ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1564

ตึง!

ลำแสงเย็นๆ กลางฝ่ามือของฉู่หลิวเยว่สว่างวาบขึ้น กระบี่ชื่อเซียวปักลงไปในพื้นน้ำแข็งอย่างแรง!

รอยแตกร้าวสายหนึ่งกระจายไปทั่วบริเวณอย่างรวดเร็ว

ถวนจื่อติดตามมาด้วยความเป็นห่วง และต้องการจะเข้าช่วยเหลือนาง

ฉู่หลิวเยว่ส่ายหน้าเบาๆ และกระชับกระบี่ชื่อเซียวในมือแน่น ก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นยืน

อีกฝ่ายกำลังทดสอบถวนจื่อ ในขณะเดียวกันก็ทดสอบนางด้วย

หากนางต้องการพูดคุยกับอีกฝ่ายอย่างเท่าเทียม นางจำเป็นจะต้องเอาชนะสิ่งเหล่านี้ให้ได้

ไม่เช่นนั้นแม้กระทั่งสายตาอีกฝ่ายก็ยังไม่เหลือบแลมา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่นเลย

นางสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินหน้าต่อไป

เมืองอู๋เทียนไห่ไกลสุดลูกหูลูกตา ไม่มีใครรู้ว่าสะพานน้ำแข็งนี้จะทอดยาวไปถึงที่ใด และต้องใช้เวลาในการเดินทางมากเพียงไหน

ฉู่หลิวเยว่ดึงกระบี่ชื่อเซียวออกมา ก่อนจะเดินหน้าต่อไป

และใช้กระบี่ชื่อเซียวเป็นไม้เท้า แต่ละย่างก้าวมีรอยแตกร้าวปรากฏขึ้นบนสะพานน้ำแข็ง

ถวนจื่อเดินตามอยู่ด้านหลังของนางทุกฝีก้าว

หนึ่งคนหนึ่งอสูร ค่อยๆ เดินไปด้านหน้าอย่างเชื่องช้าและยากลำบาก

…

“นับว่าซั่งกวนเยว่คนนั้นมีความสามารถไม่เบา หากข้าดูไม่ผิดแล้วละก็ เหมือนว่ากระบี่ในมือของนางนั้นคืออาวุธศักดิ์สิทธิ์แห่งจุนเจ๋อที่เคยกล่าวขวัญมาก่อนหน้านี้?”

ภายในตำหนักศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวง พวกเขามองเหตุการณ์ผ่านลูกบอลแสง เงาร่างเพรียวบางยังคงก้าวไปด้านหน้าอย่างต่อเนื่อง ผู้อาวุโสอี้ซังจึงพูดขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

“ได้ยินมาว่านางมีสมบัติติดตัวอยู่ไม่น้อย แม้กระทั่งหนึ่งในสิบอาวุธศักดิ์สิทธิ์อย่างหม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์ นางก็ได้มาอยู่ในครอบครองนานแล้ว เรื่องอื่นไม่ต้องพูดถึง มูลค่าในตัวนางนับว่าไม่ต่ำต้อย”

เผ่าหงส์ทองคำจะไม่ค่อยได้ออกไปโลกภายนอก แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่รู้ข้อมูลข่าวสารอันใดเลย

ในทางกลับกันข่าวสารมากมายภายในอาณาจักรเสิ่นซวี่ พวกเขามักจะรู้เป็นกลุ่มแรกเสมอ

ผู้อาวุโสอี้ซังลูบปลายคางของตนเอง

“เหมือนว่านางซ่อนกระดูกของไท่ซวีเฟิ่งหลงเอาไว้ภายในนั้น จึงไม่เคยถูกพวกตาแก่เหล่านั้นหาพบ?”

ผู้อาวุโสอี้ซังหัวเราะขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้

“ฮ่าๆ! เรื่องนี้น่าขันเป็นอย่างยิ่ง! ซั่งกวนเยว่ผู้นั้นช่วยอินทรีสามตาสัตว์อสูรในพันธสัญญาของตนเองให้มีกายเนื้อ จึงหยิบปีกทั้งสองข้างจากโครงกระดูกนั้นมาใช้ จนกระทั่งตอนนี้ โครงกระดูกนั้นก็ยังไม่สมบูรณ์สินะ!”

อสูรศักดิ์สิทธิ์ระดับบรรพกาลทั้งสองมักจะเผชิญหน้าต่อสู้และแข่งขันกันอยู่เสมอ เมื่อได้ยินข่าวเช่นนี้ พวกเขาจึงรู้สึกยินดีอย่างอดไม่ได้

“เหอะ ไม่เพียงแต่จะทำพันธสัญญากับมนุษย์ ยังจะมีนายคนเดียวกันกับอินทรีสามตาอีก ช่างน่าขายหน้าเสียจริง! เรื่องนี้มีอันใดน่าขันกัน!”

ผู้อาวุโสอี้กงมีสีหน้าเย็นชา แล้วกล่าวตำหนิขึ้น

เสียงหัวเราะของผู้อาวุโสอี้อวี่หยุดชะงักอย่างกะทันหัน พร้อมมีสีหน้าลำบากใจ

“อินทรีสามตาตัวนั้นก็มีฐานะไม่ธรรมดา เหมือนว่าจะเป็นประมุขรุ่นแรกของฝูง จะว่าไปแล้วตำแหน่งก็ไม่ได้ต่ำต้อยนัก ยิ่งไปกว่านั้นบนโลกใบนี้คนที่กล้านำกระดูกไท่ซวีเฟิ่งหลงมาสร้างกายเนื้อของตนเองใหม่ เกรงว่าคงจะมีมันคนเดียวเท่านั้นละมั้ง?”

ผู้อาวุโสอี้ซังกลับมีสีหน้าราบเรียบ ขณะที่พูดเขาก็เหลือบสายตาไปมองผู้อาวุโสอี้อวี่

แม้ว่าผู้อาวุโสทั้งห้ามีฐานะไม่แตกต่างกัน แต่ในความเป็นจริงแล้วพวกเขามีอายุห่างกันเยอะมาก

อี้อวี่คือผู้อาวุโสที่ห้า มีอายุน้อยที่สุด เมื่อเปรียบเทียบกับผู้อาวุโสอี้กงที่มีอายุมากที่สุดแล้ว พวกเขาห่างกันถึงเจ็ดร้อยปี

กอปรกับเขาที่มีนิสัยใจร้อน บางครั้งจึงทำให้เขาพูดอย่างขวานผ่าซาก

ผู้อาวุโสอี้อวี่หดคอลง

ที่จริงแล้วสิ่งที่เขาพูดก็เป็นความจริง… เขาไม่เชื่อว่าหลังจากที่คนเหล่านี้รู้เรื่องนี้แล้วจะไม่แอบขำ!

แต่เพียงแค่พูดเรื่องนี้ออกมาเรื่องเดียวก็ทำให้คนตกใจได้แล้ว

ท้ายที่สุดแล้วเผ่าหงส์ทองคำอย่างพวกเขาก็ยังไม่สามารถทำเช่นนั้นได้เลย

เมื่อเขามองเข้าไปในลูกบอลแสง ทันใดนั้นสายตาของเขาก็นิ่งค้างไปดวงตาไม่สามารถปกปิดความประหลาดใจได้

“เหมือนว่านางจะมาที่นี่แล้ว!”

…

ฉู่หลิวเยว่เดินมาทีละก้าวอย่างเชื่องช้า

แต่กลับไม่เคยหยุดชะงักระหว่างทางเลย

ไม่รู้ว่าผ่านมานานเท่าใด คลื่นรอบกายของนางก็เริ่มสงบลง

อีกทั้งแรงกดดันอันหนักหน่วงเหล่านั้นก็ยังจางหายไปอย่างกะทันหันด้วย

ลำแสงส่องสว่างจากทางด้านหน้าพราวระยับขึ้น

ลำแสงเหล่านั้นแสบตาเล็กน้อย ฉู่หลิวเยว่เบนสายตาไปด้านข้างแล้วยกมือขึ้นมาปิดตา

หลังจากผ่านไปสักพักสายตานางค่อยๆ ปรับแสงได้ ดังนั้นจึงมองตรงไปด้านหน้า

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน