ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1595

อี้เจาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย แล้วจ้องมองไปทางถวนจื่อตาเขม็ง

เมื่อสามารถสัมผัสได้ถึงสายตาของเขา ทุกคนก็รู้สึกตกตะลึงไป

ภายในใจของผู้อาวุโสอี้กงมีความไม่สบายใจพวยพุ่งขึ้นมาอย่างรุนแรง

“ท่านประมุข…”

อี้เจาไม่ได้สนใจเขา และพูดต่อว่า

“แม้ว่าถวนจื่อจะยังเด็กนัก แต่มันก็มีสายเลือดบริสุทธิ์ อีกทั้งยังสามารถกลายร่างเป็นมนุษย์ได้แล้ว และเปิดเส้นชีพจรที่สี่ได้ ตำแหน่งนายน้อยนี้… นางสมควรได้รับมัน!”

ทันทีที่สิ้นเสียง ทั่วทั้งจัตุรัสเกิดความเงียบงัน!

แม้กระทั่งฉู่หลิวเยว่ก็ยังเงยหน้าขึ้นมามองด้วยความตกใจยากจะเก็บงำ แล้วหันไปมองทางอี้เจา

คาดไม่ถึงว่าถวนจื่อจะได้แต่งตั้งเป็นนายน้อยแห่งเผ่าหงส์ทองคำ?

นี่มัน… เป็นเรื่องล้อเล่นใช่หรือไม่?

ความจริงแล้วใช่ว่าฉู่หลิวเยว่จะไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน

หากว่าตามตรงแล้วถวนจื่อสามารถแสดงฝีมือและพรสวรรค์อันยอดเยี่ยมออกมา ซึ่งเป็นการบดขยี้คู่แข่งทั้งสนามได้แล้ว

แต่ไม่ต้องพูดถึงคนอื่นเลย ฉู่หลิวเยว่เองก็รู้ว่าการที่ถวนจื่อผูกพันธสัญญากับนางอยู่ ตำแหน่งนายน้อยนี้ ก็เป็นเพียงแค่ดวงจันทร์ในเงาน้ำ บุปผาในกระจก

หากลองเปลี่ยนความคิด ถ้านางเป็นประมุขเผ่าหงส์ทองคำ นางก็สามารถเตะถวนจื่อออกจากตัวเลือกได้ในทันที

แต่นางคิดไม่ถึงว่าอี้เจาจะเลือกเช่นนี้!

หรือว่าเขาจะ… ไม่รู้สึกกังวลเลยว่าจะโดนคนประชดประชันเสียดสี หรือเขาจะไม่กังวลเลยว่านางจะสนับสนุนให้ถวนจื่อทำสิ่งที่อันตรายต่อเผ่าพันธุ์?

หรือทำสิ่งที่มากกว่านั้น…

เมื่อเขาทำเช่นนี้จะต้องทำให้เกิดปัญหาตามมาอย่างแน่นอน!

แต่สีหน้าของเขายังสงบนิ่ง เหมือนกับว่า… ไม่มีความลังเลเลยแม้แต่น้อย

ถวนจื่อจับมือนางแน่น แล้วกะพริบตาปริบๆ เหมือนกับว่ายังไม่ค่อยเข้าใจว่ามันเกิดอันใดขึ้น

เมื่อเห็นว่าบรรยากาศโดยรอบแปลกไป นางก็ไม่ได้ใส่ใจอันใดมากนัก ได้แต่ลูบมวยผมของตนเองอย่างเบื่อหน่าย

… นางไม่ได้มีความสนใจตำแหน่งนายน้อยอันใดนั่นเลย นางแค่ต้องการจะอยู่กับอาเยว่เท่านั้น

เมื่อใดจะได้ออกเดินทางกันแน่นะ…

เมื่อสัมผัสถึงความคิดของถวนจื่อ หางตาของฉู่หลิวเยว่ก็กระตุกขึ้นมา

เดินทาง?

เกรงว่าวันนี้จะไม่สามารถเดินทางได้แล้ว!

…

“ท่านประมุข เรื่องการเลือกตำแหน่งนายน้อย ท่านจะต้องพิจารณาให้ถี่ถ้วน!”

ผู้อาวุโสอี้กงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เขาสงบสติอารมณ์ของตนเองลงอย่างยากลำบาก

แต่น้ำเสียงและท่าทางของเขาดูเป็นกังวลอย่างยิ่ง ไม่เหมือนกับใบหน้าที่สงบราบเรียบเลย

“ถวนจื่อมีพรสวรรค์ไม่เลวเลย แต่ท่านอย่าลืมนะว่า นางทำพันธสัญญากับมนุษย์ไปแล้ว! ดังนั้นจะให้นางรับตำแหน่งนายน้อยได้อย่างใด!”

นั่นไม่เท่ากับว่าเผ่าหงส์ทองคำทั้งหมดกลายเป็นทาสของซั่งกวนเยว่หรอกหรือ?

ซึ่งเขาไม่มีทางเห็นด้วยอย่างแน่นอน!

แม้กระทั่งผู้อาวุโสอี้กงที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับผู้อาวุโสอี้ซังมาโดยตลอด ในตอนนี้ก็ขมวดคิ้วแน่น หลังจากครุ่นคิดอยู่สักพักหนึ่ง เขาก็พูดออกมาว่า

“สิ่งที่ผู้อาวุโสสูงสุดพูดใช่ว่าจะไม่มีเหตุผล ท่านประมุข เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่มาก ท่านพิจารณาอีกรอบเถอะ?”

อย่างใดก็ตามท่าทางของอี้เจายืนหยัดหนักแน่นเป็นอย่างมาก

“ที่เรียกว่าตำแหน่งนายน้อยนั้น คือการเลือกคนรุ่นเยาว์ที่มีความโดดเด่นมากที่สุด หรือว่าพวกเจ้าคิดว่าถวนจื่อไม่ใช่คนที่เหมาะสมหรอกหรือ? หากตอนนี้เจ้าสามารถหาคนที่แข็งแกร่งมากกว่านางได้ ข้าก็จะเปลี่ยนใจ”

ทุกคนพูดอันใดไม่ออกไปครู่หนึ่ง

แล้วจะให้พวกเขาทำอย่างใดได้!

แม้กระทั่งอี้หรานก็ไม่สามารถต่อสู้กับถวนจื่อได้ คนที่เหลือยิ่งไม่มีหวัง

พวกเขายอมเลือกคนที่ไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น ดีกว่าให้หงส์ทองคำที่มีพันธสัญญากับมนุษย์มาเป็นนายน้อยของตนเอง!

จัตุรัสขนาดใหญ่ตกอยู่ในความเงียบ

…

ฉู่หลิวเยว่หรี่ตาลงแล้วหันไปมองทางถวนจื่อ

ถวนจื่อเองก็สามารถสัมผัสได้ถึงสายตาของนาง จึงเงยหน้าขึ้นไปมอง

“ถวนจื่อ เจ้าอยากเป็นนายน้อยหรือไม่?”

ฉู่หลิวเยว่ถามอีกฝ่ายในใจ

มือที่จับมวยผมของถวนจื่อนั้นชะงักไปเล็กน้อย แล้วเงยหน้าขึ้นมองด้วยความมึนงง

“เป็นนายน้อยแล้ว จะได้อยู่กับอาเยว่หรือไม่?”

ฉู่หลิวเยว่เม้มริมฝีปาก แล้วมองไปยังดวงตาดำขลับที่ไร้เดียงสาของนาง นางไม่รู้ว่าจะต้องตอบคำถามนี้อย่างใด

ความคิดของถวนจื่อกำลังสับสน

เมื่อครู่นี้นางฟังบางอย่างเข้าใจอย่างคลุมเครือ

คนเหล่านี้ไม่ให้นางเป็นนายน้อยเพียงเพราะว่านางทำพันธสัญญากับอาเยว่

หากต้องการจะเป็นนายน้อย นางจะต้องยกเลิกพันธสัญญา

… ถ้าเช่นนั้นนางจะเป็นด้วยเหตุใดเล่า?

ถวนจื่อส่ายหน้า

“ข้าไม่เป็น”

ฉู่หลิวเยว่ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

“เช่นนั้น… งานกราบไหว้บรรพบุรุษในครั้งนี้ เจ้าก็เข้าร่วมตามกำหนดการเถอะ ข้าเห็นว่าพวกนางเข้าร่วมการทดสอบไปทั้งหมดแล้ว เช่นนั้นเจ้าก็เข้าร่วมด้วย? รอจนกระทั่งเรื่องนี้เสร็จเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็กลับกันเถอะ ดีหรือไม่?”

……….