เข้าสู่ระบบผ่าน

ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1704

………………..

ผู้อาวุโสอี้อวี่หรี่สายตามองไปตามทิศทางที่อี้เจาชี้ จากนั้นก็ชะงักไปเล็กน้อย

ในตำแหน่งที่ห่างไกลออกไป ภายในพื้นที่รกร้างกว้างใหญ่มีเพียงป้ายหลุมศพที่แตกหักจำนวนนับไม่ถ้วน วางระเกะระกะอยู่

แม้ว่าจะยืนอยู่ในระยะที่ห่างกัน แต่เมื่อมองจากตรงนี้ ก็สามารถสัมผัสได้ถึงแรงกดดันอันเย็นยะเยือกที่เข้มข้นได้อย่างชัดเจนเช่นเดิม!

กดทับ!

หนักอึ้ง!

น่าเกรงขาม!

ภายในอากาศเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง จนทำให้ผู้คนรู้สึกตกใจ

“นี่มัน…สุสานกลุ่มของผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์?”

ผู้อาวุโสอี้อวี่พูดพึมพำเสียงต่ำ

“ประมุข ท่านหมายความว่า…”

อี้เจายกคางขึ้น

“ไม่ เจ้าดูอีกที”

ผู้อาวุโสอี้อวี่ชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นก็หันไปมองอีกครั้ง แล้วเห็นว่าตำแหน่งเส้นขอบฟ้าเหมือนกับมีอันใดบางอย่างสีดำๆ

“นั่นมัน…กำแพงหรือ?”

ผู้อาวุโสอี้อวี่เบิกตากว้างขึ้นเล็กน้อย

หลังจากได้ยินคำพูดของเขา หนานอีฝานและคนอื่นๆ ก็หันไปมองทันที

เพียงแต่ว่าสายตาของเขาไม่ได้ดีเท่ากับผู้อาวุโสอี้อวี่และอี้เจา ดังนั้นจึงแทบจะไม่เห็นเส้นสีดำที่ว่านั้นเลย

แต่ใบหน้าของหนานอีฝานกลับปรากฏประกายตื่นตระหนกขึ้น

เรื่องนี้ถูกเล่าขานเป็นหมื่นปี กำแพงนั้นปรากฏขึ้นท่ามกลางสงครามที่มีผู้แข็งแกร่งจำนวนมากเข้าร่วม

ก่อนหน้านี้หนานอีฝานก็เคยได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับกำแพงนี้มาเช่นเดียวกัน แต่ก็ไม่เคยเห็นด้วยตาตนเองมาก่อน

ดังนั้นเมื่อมองจากระยะไกล ความตื่นตระหนกจึงเกิดขึ้นอย่างไม่สามารถปิดบังได้

แต่คำพูดของอี้เจาก็ทำให้หัวใจของเขาเย็นวาบขึ้นมา

“พวกนางน่าจะอยู่ด้านในนั้น”

ทันทีที่สิ้นเสียง รอบข้างก็เงียบกริบในทันที

ด้านใน?

ด้านในอันใดกัน?

พวกเขาสบสายตากันอย่างมึนงง พวกเขาสามารถมองเห็นความสับสน สงสัย และไม่อยากจะเชื่อของอีกฝ่ายได้

แม้ว่าผู้อาวุโสอี้อวี่จะไม่ได้ตกใจเท่าหนานอีฝานและคนอื่นๆ แต่เขาก็ขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

“ท่านหมายความว่า…พวกนางอยู่ในกำแพงนั้นหรือ?”

อี้เจาพยักหน้า

“จะเป็นไปได้อย่างใด?”

ในที่สุดหนานอีฝานก็พูดขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

“ท่านประมุขอี้เจา ที่ท่านพูด…พวกนางอยู่ด้านหลังกำแพงแห่งนั้น…หรือ?”

กำแพงที่ตั้งตระหง่านจะสามารถรองรับผู้คนได้อย่างใด?

ยิ่งไปกว่านั้นกำแพงนี้ก็มีชื่อเสียงเลื่องลือ เพราะว่าความแข็งแกร่งเป็นพิเศษของมัน ไม่เพียงแต่จะไม่พังทลายในสงครามนองเลือดในปีนั้น แต่กลับอยู่ยืนยงมาเป็นเวลาหมื่นปีท่ามกลางพายุลมฝน!

เกรงว่าคนธรรมดาทั่วไปยังไม่คิดถึงเรื่องช่องว่างที่อยู่ภายในกำแพงนั้นแน่นอน

แบบนี้มันไม่แปลกประหลาดเกินไปหน่อยหรือ?

อี้เจาไม่แม้แต่จะเหลือบสายตามองพวกเขาเลยแม้แต่น้อย ราวกับว่าไม่ได้ยินคำถามของเขาเลย จากนั้นก็เดินตรงไปที่กำแพงแห่งนั้น

ผู้อาวุโสอี้อวี่ก็รีบติดตามไป เพียงแต่ใบหน้าของเขาไม่มีรอยยิ้มประดับแล้ว มีแต่ความเคร่งขรึมและสงบนิ่งที่หาได้ยากเข้ามาแทนที่

เกรงว่าเรื่องนี้จะยุ่งยากแล้ว…

หนานอีฝานก็รู้สึกเป็นกังวลขึ้นมาเช่นกัน

ถ้าคนที่อี้เจาต้องการตามหาถูกขังอยู่ในกำแพงแห่งนั้น ถ้าเช่นนั้น…อีอีและคนอื่นๆ คงจะไม่…

ความคิดนี้ทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก

เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วโบกมือเรียกทุกคน

“ตามไป!”

หลุมศพของผู้แข็งแกร่งระดับเทพขั้นสูงเต็มไปด้วยความเงียบงัน

อี้เจาและคนอื่นๆ เดินผ่านไปอย่างเงียบเชียบ

แต่หนทางนี้ช่างยาวนานและเจ็บปวด

อีกทั้งยิ่งเข้าใกล้มากเท่าไร พวกเขาก็สามารถสัมผัสได้ถึงแรงกดดันและปราณมารที่น่าตกใจได้ชัดเจนมากขึ้นเท่านั้น!

“ด้านหน้าน่าจะเป็นสุสานกลุ่มของผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์แล้ว”

บทที่ 1707 ไม่มีเลยสักคน 1

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์