เข้าสู่ระบบผ่าน

ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1528

เกล็ดมังกรแผ่นนั้นบินกลับไป ครั้งออกมานอกค่ายกลได้ โหมวเหยาก็รีบดึงสติกลับมาทันที

เขาขยับกายเล็กน้อย แล้วกระแอมไอสองครั้ง

เหล่าทายาทรุ่นหลังที่อยู่ใกล้เคียงกุลีกุจอเข้ามาหาด้วยความประหม่า และถามด้วยใบหน้าเป็นกังวล

เพียงแต่เสียดายที่คำพูดเหล่านี้ มีแต่จะทำให้โหมวเหยานึงถึงสารูปอันน่าสมเพชของตนมากขึ้นเท่านั้น

พวกเขาทั้งหมดเห็นภาพนั้นแล้ว!

โหมวเหยาหงุดหงิดมาก สีหน้าบึ้งตึงดูไม่ดีสักเท่าไร

ไม่นานคนเหล่านั้นก็ตระหนักได้ว่าเขากำลังอารมณ์ไม่ดี พลันเงียบเสียงลงอย่างขลาดอาย และไม่กล้าพูดอะไรอีก

บรรยากาศรอบด้านเงียบสงัดแลเย็นวาบ ราวถูกแช่แข็ง

หลายคนแอบมองหน้ากันเงียบๆ และมองเห็นร่องรอยความเสียดายที่เผยขึ้นในดวงตาของกันและกัน

ถ้ารู้แบบนี้คงไม่มาด้วยหรอก!

เดิมทีพวกเขานึกว่าโหมวเหยาจะกู้หน้าให้กันได้ ใครจะรู้ว่าสุดท้ายมันจะเป็นแบบนี้!

ชื่อเสียงเรียงนามคือสิ่งที่โหมวเหยารักมากที่สุด

เรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้นในวันนี้ ถูกคนอื่นๆ เห็นเข้าเต็มๆ ในใจของมันกลัวว่าแม้แต่พวกเขาเองก็จะโกรธแค้นมันไปด้วย!

และหลังจากนี้…มันจะ ‘รับผิดชอบ’ อย่างไร

คิดว่าโหมวเหยาจะไม่เสียใจที่เกิดเรื่องผิดพลาดเช่นนี้หรือ?

หลังจากรู้ว่าซั่งกวนจิ้งยังมีชีวิตอยู่ ในใจของมันก็เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว และต้องการแก้แค้นซั่งกวนจิ้งอย่างเดียว

การนำกองกำลังของตนออกมา ก็เพื่อสู้รบปรบมือกับอีกฝ่ายเท่านั้น

แต่ในด้านความแข็งแกร่งแล้ว คนพวกนี้ยังเก่งกาจไม่เท่าเขาคนเดียวด้วยซ้ำ!

สุดท้ายแล้วตอนนี้ มีจำต้องเสียหน้ากันทั้งบาง!

และไม่เพียงแต่จะไม่รอให้พวกเขาช่วยเหลือ สภาพอันน่าสมเพชเช่นนั้น ก็ยังถูกพวกเขาเห็นเข้าให้อีก!

ถ้ารู้แบบนี้ เขาคงไม่ทำเรื่องไร้สาระเช่นนั้นออกไปแน่!

โหมวเหยาสูดหายใจเข้าลึกๆ

เนื่องจากร่างจริงของเขาได้รับบาดเจ็บ ทำให้ลมปราณในกายอ่อนแอลงกว่าตอนที่มาถึงที่นี่ครั้งแรกอย่างมาก

“ไป!”

โหมวเหยาตวาดลั่น แล้วหันหลังกลับ!

อีกหลายตนที่อยู่ข้างหลังเขาไม่กล้าคัดค้าน พลันรีบก้มหน้าแล้วเดินตามไปอย่างระมัดระวัง

ร่างเงาของคนกลุ่มนั้น หายไปจากนอค่ายกลอย่างรวดเร็ว

ทว่ายามนี้ ไม่มีผู้ใดสนใจพวกเขา

ทุกคนล้วนมุ่งความสนใจไปยังภูเขาหมื่นเมรัย

ไม่ว่าจะอืดอาดยืดยาดแค่ไหน แต่ทุกคนก็ตระหนักได้ว่ายามนี้ กำลังมีเรื่องแปลกประหลาดเกิดขึ้นบนเขาหมื่นเมรัย

“นอกจากคนเฝ้าค่ายกลสำนักแล้ว จงไปเรียกผู้อาวุโสของสำนักทั้งหมดมาที”

ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนหัดไปบอกผู้อาวุโสฮวาเฟิง

ผู้อาวุโสฮวาเฟิงพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม ร่างเงาของเขาพลันหายวับไปทันที

ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า

“จริงสิ โอวหยาง เจ้าเองไปตามคนเหล่านั้นมาด้วย”

ผู้อาวุโสโอวหยางสะดุ้ง แล้วย้อนถามอย่างลังเล

“เอาจริงรึ?”

คนเหล่านั้นมิได้โผล่หัวมาง่ายๆ หรอกนา ถ้าจะเชิญคนเหล่านั้นมา…ก็หมายความว่าต้องเป็นสถานการณ์ขั้นวิกฤต ที่ยากเกินจะรับมือจริงๆ

เหล่าผู้อาวุโสน่ะไม่เท่าไร แต่ถ้าศิษย์ทุกคนได้เห็นภาพเช่นนี้ เกรงว่าคงมีหลายคนที่ไม่สบายใจและวิตกกังวลเป็นแน่

ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนยังคงพยักหน้าหงึกหงักอยู่แบบนั้น

“ต้องรีบทำมันให้เร็วที่สุด”

เขารู้ว่าผู้อาวุโสโอวหยางกังวลเรื่องอะไร

แต่ถ้ามิใช่เพราะอับจนหนทาง เขาคงไม่ทำเช่นนี้

และตอนนี้มันก็…

“นางหนูเยว่เออร์อยู่ด้านล่างนั่น ไม่ว่าอย่างใด ก็ต้องพานางกลับมาอย่างปลอดภัยให้ได้”

ผู้อาวูโสปั๋วเหยี่ยนถอนหายใจเบาๆ ทว่าตั้งใจแน่วแน่เหลือคณา

เมื่อได้ยินประโยคนี้ ผู้อาวุโสโอวหยางดูเหมือนจะสัมผัสได้ถึงบางสิ่ง และตอบกลับทันที

หากแต่เย็นเฉียบสะท้านใจคนมอง บางพื้นที่บนยอดเขา เริ่มถูกเกล็ดหิมะสีขาวปกคลุมอีกครั้ง

และเริ่มแพร่กระจายไปยังบริเวณโดยรอบอย่างเชื่องช้าทว่ามั่นคง

ปราณกระบี่เหล่านั้น เกรงว่าคงยืนหยัดได้ไม่นาน…

สีหน้าของหรงซิวเย็นชาขึ้นมาทันตา ดวงหน้าอันสูงส่งและชั่วร้ายเผยให้เห็นความเย็นชาและเคร่งขรึม

ลึกลงไปในดวงตาคมดุจปักษา ปรากฏเปลวไฟสีทองลุกไหม้ในดวงตาข้างหนึ่ง พร้อมกับแสงสีดำที่พวยพุ่งออกมาจากดวงตาอีกข้าง!

แต่เพียงพริบตา เขาก็หลับตาลง! ปกปิดทุกสิ่งภายใต้ดวงตาสองข้างอย่างมิดชิด!

ต่อมา ลมปราณอันยิ่งใหญ่และมีอาณาเขตไพศาล ก็ปะทุออกมาจากร่างของเขา!

พร้อมกับประกายไฟสีทองจำนวนนับไม่ถ้วนที่ตกลงมาจากฟากฟ้า!

เพียงช่วงเวลาสั้นๆ ภูเขาหมื่นเมรัยก็ถูกปกคลุมจนหมด!

ยามนี้ภาพที่เกิดขึ้นภายในถูกปิดกั้นอย่างสมบูรณ์ ทำให้คนด้านนอกมิอาจลอบมองได้อีก!

ทั่วทั้งร่างของหรงซิวเองก็ถูกห้อมล้อมไปด้วยค่ายกลสีทองเช่นกัน!

บดบังร่างเงาของเขาจากครรลองสายตา

แสงสีทองทอประกายเจิดจ้า แม้แต่โครงร่างคร่าวๆ ของเขา ก็ไม่อาจมองเห็นได้ชัดเจน

หรงซิวลืมตาแล้วเงื้อมือขึ้น

ห้วงมิติตรงหน้าเขาพลันแตกออกเป็นเสี่ยงๆ อย่างเงียบเชียบ

มีบางอย่างบินออกมาอย่างรวดเร็ว!

ตุบ

หรงซิวคว้ามันไว้อย่างมาดมั่น

นั่นคือม้วนคัมภีร์เล่มหนึ่ง

เพียงเขาสะบัดข้อมือ ม้วนคัมภีร์ก็กางออก

ด้านบนปรากฏอักษรลิ่มทองขนาดใหญ่สามตัว ทั้งชัดเจนและสุกสกาว

บันทึกหมื่นเซียน!

ขณะเดียว ก็มีนามหนึ่งปรากฏขึ้นบนม้วนคัมภีร์!

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์