู่หนิงเดินเข้าไปช่วยนางซับเหงื่อไคล แม้พยายามควบคุมตนเองอย่างสุดความสามารถแล้ว แต่ก็ยังมีความตื่นเต้นและความสงสัยที่ยากจะเก็บซ่อน

ฉู่หลิวเยว่เผยสีหน้าดีใจ

“จริงหรือ”

ฉู่หนิงพยักหน้า แต่ก็มิได้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในร้านให้ฟัง เขาบอกแค่ว่าจู่ๆ ก็รู้สึกกระฉับกระเฉงกว่าแต่ก่อนเท่านั้น

“สงสัย…เยว่เอ๋อร์ของพวกเรา จะมีพรสวรรค์ด้านหมอเทวดาจริงๆ นะเนี่ย!”

ฉู่หนิงภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง

หากค้นพบเรื่องนี้ตั้งแต่แรก หลายปีที่ผ่านมา เยว่เอ๋อร์คงไม่ต้องลำบากตรากตรำขนาดนี้

ฉู่หลิวเยว่แย้มยิ้มและกะพริบตา

“เห็นผลก็ดีแล้วเจ้าค่ะ เพิ่งจะค้นพบพรสวรรค์…ตอนนี้ ก็ไม่ถือว่าสายไปหรอกเจ้าค่ะ”

ฉู่หนิงคิดว่านางปลอบใจก็เลยพยักหน้าให้

“ใช่ ช่วงนี้เยว่เอ๋อร์ก็ต้องดูแลตัวเองดีๆ รอผ่านพ้นช่วงนี้ไปได้ เราค่อยไปหาอาจารย์ดีๆ ให้ลูกกัน!”

ฉู่หลิวเยว่ยิ้มแต่ไม่พูดอะไร

อาจารย์หรือ

ต่อให้รวมหมอเทวดาทั่วทั้งแคว้นเย่าเฉิน ก็คงมิเพียงพอให้มาเป็นอาจารย์ของนางหรอก

“จริงสิ ใกล้ถึงวันเกิดของลูกแล้ว ถึงคราวนั้น…เรื่องสัญญาอภิเษกกับองค์ชายรัชทายาท ลูกจะทำเช่นไร”

ฉู่หนิงลังเลที่จะเอ่ยถึงเรื่องนี้เล็กน้อย

เพราะก่อนหน้านี้พวกเขาสองคนพ่อลูกอยู่ในสถานการณ์ตกต่ำ ผนวกกับลูกสาวของเขาจินตนาการไปถึงองค์ชายรัชทายาทเสียหลายส่วน ดังนั้นเขาจึงไม่เคยเอ่ยถึงเรื่องนี้

ในเมื่อตอนนี้ทุกอย่างได้เริ่มเปลี่ยนแปลงใหม่หมดแล้ว เช่นนั้นก็ควรพิจารณาถึงปัญญานี้สักที

ถึงอย่างไร ก็เหลือเวลาอีกไม่ถึงหนึ่งเดือนแล้ว

รอยยิ้มของฉู่หลิวเยว่เยือกเย็นเล็กน้อย

“คอยดูการเปลี่ยนแปลงเงียบๆ”

ตีตนไปก่อนไข้ ไม่ใช่นางแน่นอน!

…

คืนนี้เจ้าเสวียเสวี่ยมาปรากฏตัวตามปกติ แถมยังหัวโนมาด้วย

เมื่อฉู่หลิวเยว่เอ่ยถาม เสวียเสวี่ยก็มุดหน้าหลบอย่างเศร้าสร้อย

มันอายหรือ

เห็นได้ชัดว่าเจ้าของยอมให้มันมา ทว่าสุดท้ายก็ตีมันอยู่ดี

เมื่อวานยามที่มา มันไม่รู้นี่นาว่าจะมาเห็นฉู่หลิวเยว่กำลังถอดเสื้อผ้าอยู่พอดี!

น่าโมโหยิ่งนัก!

ฉู่หลิวเยว่ดูอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าไม่ได้สาหัสมาก นางจึงไม่สนใจปล่อยให้เจ้าสิงโตขาวนอนข้างเตียง ส่วนตัวเองก็เริ่มปรับลมปราณ พอได้เวลาดึกดื่นค่อนคืนนางจึงเข้าสู่ห้วงนิทรา