ตอน บทที่ 1533 ปลดปล่อย จาก ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 1533 ปลดปล่อย คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายการเกิดใหม่ ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ ที่เขียนโดย จ้าน นิชิโนะ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
หากนางต้องการจะฆ่าใคร เขาก็จะยื่นมีดให้
หากนางต้องการแก้แค้นใคร เขาก็จะช่วยวางแผน
นางต้องการกลับมา ครั้งหนึ่งเขาเคยคิดจะหยุดนาง แต่ก็ไม่อาจต้านนานรอยยิ้มพิมพ์ในนั่นได้ และสุดท้ายก็ทำได้เพียงยินยอมประนีประนอมตกลง
ตลอดเส้นทางนี้ นางผ่านอะไรมามากมาย เขาเห็นและรับรู้ทั้งหมด และรู้สึกเจ็บปวดใจอย่างยิ่ง
ตอนนั้นเขาเสี่ยงชีวิตอีกครึ่งหนึ่งเพื่อช่วยให้นางกลับมาอย่างปลอดภัย
แต่ถ้านางยืนกรานที่จะเลือกแบบเดิม
เช่นนั้น เขาเองก็เหมือนกัน
อย่างไรเสียเขาก็ยังมีอีกครึ่งชีวิตเหลือเพื่อใช้มันร่วมกับนาง
หรงซิวกล่าวเสียงเรียบ ราวกับเป็นเรื่องสามัญทั่วไป
จวินจิ่วชิงขมวดคิ้วแน่น
คำพูดที่ประกาศกร้าวอย่าถือดีเหล่านี้ ทำให้เขาไม่พอใจมาก
แต่สิ่งที่ทำให้เขาทนไม่ได้ยิ่งกว่าก็คือ แม้นยามที่หรงซิวตัดสินใจเช่นนี้ อีกฝ่ายก็ยังมั่นใจในตัวเองอยู่เสมอ
และรับไม่ได้ที่นางมอบหัวใจให้เขาไปแล้ว!
ไม่ว่าเมื่อก่อนหรือตอนนี้ เขาก็มักจะตามหลังอีกฝ่ายหนึ่งก้าวเสมอ
และช้าไปก้าวหนึ่ง ก็ทำให้เขาต้องเสียใจไปตลอดชีวิต
เพราะเขารู้จักนางดีเกินไป
หากนางเลือกแล้ว นางจะไม่มีวันเสียใจ หรือเปลี่ยนใจอีก
และตั้งแต่ต้นจนตอนนี้ นางก็ยังเลือกแบบเดิม
นางยังคงเลือกหรงซิว
และยังคงเลือกที่จะเข้าไปในตาน้ำของภูเขาหมื่นเมรัย
“จิ่วชิง จิ่วชิง?”
เสียงของอี้เหวินจั๋วดึงสติจวินจิ่วชิงกลับมา
เขารีบหันกลับมามองในทันที
“ท่านอาจารย์?”
“เขาใจลอยไปไย?”
อี้เหวินจั๋งมองเขาด้วยแววตาสงสัย
ยามนี้จวินจิ่วชิงไม่เพียงแต่สติเลื่อนลอย แต่ยังไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ด้วย
เอ่ยถามเจ้าตัวหลายครั้ง แต่เขากลับไม่พูดอะไร
จวินจิ่วชิงก้มหัวลงด้วยความเคารพ
“ไม่มีอันใดขอรับ ศิษย์แค่คิดว่าสถานการณ์เช่นนี้ไม่เคยเกิดขึ้นในเขาหมื่นเมรัย หากมันเกิดระเบิดขึ้นมา และคิดจะหยุดยั้งมัน เกรงว่าคงไม่ง่ายเช่นนั้น”
สีหน้าของอี้เหวินจั๋วดูพออกพอใจขึ้นไม่น้อย
“นี่แหละที่ข้าจะบอก ต้องรู้ว่า หากยืดเยื้อกว่านี้ ก็จะยิ่งอันตรายมากขึ้น! น่าเสียดายที่…”
น่าเสียดายที่ตอนนี้เขาไม่ค่อยมีสิทธิ์ออกเสียงในสำนักหลิงเซียวแล้ว
พวกผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนอาจจะดูเคารพเขา แต่ความจริงแล้วคนพวกนั้นมิได้เกรงกลัวเขาเลยสักนิด
ยิ่งไม่ต้องพูดเมิ้งเหล่า ที่ชัดเจนแล้วว่าอยู่ฝั่งตรงข้ามตน
ยามนี้ฝั่งนั้นมีพักมีพวกมากกว่า พวกเขาจึงทำได้เพียงเฝ้าดูจากด้านข้างเท่านั้น
ผู้อาวุโสปั๋วเหยี่ยนและคนอื่นๆ จ้องมองเขาหมื่นเมรัยอย่างใจจดใจจ่อ ราวไม่สนใจบทสนทนาของอาจารย์กับลูกศิษย์คู่นี้
เพลิงโทสะในใจอี้เหวินจั๋วพุ่งกระฉุดอีกครา เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ สองสามครั้ง ก่อนจะระงับมันลงในที่สุด
“รอดูไปเถิด! แค่เจ้าโชคดีที่ทะลวงขึ้นสู่ระดับเทพขั้นสูงได้ และใช้อาณาเขตเซียนเทพได้ ก็จงอย่าชะล่าใจไป ข้าเคยสอนเจ้าไปแล้วหลายครั้งหลาย”
เขาขมวดคิ้วมุ่น พลางเอ่ยอีกประโยคที่แฝงความนัยว่า
“อย่าเป็นเหมือนบางคนที่เพียงประสบความสำเร็จเล็กน้อย แล้วคิดว่าตนจะอยู่ยงคงกระพัน ท้ายที่สุดก็ต้องสูญเสียครั้งใหญ่!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...