ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1572

คำพูดนี้เป็นประโยคที่เรียบง่าย แต่กลับเป็นการเปิดเผยข้อมูลจำนวนมาก และยังทำให้ผู้คนที่อยู่ในจัตุรัสนั้นตกตะลึงไป

พาพวกนางไปที่หุบเขาเฟิ่งหวง?

หุบเขาเฟิ่งหวงเป็นสถานที่พักผ่อนของเผ่าหงส์ทองคำทั้งหมด

หากจะให้หงส์ทองคำตัวใหม่ไปที่นั่นเพียงตัวเดียวก็นับว่าเป็นเรื่องปกติ

แต่เหตุใดถึง… มีชื่อของซั่งกวนเยว่ด้วยเล่า?

อี้หรานคิดว่าตนเองหูฝาดจึงถามกลับอย่างลังเลว่า

“พวกนาง?”

อี้เจาพยักหน้าสีหน้าเรียบนิ่ง เหมือนกับไม่ได้ใส่ใจว่าคำพูดประโยคนี้จะสร้างความปั่นป่วนมากเพียงใด

“ซั่งกวนเยว่จะอาศัยอยู่ที่นี่เป็นเวลาหนึ่งเดือน”

เขาชะงักไป

“จัดที่พักชั่วคราวให้พวกนางก็พอแล้ว”

แม้ว่าเขาอยากจะส่งซั่งกวนเยว่กลับไปใจจะขาด เมื่อเห็นความใกล้ชิดของนางกับถวนจื่อรู้สึกแสลงใจเป็นอย่างยิ่ง แต่ในเมื่อได้ทำข้อตกลงกันไปแล้ว เขาก็ไม่สามารถเสียใจภายหลังได้

ในกรณีนี้ให้พวกนางอยู่ด้วยกันจะเป็นเรื่องที่เหมาะสมที่สุด

บริเวณโดยรอบตำหนักศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวงปกคลุมด้วยความเงียบ

ไม่ว่าอย่างใดพวกเขาก็คิดไม่ถึงว่าคำพูดเหล่านี้จะออกมาจากปากของท่านประมุข!

บางคนกวาดสายตามองคนรอบข้าง และเขาก็พบว่าทุกคนล้วนตกตะลึงจนอ้าปากตาค้างเบิกกว้าง

ไม่ใช่ว่า… จะให้นางยกเลิกพันธสัญญาไม่ใช่หรือ?

ที่ให้นางปรากฏตัวที่นี่เพราะอยากจะสั่งสอนนางสักเล็กน้อยไม่ใช่หรือ?

ท่านประมุขรังเกียจเผ่าพันธุ์มนุษย์ไม่ใช่หรือ?

แล้วตอนนี้มันคืออันใดกันแน่!

ซั่งกวนเยว่เดินออกจากตำหนักศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวงอย่างไร้รอยขีดข่วน และกำลังจะไปหุบเขาเฟิ่งหวงอีกด้วย?

ท่านประมุขบ้าไปแล้วหรือ?

แน่นอนว่าไม่มีใครกล้าถามคำถามนี้ออกมา

ทุกคนต่างเงียบเสียงเป็นเวลานาน

“อี้หราน เจ้ายังจะเหม่ออันใดอยู่?”

ผู้อาวุโสอี้อวี่เปิดปากพูดเป็นคนแรก เป็นการพูดทำลายบรรยากาศอันน่าอึดอัด

“เจ้าคุ้นเคยกับหุบเขาเฟิ่งหวงเป็นอย่างดี จัดการหาที่พักที่สงบๆ ให้พวกนาง เข้าใจหรือไม่?”

อี้หรานสำลักไปจากนั้นก็หันไปมองผู้อาวุโสอี้กงที่อยู่ด้านข้างอย่างไม่รู้ตัว

ผู้อาวุโสอี้กงขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย แต่ใบหน้ากลับสู่เรียบเฉยอย่างรวดเร็ว

“ท่านประมุขให้เจ้าทำอันใด เจ้าก็ทำไปเถอะ”

อี้หรานอ้าปากขึ้น

“…ขอรับ”

เขาสะกดกลั้นอารมณ์ที่พวยพุ่งขึ้นมาภายในใจอย่างยากลำบาก และพยายามสงบสติอารมณ์ให้มากที่สุด ก่อนจะหันไปมองฉู่หลิวเยว่เป็นครั้งแรก

เมื่อครู่นี้ตอนที่อยู่ภายในตำหนักศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวง มันเกิดอันใดขึ้นกันแน่?

ผู้อาวุโสอี้กงเคยพูดเรื่องนี้กับเขามาก่อน ตอนนั้นประมุขพูดอย่างตรงไปตรงมาว่าจะให้พวกนางยกเลิกพันธสัญญา อีกทั้งยังจะมอบความลำบากให้อีกด้วย

แต่ในตอนนี้… เหตุใดสถานการณ์ถึงเปลี่ยนไปได้ล่ะ?

และเขาก็ไม่สามารถเอ่ยปากถามได้

อี้เจามองไปทางฉู่หลิวเยว่ด้วยสายตาราบเรียบ

“อี้หรานเป็นคนหนุ่มของเผ่าที่มีฝีมือยอดเยี่ยมที่สุด เรื่องส่วนใหญ่ล้วนเป็นเขาที่จัดการ ในช่วงนี้หากเจ้ามีเรื่องอันใดก็ไปหาเขาได้เลย”

อี้หรานขมวดคิ้วขึ้น

ผู้อาวุโสอี้กงพูดแย้งขึ้นมาเป็นคนแรก

“ท่านประมุข ช่วงนี้อี้หรานกำลังเตรียมตัวเพื่อเลื่อนขั้นทะลวงด่าน เกรงว่าเรื่องนี้อาจจะไม่สามารถจัดการได้…”

ผู้อาวุโสทั้งหลายมีสีหน้าแตกต่างกันไป

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน