ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1699
……….
ขนนกเส้นนั้นลากเส้นเป็นตัวอักษรขึ้นกลางอากาศที่ว่างเปล่า
“ท่านปู่ประมุข รีบมาช่วยข้ากับอาเยว่ที!”
หลังจากมองเห็นตัวอักษรเหล่านั้นได้อย่างชัดเจนแล้ว รูม่านตาของอี้เจาก็หดเล็กลง!
ผ่านไปไม่นานตัวอักษรเหล่านั้นก็กลายเป็นเปลวเพลิงสีทองคำชาดแล้วหายขึ้นไปในอากาศอย่างไร้ร่องรอย
ขนนกอันนั้นก็ถูกทำลายไปด้วยเช่นเดียวกัน
คนที่อยู่ในท้องพระโรงต่างตกใจกันไปทั้งหมด
“นี่มัน…ถวนจื่อขอความช่วยเหลือมาหรือ?”
ผู้อาวุโสอี้ซังถามขึ้นอย่างไม่มั่นใจ
อี้เจามีใบหน้ามืดครึ้ม
“ถูกต้อง!”
สามารถขอความช่วยเหลือจากระยะไกลเป็นหมื่นลี้ได้ นอกจากถวนจื่อแล้ว ยังจะมีใครได้อีก?
“ดูเหมือนว่าทางพวกนางจะเกิดเรื่องแล้ว”
ถ้าไม่ถูกบีบบังคับให้อยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง ถวนจื่อไม่มีทางที่จะมาขอความช่วยเหลือจากพวกเขาเด็ดขาด
ผู้อาวุโสอี้อวี่ลุกขึ้นยืน พร้อมจัดปกคอเสื้อ แล้วพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม
“หายากมากที่ถวนจื่อจะเป็นฝ่ายขอความช่วยเหลือมาเอง แน่นอนว่าข้าจะต้องสนับสนุนแล้ว ท่านประมุข ข้าจะไปดูสักหน่อยเป็นอย่างใด?”
ถวนจื่อเปิดชีพจรที่สี่แล้ว และในฐานะที่เขาเป็นหนึ่งในห้าผู้อาวุโส การที่จะตามหาถวนจื่อก็เป็นเรื่องง่ายดายมาก
อี้เจาพยักหน้า
“หลังจากที่พวกเขาออกจากภูเขาศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวง เหมือนว่าจะตรงไปที่สุสานสังหารเทพทันที เจ้าตามไปดูหน่อยก็ได้”
ผู้อาวุโสอี้อวี่พยักหน้า เขาเพิ่งสาวเท้าออกมาหนึ่งก้าว แต่ก็ชะงักฝีเท้ากะทันหัน
“ท่านประมุข นายน้อยขอความช่วยเหลือมา พวกเราส่งคนไปเพิ่มขึ้นอีกสองสามคนจะดีหรือไม่?”
สุสานสังหารเทพนั้นอันตรายอย่างมาก เขาไม่กล้ารับประกันว่า ตนเองจะสามารถพาพวกนางกลับมาได้อย่างปลอดภัย
อี้เจาเม้มริมฝีปาก แต่กลับไม่ได้พูดอันใด เหมือนกำลังลังเลอันใดบางอย่างอยู่
ผู้อาวุโสที่เหลือต่างมองหน้ากันไปมา
เรื่องนี้มีอันใดให้น่าลังเลกัน?
ท่านประมุขกำลังคิดอันใดอยู่กันแน่?
ผู้อาวุโสอี้ซังก็ลุกขึ้นยืนแล้วพูดว่า
“อี้อวี่ เจ้าจัดการเรื่องหุบเขาเฟิ่งหวงไปเถอะ เดี๋ยวทางนี้ข้าจะไปเอง”
เขาเป็นผู้อาวุโสรอง ฝีมือก็เหนือกว่าผู้อาวุโสอี้อวี่ที่เป็นผู้อาวุโสห้าหนึ่งขั้น
“นอกจากเรื่องนี้แล้ว ข้าก็จะไปหา…”
“ผู้อาวุโสรอง อย่าเลยขอรับ!”
ผู้อาวุโสอี้อวี่ลูบคางของตนเอง แล้วทอดถอนหายใจพูดว่า
“ความจริงแล้วทางด้านหุบเขาเฟิ่งหวงข้าก็จัดการเสร็จสิ้นไปแล้วหลายเรื่อง หากข้าไปในตอนนี้ก็จะไม่ได้ส่งผลกระทบอันใดมากนัก แล้วอีกอย่างโอกาสที่จะได้กระชับความสัมพันธ์กับถวนจื่อนั้นหาได้ยากมาก! หากพลาดครั้งนี้ไปแล้ว ไม่มีใครรู้ว่าครั้งหน้าจะมาถึงเมื่อใด? ท่านอย่ามาแย่งข้าสิขอรับ?”
เขาเป็นผู้อาวุโสห้าที่มีอายุน้อยที่สุด ไม่ว่าจะพูดหรือทำอันใดก็ตรงไปตรงมาอยู่เสมอ หลังจากระยะเวลานานไป ทุกคนก็เคยชินกับเรื่องเหล่านี้แล้ว
ผู้อาวุโสอี้ซังหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้ แล้วส่ายหน้าอย่างจนปัญญา
“แต่จะให้เจ้าเดินทางไปเพียงคนเดียวน่ะหรือ? เช่นนั้น…”
เขายังพูดไม่ทันจบ อี้เจาก็พูดแทรกขึ้น
“ข้าจะไปกับเขา”
ทันทีที่สิ้นเสียง ภายในท้องพระโรงก็ปกคลุมด้วยความเงียบ
ผู้อาวุโสหลายท่านต่างมองหน้ากันไปมา พวกเขาไม่คิดว่าท่านประมุขจะเดินทางไปด้วยตนเอง
ผู้อาวุโสอี้ซังชะงักไปเล็กน้อย และถามขึ้นมาอย่างลังเลว่า
“ท่านประมุข ท่านจะไปด้วยตนเองจริงหรือ?”
ในสถานการณ์ทั่วไป หากไม่ได้เป็นเรื่องใหญ่จริงๆ น้อยครั้งมากที่อี้เจาจะออกจากภูเขาศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวง
ท้ายที่สุดแล้วเขาก็เป็นประมุข ทุกคำพูดทุกการกระทำมักส่งผลกระทบอย่างยิ่งใหญ่
อี้เจาพยักหน้าอย่างไม่แสดงอารมณ์
“เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่มาก ข้าจะเดินทางไปพร้อมกับอี้อวี่น่าจะปลอดภัยกว่า”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากกกค่ะ...
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...