ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1750

………………..

นอกจากพวกเขาแล้ว ภายในท้องพระโรงก็ไม่มีใครอยู่เลยแม้แต่คนเดียว

มันเงียบเสียจนพวกเขาสามารถได้ยินเสียงหัวใจของตนเอง

ฉู่หลิวเยว่กลั้นลมหายใจ

นางคิดไม่ถึงจริงๆ ว่า พวกเขาจะมาปรากฏตัวอยู่ในที่แห่งนี้ได้

เฉกเช่นเดียวกับเผ่าหงส์ทองคำ วิหารไท่ซวีเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์อย่างมากของพวกเขา และไม่สามารถเข้ามาอย่างง่ายดาย

แม้กระทั่งหากคนของเผ่าไท่ซวีเฟิ่งหลงต้องการจะเข้ามา ก็ต้องผ่านการตรวจสอบมากมาย ไม่ต้องพูดถึงพวกเขาเลย?

ในตอนนั้นเองภายในใจของฉู่หลิวเยว่ก็รู้สึกประหลาดใจมากยิ่งขึ้น

เหมือนว่าช่วงนี้…นางจะมีวาสนากับอสูรศักดิ์สิทธิ์ระดับบรรพกาลทั้งสองมากเลยทีเดียว?

ภายในช่วงเวลาสั้นๆ นางได้ไปภูเขาศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวง อีกทั้งยังได้พูดคุยกับบรรพบุรุษท่านนั้นภายในตำหนักศักดิ์สิทธิ์เฟิ่งหวงด้วย

อีกทั้งในตอนนี้นางก็มาถึงเกาะมังกรศักดิ์สิทธิ์ เดิมทีนางถูกขังเอาไว้อยู่ แต่ใครจะคิดเล่าว่า แต่ภายในชั่วพริบตานางก็มาปรากฏตัวอยู่ในวิหารไท่ซวีแล้ว…

ฉู่หลิวเยว่หันศีรษะกลับไปมอง ก่อนจะจมอยู่ในความเงียบครู่หนึ่ง

แค่นางกับหรงซิวมาที่นี่ก็ช่างเถิด แต่ยังพาถวนจื่อและจื่อเฉินมาที่นี่ด้วย

คนหนึ่งเป็นนายน้อยแห่งเผ่าหงส์ทองคำ ส่วนอีกคนหนึ่งใช้กระดูกของไท่ซวีเฟิ่งหลงเพื่อหลอมกายเนื้อขึ้นมาใหม่…

แบบนี้มันคือการก่อกรรมชัดๆ

ฉู่หลิวเยว่กุมขมับของตัวเอง และรู้สึกปวดหัวเป็นอย่างมาก

ก่อนจะหันมองประตูบานใหญ่ที่ปิดสนิทอยู่ จากนั้นนางกำลังพิจารณาอย่างจริงจังว่านางควรจะออกไปอย่างไรถึงจะสะดวกที่สุด

“ด้านนอกประตูบานนี้ก็คือพวกของโหมวหยาง”

หรงซิวพูดแล้วหัวเราะเบาๆ

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกท้อแท้ขึ้นมาในทันที

แค่คิดก็รู้แล้วว่าด้านนอกต้องมีไท่ซวีเฟิ่งหลงจำนวนมากเฝ้าอยู่แน่นอน

นอกเสียจากพวกเขาจะกลับไปทางเดิม ไม่อย่างนั้นก็จะต้องถูกขังอยู่ที่นี่แล้ว!

“อาเยว่ๆ เจ้าดูของที่อยู่ในเสาต้นนั้นสิ!”

ทันใดนั้นถวนจื่อก็ดึงแขนเสื้อของฉู่หลิวเยว่แล้วพูดขึ้น

ฉู่หลิวเยว่หันกลับไปมองก่อนที่จะจ้องตาเขม็ง

ภายในเสามังกรเคลื่อนต้นนั้น มีประกายแสงสีม่วงอยู่สี่จุด

“นั่นน่าจะเป็นไท่ซวีเฟิ่งหลงพี่กำลังค้นหามรดกอยู่ภายในนี้”

หรงซิวอธิบาย

เขาค่อนข้างรู้จักงานหมื่นคีรีเป็นอย่างดี ดังนั้นเมื่อคาดเดาเล็กน้อย ก็สามารถทราบได้ในทันที

ฉู่หลิวเยว่ครุ่นคิดขึ้นมา

“เช่นนั้นก็หมายความว่า…ความจริงแล้วภายในเสามังกรเคลื่อนมีดินแดนอีกแห่งหนึ่งอยู่หรอกหรือ?”

“เห็นเกล็ดที่อยู่ตรงนั้นหรือไม่?”

จื่อเฉินพูดขึ้นมาอย่างกะทันหัน

ภายในเกล็ดแต่ละเกล็ดมีมรดกอยู่ภายในหนึ่งชิ้น เกล็ดที่ยังคงส่องสว่างอยู่ ก็หมายถึงมรดกยังไม่ได้ถูกเอาไป

ฉู่หลิวเยว่เข้าใจได้ในทันที

ก่อนหน้านี้นางเคยได้ยินหรงซิวและจื่อเฉินพูดว่า มรดกของเผ่าไท่ซวีเฟิ่งหลงนั้นจะได้รับการสืบทอดจากรุ่นสู่รุ่น

คนที่ได้รับมรดกนั้น หลังจากเสียชีวิตไปแล้วมรดกนั้นจะกลับคืนสู่วิหารไท่ซวีอีกครั้ง

เห็นได้ชัดว่าไท่ซวีเฟิ่งหลงที่เข้ามาไปในเสามังกรเคลื่อนนั้นก็ต้องการตามหามรดกเหล่านั้น

ในตอนนั้นเอง ชั่วพริบตาเดียวบนเสาหยกขาวที่ถูกแกะสลักเป็นมังกรตัวนั้นก็ส่องสว่างขึ้นมาอย่างกะทันหัน!

หัวใจของฉู่หลิวเยว่เต้นกระหน่ำ สัญญาณเตือนภัยของนางก็ดังขึ้นในทันที!

แต่หลังจากนั้นไม่นานนางก็พบว่า ดวงตาคู่นั้นไม่ได้กำลังมองนาง แต่มองไปทางจื่อเฉิน!

ความคิดนี้ของนางเพิ่งจะปรากฏขึ้น แต่พลังอันมหาศาลกลับพวยพุ่งออกมาอย่างกะทันหัน!

ทันใดนั้นเงาร่างของผู้คนทั้งหลายก็หายไปจากที่เดิม!

ในตอนนั้นเองบนเสามังกรเคลื่อนต้นนั้น ก็มีประกายแสงหลายดวงเพิ่มขึ้นมา!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน