ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1787

………………..

เมื่อก่อนการเผชิญหน้ากับสายตาคนจำนวนมากมายขนาดนั้น ทั้งสายตาที่ดูสอดส่องและตั้งคำถาม ฉู่หนิงล้วนจัดการได้อย่างใจเย็น บัดนี้เมื่อเผชิญหน้ากับคนตรงหน้าอย่างซั่งกวนโหยว เขากลับตื่นตระหนกขึ้นมาในทันที

ความตื่นตกใจนี้สาเหตุหลักเป็นเพราะสถานะของฝ่ายตรงข้ามที่พิเศษเกินไป

…เขาคือเสด็จพ่อของเยว่เออร์!

หลังจากได้รู้สถานะที่แท้จริงของเยว่เออร์ เขาก็เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน

ในขณะที่ได้พบกันเขารู้สึกว่ายิ่งน่าอึดอัดกว่าที่คาดคิดไว้เสียอีก

ฉู่หนิงไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสถานะของซั่งกวนโหยวที่อยู่ตรงหน้านั่น

อย่างไรก็ตามเมื่อซั่งกวนโหยวได้ยินเข้ากลับถอยหลังไปครึ่งก้าวทันที และคาราวะฉู่หนิงอย่างลึกซึ้ง

ฉู่หนิงตกตะลึงชั่วครู่และเอ่ยขึ้นในทันที

“มิได้!”

สถานะของซั่งกวนโหยวสูงกว่าเขา อีกทั้งเขายังเป็นพ่อที่แท้จริงๆ ของเยว่เออร์

คาราวะเช่นนี้ เขามิอาจรับไว้ได้จริงๆ

อย่างไรก็ตามซั่งกวนโหยวกลับยืนหยัดที่จะคาราวะเขาอย่างเต็มใจ

หลังจากคาราวะเรียบร้อย เขาจึงลุกขึ้น และเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงใจว่า

“ฉู่หนิง ก่อนหน้านี้ขอบใจเจ้ามากที่ดูแลเย่วเออร์มาตลอด”

เขารู้ว่าเยว่เออร์เกิดเรื่องขึ้นมากมายในช่วงเวลาสั้นๆ ที่นางอยู่ในแคว้นฉิน

หากไม่ได้ฉู่หนิงช่วยปกป้องนางเอาไว้ เกรงว่าเยว่เออร์จะได้รับความความลำบากไม่รู้มากมายเพียงใด

ตอนที่เขานอนไม่ได้สติอยู่ในพระราชวังเทียนลิ่ง เป็นเพราะฉู่หนิงที่ให้บ้านแก่เยว่เออร์

ฉู่หนิงสำหรับเขานั้นมีเพียงความรู้สึกซาบซึ้งใจอย่างหาที่สุดมิได้

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ฉู่หนิงรู้สึกซาบซึ้งใจขึ้นมาอย่างท่วมท้น

“ฉู่หนิง เยว่เออร์มีพ่อแบบท่านเช่นนี้ ช่างเป็นความโชคดีของนางอย่างแท้จริง”

ซั่งกวนโหยวตอบกลับอย่างจริงจัง

ฉู่หนิงชะงักไปครู่หนึ่ง และหันหน้าไปทางซั่งกวนโหยวอย่างกระทันหัน

คำพูดเช่นนี้ของเขาหมายความว่า…

เมื่อเห็นสีหน้าของฉู่หนิง ในส่วนลึกของหัวใจฉู่หลิวเยว่ราวกับมีอะไรเอ้อล้นขึ้นมา เกือบจะทำให้นางจมดิ่งลงไป

นางจับมือของฉู่หนิงเอาไว้และเอ่ยขึ้น

“ท่านพ่อ ก่อนหน้านี้ข้าเคยพูดกับเสด็จพ่อแล้วว่า ไม่ว่าข้าจะเป็นใคร ข้ายังคงเป็นลูกสาวของท่านเสมอ”

นางได้ครอบครองร่างที่แท้จริงของฉู่หลิวเยว่

เช่นนั้นนางก็ยังเป็นลูกสาวของฉู่หนิง

ไม่ว่านางจะเป็นฉู่หลิวเยว่หรือซั่งกวนโหยว่ก็ตาม

ไม่ว่าโจ๊กที่เคยต้มให้นาง ทั้งความห่วงใยที่มีให้นางมาตลอด อีกทั้งความกล้าหาญและความเด็ดเดี่ยว ที่ไว้ค่อยปกป้องนางครั้งแล้วครั้งเล่าก็ตาม

เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว

นางเป็นลูกสาวของเสด็จพ่อและเป็นเยว่เออร์ของท่านพ่อด้วยเช่นกัน

ฉู่หนิงรู้สึกราวกับมีบางสิ่งจุกอยู่อกของเขา

เขาจ้องมองฉู่หลิวเยว่และมองไปทางซ่างกวนโหยวอีกครั้ง

สีหน้าท่าทางที่แสดงออกมาของพวกเขาช่างดูจริงใจเช่นนี้ เกือบจะทำให้เขานึกว่ากำลังอยู่ในความฝันเสียอีก

ครั้งหนึ่งเขาเคยคิดว่าตนเองจะสูญเสียเยว่เออร์ไป

ในท้ายที่สุดกลับคิดไม่ถึงเลยว่า…

“ท่านพ่อ ท่านไม่ต้องการเยว่เออร์แล้วใช่มั้ย เจ้าคะ”

ฉู่หลิวเยว่กะพริบตาและถามขึ้นว่า

“ขอเพียงแค่เยว่เออร์นึกถึง พ่อจะอยู่ข้างๆ เจ้าเสมอ!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน