ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1551

การสร้างค่ายกลกระสวยสวรรค์ขึ้นมาใหม่ต้องใช้กำลังคนแลทรัพยากรจำนวนเกินกว่าจะจินตนาการ

กระทั่งว่าในปีนั้น คราที่สำนักหลิงเซียวเพิ่งสร้างก็ต้องใช้แรงของทุกคนร่วมกันถึงสำเร็จได้

มาบัดนี้ คิดพึ่งพาแค่แรงของต้าเป่าคนเดียวซ่อมแซมมันให้สมบูรณ์ทันใจยิ่งเป็นเรื่องที่ทำได้ยากขึ้นไปอีก

ยิ่งไปกว่านั้น บัดนี้เขาดูระวังตัวอยู่ไม่น้อย จึงมิอาจลงมือตามใจได้

การซ่อมแซมค่ายกลกระสวยสวรรค์จึงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดอย่างไร้ข้อกังขา

ไม่ช้า ค่ายกลกระสวยสวรรค์ที่แตกพ่ายก็เริ่มฟื้นฟูกลับสู่สภาพเดิมของมัน

ประกายแสงสีม่วงแลสีเงินตัดผ่านกัน สาดส่องเข้าตาผู้พบเห็น

ฝ่ามือสีดำตอบสนองโดยพลัน มันรีบลงมือหมายจะทลายค่ายกลกระสวยสวรรค์อีกรอบทันที!

ทว่ายังไม่ทันได้เข้าใกล้ก็มีแรงกดดันมหาศาลไร้รูปร่างชั้นหนึ่งสกัดกั้นมันเอาไว้ด้านนอก

มันมาจากพลังอันน่าตื่นตะลึงที่แผ่ออกมาจากเกราะเกล็ดสีม่วงชิ้นนั้นนั่นเอง!

ฝ่ามือสีดำเข้าโจมตีหลายต่อหลายครั้ง กลับมิอาจลงมือได้แม้แต่น้อย

ลมปราณของมันเริ่มพลุ่งพล่านขึ้นมาในบัดดล

ค่ายกลกระสวยสวรรค์สะกดมันเอาไว้หลายหมื่นปี ไม่ง่ายเลยกว่ามันจะใช้โอกาสนี้ดิ้นรนเป็นอิสระออกมาได้!

มันจะยอมกลับไปได้อย่างไร?

หากแต่เรื่องราวเริ่มมุ่งไปสู่จุดที่มันมิอาจควบคุมได้อีกต่อไป

จะอย่างไรมันก็คาดไม่ถึงเลยว่าบัดนี้เจ้านายของค่ายกลกระสวยสวรรค์ในปีนั้นจะยังหวนกลับคืนมาได้!

ก่อนหน้านี้ ลำพังพึ่งแค่พลังของค่ายกลกระสวยสวรรค์มิอาจหาทางสะกดมันไว้ได้เต็มที่

ดังนั้นสำนักหลิงเซียวหลายปีมานี้จึงเพียรนำพาทัณฑ์สวรรค์มาหาตาน้ำเพื่อเสริมพลังให้แก่ค่ายกลกระสวยสวรรค์

บัดนี้ไม่ง่ายเลยกว่าจะรอให้พลังของทัณฑ์สวรรค์เหล่านั้นถูกใช้ไปจำนวนมาก มันถึงหาโอกาสหนีออกมาเป็นอิสระได้ คิดไม่ถึงว่า…

เขาจะหวนกลับมาแล้ว!

สำคัญที่สุดคือพลังของเขาแข็งแกร่งขึ้นกว่าปีนั้นมาไม่น้อย!

ถึงขั้นที่ว่าต่อให้ครานี้เขาจะมิเผยตัว ไม่ใช้พลังออกมาถึงขีดสุดก็ยังสามารถซ่อมแซมฟื้นฟูค่ายกลกระสวยสวรรค์ได้อย่างสบายๆ ทั้งยังเสริมพลังของมันให้แกร่งขึ้นได้ด้วย!

อูอู!

บนฝ่ามือสีดำมีลายสลักสีเลือดไหลหลั่งคดเคี้ยว สอดแทรกด้วยเสียงร้องโหยหวนแหลมเสียดแทงอันทำให้ทุกคนต่างอกสั่นขวัญแขวนเมื่อได้ยิน

เมื่อเห็นว่าไร้หนทางหยุดยั้งค่ายกลกระสวยสวรรค์ มันจึงเปลี่ยนเส้นทางเสียเดี๋ยวนั้น หันไปหมายหัวเอาฉู่หลิวเยว่อีกรอบ!

มันรุดไปด้านหน้าโดยไม่ลังเล หมายจะคว้าจับฉู่หลิวเยว่ไว้!

ทว่าในตอนนั้นเอง ประกายแสงสีม่วงก็พุ่งเข้ามาพันรอบเอวฉู่หลิวเยว่

ก่อนจะอุ้มขึ้นเบาๆ ร่างของฉู่หลิวเยว่ลอยคว้าง ชั่วพริบตาก็หยุดอยู่ ณ ใจกลางของค่ายกลกระสวยสวรรค์แล้ว!

…

ฉู่หลิวเยว่หลุบตามองด้านล่างแวบหนึ่ง

บัดนี้ค่ายกลกระสวยสวรรค์ขนาดมหึมาอยู่ใต้เท้าของนาง

ประกายแสงนับไม่ถ้วนตัดผ่านเกี่ยวรัด ค่อยๆ ฟื้นฟูค่ายกลให้กลับคืนสู่สภาพเดิม

ก่อนหน้านี้ฉู่หลิวเยว่มิเคยเห็นค่ายกลกระสวยสวรรค์มาก่อน

นางจำได้แค่ว่าตอนที่อยู่ใต้ตาน้ำ เหมือนจะเคยถูกโจมตีจากพลังของค่ายกลกระสวยสวรรค์อยู่หลายต่อหลายครั้ง

หรงซิวเองก็ได้รับบาดเจ็บเพราะมันเช่นกัน

แต่คิดไม่ถึงเลยว่าผ่านมาไม่นาน นางจะได้มายืนอยู่บนใจกลางของค่ายกลกระสวยสวรรค์แล้ว

ขาสองข้างให้ความรู้สึกราวกับเหยียบอยู่บนพื้นดินก็มิปาน ดูแล้วรู้สึกมั่นคงยิ่ง

สิ่งที่ยิ่งทำให้ฉู่หลิวเยว่วางใจได้คือ บนค่ายกลกระสวยสวรรค์มีลมปราณของพี่เป่าแผ่กระจายอยู่เลือนราง

หลังร่วงลงมาอยู่ในค่ายกลกระสวยสวรรค์ สุดท้ายฝ่ามือสีดำก็ไร้หนทางเข้าประชิดตัวฉู่หลิวเยว่

ในตอนนั้นเอง สุ้มเสียงคุ้นเคยพลันลอยแว่วเข้าหู

“นางหนูเยว่เออร์ จับตามองค่ายกลไว้!”

แม้จะพยายามสงวนท่าทีให้เคร่งขรึมดุดันอย่างสุดความสามารถ ทว่าก็ยังซ่อนกลิ่นอายอ่อนโยนนุ่มนวลเอาไว้ไม่มิดอย่างเคย

“ม้วนคัมภีร์อักษรเทวา”

พี่เป่าเอ่ยสรุปรวบรัด

“ไม่ใช่ว่าตอนนั้นให้เจ้าท่องจำทั้งหมดไว้แล้วหรือ?”

เบื้องหน้าของฉู่หลิวเยว่พลันมืดสนิท

เรื่องนี้พูดไปแล้วทำนางปวดหัวนัก

ปีนั้นนางยังอยู่ที่ทะเลทรายจันทราสีชาด รู้จักกับพี่เป่าได้ไม่นาน เขาก็โยนรูปแบบค่ายกลชุดหนึ่งมาให้นางท่องจำแล้ว

ตอนนั้นนางคิดแค่ว่าค่ายกลเหล่านั้นรูปแบบซับซ้อน นางที่มีความจำดีเลิศยังใช้เวลานานกว่าจะจำเนื้อหาทั้งหมดได้อย่างยากลำบาก

ใครจะไปรู้กันว่าแท้จริงแล้วของพวกนั้นคือขุมทรัพย์หายากหาสิ่งใดเปรียบมิได้!

จนกระทั่งภายหลัง เมื่อเข้ามาในสำนักหลิงเซียวแล้ว นางดันไปเห็นม้วนคัมภีร์อักษรเทวาที่ถูกบรรดาผู้อาวุโสเก็บรักษาไว้อย่างดีเข้าโดยบังเอิญ ถึงเพิ่งได้รู้ว่าของสิ่งนั้นคืออะไร!

หอสมุดที่เก็บตำราเอาไว้ยังเยอะไม่สู้สิ่งที่นางท่องจำตอนอยู่ในทะเลทรายจันทราสีชาดด้วยซ้ำ!

อย่างไรเสีย พี่เป่าก็เป็นเจ้าของค่ายกลพวกนั้นตัวจริง

ตำราที่สะสมเอาไว้จำนวนมากจะไปสู้ตัวเขาเองคนเดียวได้หรือ?

“แม้ระดับของค่ายกลกระสวยสวรรค์จะเกินขอบเขตพลังของเจ้าในตอนนี้ แต่จริงๆ แล้วมันมีความคล้ายคลึงกับค่ายกลมากมายในม้วนคัมภีร์อักษรเทวามากนัก ขอแค่เจ้าแบ่งค่ายกลกระสวยสวรรค์ออกเป็นค่ายกลเล็กๆ ทำเหมือนพวกมันเป็นค่ายกลในคัมภีร์ก็เป็นอันใช้ได้แล้ว”

นี่เขาคิดจะให้นางทำลายทีละอันอย่างนั้นหรือ!

ฉู่หลิวเยว่ย่นคิ้วอย่างไม่แน่ใจนัก

“แบบนี้…จะได้ผลจริงหรือ?”

“ลำพังแค่เจ้าย่อมไม่ได้ผล ทุกการไหลวนของกระแสพลังบนค่ายกลกระสวยสวรรค์ละเอียดประณีต ทำผิดพลาดไม่ได้เด็ดขาด ต่อให้ทั้งหมดแตกละเอียดเป็นเสี่ยงๆ ก็ต้องพามันมาบรรจบกันให้ได้ ในจุดนี้ผ่านไปสักพักข้าจะชี้แนะเจ้าเอง”

“เจ้าและสำนักหลิงเซียวจะเป็นหรือตาย วันนี้มันขึ้นอยู่กับเจ้าแล้ว!”

ในใจของฉู่หลิวเยว่พลันตื่นตะลึง!

นางเหลือบสายตาไปมองฝ่ามือสีดำที่อยู่ด้านบนแวบหนึ่ง ก่อนจะกัดฟันกรอด

“เข้าใจแล้ว!”