ตอน บทที่ 1521 ส่งดอกไม้ไฟให้ จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 1521 ส่งดอกไม้ไฟให้ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
โหมวเหยาลงมือกะทันหัน ซึ่งเกินความคาดหมายของทุกคนอย่างมาก!
พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่ามันจะไร้ยางอายขนาดนี้ เพื่อให้บรรลุเป้าหมาย ถึงกลับยอมคดโกงเช่นนี้เลยหรือ!
ใบหน้าของเมิ้งเหล่าอึมครึมลงเรื่อยๆ อยากก้าวเท้าออกไปจัดการให้รู้แล้วรู้รอด!
“โหมวเหยา!”
โหมวเหยาพลันเยาะเย้ยออกมาอย่างเย็นชา
“เมิ้งเซียน หากเจ้ายื่นมือเข้ามาสอด เดิมพันในครานี้ ซั่งกวนเยว่จักถูกปรับแพ้ทันที!”
ก่อนหน้านี้พวกเขาตกลงกันชัดเจนแล้วว่า ซั่งกวนเยว่จะต้องรับมือกับสามกระบวนท่านี้ให้ได้อย่างต่อเนื่อง!
กระบวนท่าที่สามของมันเมื่อครู่ก่อน จริงๆ แล้วได้ใช้พลังไปเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น
และตอนนี้มันจะเค้นพลังออกมาทั้งหมด แล้วลงมือเสีย เพื่อมิให้ถูกผู้ใดตำหนิได้!
“เจ้า…”
เมิ้งเหล่าสบถเสียงต่ำ และโกรธเสียจนสีดวงหน้าซีดขาว
หากแต่มือของชายชรานั้น ยังคงบีบกำแลคลายออกอยู่เช่นนั้นพักหนึ่งราวลังเลใจ
แน่นอนว่าเขาไม่อยากให้โหมวเหยาเข้าไปขัดนังหนูเยว่เออร์ตอนกำลังทะลวง
แต่… เขารู้ดีว่าเพื่อชนะเดิมพันนี้ นางจำต้องทุ่มเทแรงกายแรงใจไปมากเท่าใด
ถ้าเขาลงมือตอนนี้ ความเจ็บปวดทรมานก่อนหน้านี้ ที่นางต้องประสบพบเจอ ก็จะสูญเปล่าทั้งสิ้น!
“เมิ้งเหล่า”
ทันใดนั้นก็มีน้ำเสียงอันราบเรียบและสงบนิ่ง ดังมาจากด้านหลัง
เมิ้งเหล่าค่อยๆ หันหน้ากลับไปมอง
ก่อนจะเห็นฉู่หลิวเยว่ที่ลืมตาขึ้นมองเขาตั้งแต่ยามใดก็ไม่รู้
ดวงตาของนางมืดมน และสงบนิ่งไร้คลื่นอารมณ์
เสมือนจักรวาลที่ห้อมล้อมสวรรค์และโลกไว้ กว้างใหญ่ไพศาลไร้ที่สิ้นสุด แต่ลึกล้ำดำดิ่งและสงบเงียบ
หัวใจที่ร้อนรนของเมิ้งเหล่า พลันสงบลงราวได้รับการบรรเทาด้วยบางสิ่ง
“นี่เป็นเรื่องระหว่างข้ากับผู้อาวุโสโหมวเหยา โปรดให้ข้าจัดการเถิด”
ฉู่หลิวเยว่กล่าวพลางยกมุมปาก ดวงตากลมและเรียวขนงงามปรากฏรอยยิ้มพิมพ์ใจ
เมิ้งเหล่าลังเลต้องการเอ่ยแย้ง แต่สุดท้ายก็จำต้องพยักหน้ายินยอม
“ตกลง!”
เมื่อนางกล่าวเช่นนี้ ก็ยืนยันได้ว่านางคิดแผนไว้แล้ว
เขาขยับฝ่าเท้า แล้วก้าวถอยหลัง
ฉู่หลิวเยว่พลันผินสายตาเล็กน้อย
ลิ่มน้ำแข็งนั้นกำลังพุ่งเข้ามาหานาง!
ใบหน้าของนางเรียบนิ่ง ดูสงบราวไม่รับรู้ถึงอันตรายใดๆ
หรือในสายตาของนางแล้ว การโจมตีครั้งนี้ มิควรค่าแก่การพูดถึง!
ทันใดนั้น ฉู่หลิวเยว่ก็ยกมือขึ้น
ทะเลดาวสีเงินเหลือบแดงบนท้องฟ้า พลันปั่นป่วนพลุ่งพล่าน
ครู่ต่อมา กลุ่มแสงที่อยู่ตรงหน้านางก็เริ่มควบแน่นอย่างรวดเร็ว!
กลุ่มแสงกระจ้อยร่อยรวมตัวกันหนาแน่นขึ้น ราวกับแม้แต่ห้วงอากาศรอบด้านเองก็ถูกกลืนกินไปด้วย
ครั้นลิ่มน้ำแข็งพุ่งเข้ามาใกล้ ความเร็วของมันก็เริ่มช้าลงจนมองเห็นได้ถนัดตา
และสุดท้ายมันก็แน่นิ่ง ราวกับทะลุเข้าไปติดอยู่ในหล่ม!
ยามนี้มันหยุดอยู่ห่างจากฉู่หลิวเยว่เพียงไม่กี่ก้าว
แต่ระยะทางสั้นๆ นี้ กลับแลดูเป็นช่องว่างที่ไม่ว่ามันจะทำอย่างใด ก็มิอาจข้ามผ่านได้แน่ๆ!
ร่องรอยความตกใจแวบผ่านขึ้นมาในดวงตาของโหมวเหยา
“เหตุใด …”
ก่อนหน้านี้มันเองก็เดาออกว่าอาณาเขตเซียนเทพของซั่งกวนเยว่นั้น มิใช่ของกระจอกงอกง่อยอย่างที่คิด และเผลอๆ อาจจะแข็งแกร่งกว่าของมันอีกด้วย
แต่มันคิดไม่ถึงว่าจะทรงพลังถึงขนาดบดขยี้กันได้ราบคราบเพียงนี้!
เมื่ออาณาเขตทั้งสองปะทะกัน กลายเป็นว่าอาณาเขตเซียนเทพของมันเสียเปรียบโดยสิ้นเชิง!
ลิ่มน้ำแข็งที่ควบแน่นจากพลังปราณอันมหาศาลของมันแท่งนั้น ไม่สามารถเจาะเข้าไปในอาณาเขตของคู่ต่อสู้ได้เลย!
โหมวเหยารู้สึกอับอายอย่างยิ่ง ไรฟันขบกันด้วยความโกรธแค้น
ขณะเดียวกัน ดวงตาของฉู่หลิวเยว่ก็มองข้ามลิ่มน้ำแข็งแท่งนั้นไป แล้วเหลือบมองโหมวเหยาเล็กน้อย
โหมวเหยาไม่เคยคิดเลยว่าจะถูกใครมองมันด้วยสายตาสมเพชเช่นนี้!
“ผู้อาวุโสโหมวเหยา”
จู่ๆ ฉู่หลิวเยว่ก็เอ่ยปาก พลางกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจังและตรงไปตรงมาว่า
“ท่านทำให้ข้าเสียเวลาในการทะลวง”
สายลมอ่อนๆ พัดผ่านร่างของนาง ปั้นม้วนชายผ้าให้โบกสะบัดพริ้วไหว
นางหน้าขึ้นเล็กน้อย ดวงหน้าที่เคยงดงามสะอาดตา เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเลือด
หากแต่ริมฝีปากบางกลับระบายยิ้ม ราวกับดอกไม้ที่เบ่งบานท่ามกลางความเงียบ ในช่วงเช้าของฤดูใบไม้ผลิอันหนาวเย็น
ไม่รู้เพราะอันใด จู่ๆ โหมวเหยาก็พลันใจ “กระตุก” วูบ
เห็นได้ชัดว่าพลังของมันแข็งแกร่งกว่าอีกฝ่ายมาก
แม้นว่าซั่งกวนเยว่จะบุกทะลวงขึ้นสู่ระดับเทพขั้นสูงได้สำเร็จ แต่ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...