ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 154

“เจ้า!”

เมื่อมู่หงอวี๋ได้ยินประโยคนี้ ไฟแห่งโทสะในใจของนางก็ลุกโชน นางยกมือขึ้นสะบัดใส่ใบหน้าของฉู่เซียนหมิ่น!

ฉู่เซียนหมิ่นไม่ได้แสดงท่าทีอ่อนแอ นางจับข้อมือของมู่หงอวี๋แล้วผลักออกไปอย่างแรง!

มู่หงอวี๋ล้มลงกับพื้นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ และบาดแผลบนร่างกายของนางก็เหวอะหวะอีกครั้ง ทั้งยังมีเลือดซึมออกมาตามเนื้อผ้า

นางได้รับบาดเจ็บสาหัส และตอนนี้เป็นเวลาที่อ่อนแอที่สุด นางไม่ใช่คู่ต่อสู้ ดังนั้นนางจึงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉู่เซียนหมิ่น

ฉู่เซียนหมิ่นก้าวข้ามธรณีประตูแล้วมองนางด้วยสายตาเย้ยหยัน

“โกรธหรือ เจ้าโกรธเรื่องอะไร สิ่งที่ข้าพูดไม่เป็นความจริงหรือ ข้าได้ยินมาว่าฉู่หลิวเยว่ตายด้วยน้ำมือของงูกลืนเวหาปีกดำ และภูเขาทั้งลูกก็พังทลายลงมา! ป่านนี้คงจะไม่เหลือแม้แต่ซากกระมัง”

มู่หงอวี๋รู้สึกท้องไส้ปั่นป่วน และมีเงาดำมืดวูบไหวอยู่ตรงหน้า

“เจ้า…เจ้าไปให้พ้นหน้าข้า!”

แต่ฉู่เซียนหมิ่นกลับหัวเราะเบาๆ

“ข้ามาเยี่ยมเจ้าด้วยความหวังดีแท้ๆ แต่เจ้ากลับปฏิเสธเยี่ยงนี้ แถมยังไล่ข้าไปอีก ช่างไม่รู้จักน้ำใจคนเอาเสียเลย แต่เจ้าวางใจเถิด ฉู่หลิงเยว่ทำร้ายข้าถึงขนาดที่ข้าจะไม่ยอมปล่อยนางไปง่ายๆ เยี่ยงนี้ ทว่าช่างน่าเสียดายยิ่งนักที่ข้าไม่ได้เป็นคนฆ่านางตายกับมือและไม่ได้เห็นนางตายไปต่อหน้าต่อตา ในเมื่อเจ้ามีความสัมพันธ์อันดีกับนาง ต่อไปข้าก็จะมาคิดบัญชีกับเจ้าก็แล้วกัน ข้าจะค่อยๆ แก้แค้น ไปเรื่อยๆ”

เมื่อนางพูดจบก็หันหลังเดินออกไปทันที

ทันใดนั้นลูกหมีแผงคอทองคำก็ไล่ตามนางไปแล้วกัดน่องของฉู่เซียนหมิ่นอย่างแรง!

“โอ๊ยยย”

ฉู่เซียนหมิ่นร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด นางก้มลงมองอย่างรวดเร็ว แล้วก็เห็นว่าเป็นมีตัวนั้น นางทั้งตกใจและโกรธเกรี้ยว “ไสหัวไป!”

เจ้าหมีน้อยถูกเหวี่ยงกระเด็นไปไกลก่อนจะหล่นลงพื้น

ร่างของมันได้รับความกระทบกระเทือน และเนื้อชิ้นหนึ่งก็ถูกพ่นออกมาจากปากที่เต็มไปด้วยเลือด!

…มันกัดเนื้อน่องของฉู่เซียนหมิ่นจนหลุดออกมา!

ฉู่เซียนหมิ่นหน้าซีดด้วยความเจ็บปวด เมื่อมองดูบาดแผลเลือดที่น่องแล้ว หัวใจของนางก็สั่นสะท้าน

กว่านางฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บได้นั้นไม่ง่ายเลย แต่นางก็ดันมาถูกสัตว์เดรัจฉานตัวนี้ทำร้ายอีกแล้ว!

บาดแผลลึกขนาดนี้คงทิ้งรอยแผลเป็นไว้แน่นอน!

“เจ้ารนหาที่ตาย!”

ทันใดนั้นนางก็ชักกระบี่ยาวออกมาจากบั้นเอวของนางแล้วฟันไปทางลูกหมีแผงคอทองคำ

เจ้าลูกหมีแหงนหน้ามองนางแล้วมันก็ขนลุกขนชันไปทั้งตัว! แววตาของมันเต็มไปด้วยความหวาดระแวง

เมื่อกระบี่ยาวกำลังจะฟันลงมา คิดไม่ถึงว่ามันจะกระโจนเข้าใส่ฉู่เซียนหมิ่น

กระบี่ยาวของฉู่เซียนหมิ่นฟันไปที่ด้านหลังเจ้าลูกหมีอย่างหวุดหวิด!

เดิมทีลูกหมีแผงคอทองคำถือกำเนิดขึ้นเป็นสัตว์อสูรระดับสี่ ด้วยความแข็งแกร่งทางกายภาพที่มี และสามารถหลบซ่อนตัวได้อย่างรวดเร็ว ดังนั้นกระบี่เล่มนี้จึงตัดแผงคอของมันออกบางส่วน! โดยไร้ซึ่งบาดแผลเปื้อนเลือด!

ปึก!

ลูกหมีแผงคอทองคำกระแทกเข้าที่ท้องของฉู่เซียนหมิ่นอย่างแรงจนทำให้นางล้มลงกับพื้น!

ศีรษะช่วงท้ายทอยของฉู่เซียนหมิ่นกระแทกพื้นอย่างแรง จนทำให้เกิดเสียงอื้ออึงดังในสมองของนาง

นางถูกทำให้โมโหถึงขีดสุด นางจึงถีบเจ้าลูกหมีจนกระเด็นออกไป จากนั้นพยายามลุกขึ้นมาเพื่อยกกระบี่ขึ้นแล้วแทงไปที่ช่องท้องของเจ้าลูกหมีแผงคอทองคำ!

“ฉงฉง!”

มู่หงอวี๋ร้องอุทานด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบพุ่งเข้าไปทันที!

ปลายกระบี่ของฉู่เซียนหมิ่นมาถึงกลางหลังของมู่หงอวี๋แล้ว!

เค้ง!

หินก้อนหนึ่งพุ่งจากด้านข้างและกระแทกกระบี่ด้วยความแม่นยำ ทำให้ปลายกระบี่ของฉู่เซียนหมิ่นเบนเข็มผ่านมู่หงอวี๋ไปอย่างหวุดหวิด!

ฉู่เซียนหมิ่นหันกลับมาอย่างเกรี้ยวกราด “ผู้ใดกล้า…”

ในขณะที่คำพูดกำลังจะออกจากปาก แต่กลับเหมือนมีอะไรมารัดคอเอาไว้ให้หยุดพูด

คนที่มาคืออาจารย์เหวินเยี่ยน!

เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและช่วยพยุงมู่หงอวี๋ให้ลุกขึ้น เมื่อแน่ใจว่าไม่เป็นไรแล้ว เขาจึงมองไปที่ฉู่เซียนหมิ่นอีกครั้งด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ

“ฉู่เซียนหมิ่น นี่เจ้ากำลังทำอะไรฮะ!”

ตอนแรกเขาตั้งใจมาดูว่ามู่หงอวี๋อาการดีขึ้นหรือยัง แต่เขากลับไม่คาดคิดว่าเมื่อเดินมาถึงทางนี้จากระยะไกล เขาก็เห็นว่าฉู่เซียนหมิ่นยืนอยู่ตรงหน้าประตูพร้อมกับถือกระบี่เอาไว้ในมืออีกด้วย!

เมื่อเขาเข้าไปใกล้ก็สามารถเห็นฉู่เซียนหมิ่นกำลังจะลงมือทำร้ายมู่หงอวี๋ได้อย่างชัดเจน!

“ที่นี่คือสถานศึกษา! เจ้าสิ้นสติไปแล้ว ถึงขนาดกล้าลงมือกับเพื่อนร่วมชั้นของตนเอง!”

ฉู่เซียนหมิ่นรู้สึกใจคอไม่ดี เพราะเมื่อครู่นี้นางไม่ได้ปิดประตู นางก็แค่กลัวว่าอาจารย์เหวินเยี่ยนจะเห็นทุกอย่างชัดเจน!