ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1569

ข้ากำลังข่มขู่พวกเจ้า แล้วอย่างใดเล่า?

ดังนั้นเหตุผลที่นางกล้ามาที่นี่ด้วยตัวคนเดียว และยังกล้าเจรจาเกี่ยวกับเรื่องเผ่าของถวนจื่อ นั่นก็เป็นเพราะว่านางมีไพ่ไม้ตายใบใหญ่ที่สุด!

…ถวนจื่อเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์ในพันธสัญญาของนาง หากนางม้วยมรณา ถวนจื่อก็จะต้องตายตกไปพร้อมกัน!

อีกฝ่ายมีฝีมือแข็งแกร่งและหยิ่งผยองเหนือใคร

คนเดียวที่นางสามารถพึ่งพาได้ก็คือตัวนางเอง

ดังนั้นนางจึงเลือกพนันชีวิตของตนเองอย่างเต็มใจ!

“ข้าขอพูดอย่างไม่ปิดบัง ข้ากับถวนจื่อรู้จักกันมาตั้งแต่ยังเด็ก ผ่านความเป็นความตายด้วยกันมานับไม่ถ้วน ข้าเห็นมันเป็นคนในครอบครัวมาตั้งนานแล้ว หากหลังจากนี้มันไม่สามารถอยู่กับข้าได้ ข้าจะต้องเสียใจมากอย่างแน่นอน”

ฉู่หลิวเยว่ลูบลำตัวของถวนจื่อด้วยความเศร้าสร้อย

“เมื่อถึงตอนนั้นไม่แน่ว่าข้าอาจจะตรอมใจแล้วจากไป”

ถวนจื่อได้ยินดังนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาในทันที และถูไถกับใบหน้าของนางอย่างบ้าคลั่ง

ถ้านางตายแล้วมันก็อยู่ไม่ได้หรอก!

“เจ้า! เจ้า!”

ในที่สุดอี้เจาก็อดทนไม่ไหวอีกต่อไป มันยกมือขึ้นชี้ฉู่หลิวเยว่ มือข้างนั้นสั่นสะท้านเพราะความโกรธ

“บังอาจ!”

คาดไม่ถึงว่านางจะกล้าข่มขู่เช่นนี้!

แบบนี้มันเรียกว่าเล่นลูกไม้อย่างหน้าด้านๆ ไม่ใช่หรือ?

แม่นางคนนี้หน้าไม่อายอย่างยิ่ง!

อี้เจามีชีวิตอยู่มาหลายพันปี เขาก็ไร้อารมณ์มาโดยตลอด แต่ว่าในตอนนี้เขาเกือบจะถูกยั่วโมโหจนตายแล้ว

ฉู่หลิวเยว่โค้งคำนับเล็กน้อยแล้วกล่าวอย่างสุภาพว่า

“เกรงใจกันเกินไปแล้ว”

ไม่ว่าอย่างใดก็ตามนางในตอนนี้ เพียงต้องการให้ถวนจื่อได้ติดตามนางออกไปอย่างสง่าผ่าเผย

ไม่ตอบตกลงหรือ?

นางก็จะขอต่อสู้อย่างสุดกำลัง หากเจ้าตายข้าก็รอด

เดิมทีในตอนแรกนางต้องการจะเจรจาด้วยความสันติ แต่ว่าอีกฝ่ายไม่ให้โอกาสนั้นแก่นางเลย

นางจึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องไว้หน้าอีกฝ่าย

คนที่ไม่มีอันใดให้เสียแล้ว ย่อมไม่กลัวสิ่งใด นางใช้ชีวิตของตนเองเป็นข้อต่อรอง ถ้ามันไม่ได้ผลก็ทิ้งเอาไว้ที่นี่!

ความจริงแล้วที่ฉู่หลิวเยว่กล้าทำเช่นนี้ก็เพราะ…นางมีความมั่นใจ

เผ่าหงส์ทองคำให้ความสำคัญกับถวนจื่อเป็นอย่างมาก และไม่มีทางยินยอมที่จะสูญเสียมันไป

หลังจากที่นางได้จดหมายฉบับนั้นจากเผ่าหงส์ทองคำ นางก็รู้สึกว่ามีอันใดบางอย่างไม่ถูกต้อง

และหลังจากที่นางมาถึงที่นี่ ในที่สุดนางก็เข้าใจแล้วว่าความรู้สึกแปลกประหลาดเหล่านั้นมาจากที่ใด

เผ่าหงส์ทองคำเป็นเผ่าที่แข็งแกร่งและยิ่งใหญ่ เดิมทีไม่มีทางมองเห็นนางอยู่ในสายตา

มนุษย์คนหนึ่งที่ทำพันธสัญญากับหงส์ทองคำ สำหรับพวกมันแล้วนางก็เป็นเพียงแค่รอยด่างพร้อยเท่านั้น

ในเรื่องนี้แม้ว่าจะเป็นเผ่าพันธุ์เดียวกัน แต่พวกมันไม่มีทางจะเอาใจใส่มากขนาดนี้ ในทางกลับกันพวกมันจะต้องรู้สึกรังเกียจอย่างมากต่างหาก

แต่คาดไม่ถึงว่าจดหมายที่มอบให้หนานซู่ไหวนั้นกลับบอกว่าให้นางมาขอขมาด้วยตนเอง อีกทั้งยังให้ยกเลิกพันธสัญญากับถวนจื่อ

แม้ว่าภายในจดหมายนั้นจะมีความหยิ่งยโสอยู่ แต่ฉู่หลิวเยว่กลับรู้ว่าที่พวกเขายินยอมเขียนจดหมายฉบับนี้ ก็ได้แสดงอันใดหลายอย่างให้เห็นแล้ว

… เผ่าหงส์ทองคำต้องการให้ถวนจื่อกลับไป!

อีกทั้งหลังจากที่พวกเขามาถึงที่นี่แล้ว ถวนจื่อก็สามารถเปิดม่านพลังของภูเขาศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวงได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นนางจึงรู้สึกมั่นใจมากขึ้น

ดังนั้นหากพูดอย่างน่าเกลียดก็คือ ที่พวกเขาไม่ลงมือฆ่านางในทันทีก็เป็นเพราะถวนจื่อไม่ใช่หรือ?

ต่อให้ในใจของพวกเขานั้นเกลียดนางสุดหัวใจ แต่ก็ไม่มีทางฆ่านางอย่างเด็ดขาด!

“ซั่งกวนเยว่ มันจะเกินไปแล้วนะ!”

ผู้อาวุโสอี้กงตะโกนขึ้นมาอย่างหมดความอดทน!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน