ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1828

………………..

แต่เมื่อมองไปยังดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยความโกรธของแม่นางฝ่ายตรงข้าม คิ้วเรียวดั่งก้านหลิวตั้งขึ้นเล็กน้อย เดิมทีใบหน้าของนางก็งดงามราวกับดอกกุหลาบอยู่แล้ว แต่เป็นเพราะความโกรธจึงทำให้ใบหน้าของนางแดงก่ำขึ้นหลายส่วน เป็นความงามของมนุษย์ที่แท้จริง

เยี่ยนชิงครุ่นคิดอยู่ในใจ

เหมือนว่านางจะโกรธขึ้นจริงๆ แล้ว

“ถ้าเช่นนั้น…ครั้งหน้าข้าไม่หลบก็ได้”

เมื่อยืนอยู่ฝั่งตรงกันข้าม เขาก็จะสามารถช่วยพยุงอีกฝ่ายได้ทันเวลา

น้องแปดชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะจ้องมองเยี่ยนชิงตาเขม็ง นางแน่ใจว่าเขาไม่ได้หยอกล้อ และพูดคำนั้นอย่างจริงจัง

นางอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ

บนโลกนี้เหตุใดถึงมีผู้ชายแบบนี้อยู่ด้วย?

ทั้งซื่อทั้งบื้อ แล้วก็ยังโง่อีก

คำพูดเหล่านี้ทำให้นางอยากจะพุ่งเข้าไปโจมตีอีกฝ่ายให้มากยิ่งขึ้นกว่าเดิม

เยี่ยนชิงรู้สึกมึนงงเป็นอย่างมาก

เหตุใดนางถึงดูโกรธมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม?

เมื่อครู่นี้เขาก็คล้อยตามสิ่งที่นางต้องการแล้วไม่ใช่หรือ?

เขารู้ว่าเด็กสาวคนนี้ตั้งตนเป็นปรปักษ์กับเขา ดังนั้นระหว่างทาง เพื่อหลีกเลี่ยงการทะเลาะเบาะแว้ง เขาจึงต้องอดทนกับนางอยู่หลายครั้ง

แต่เหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่รับน้ำใจจากเขาเลยสักครั้ง อีกทั้ง…ความขัดแย้งก็รุนแรงมากยิ่งขึ้น

“เจ้า! ฝากไว้ก่อนเถอะ!”

น้องแปดหมุนตัวเดินออกไปด้วยความโกรธ

กระโปรงของนางพลิ้วตามสายลม เหมือนกับผีเสื้อตัวหนึ่งที่แค่ขยับตัวเบาๆ ก็เต็มไปด้วยเสน่ห์ ก่อนจะบินหายออกไป

เพียงแต่…นางเดินเข้าไปใน “จวนเยว่” หลังสีทองคำอร่ามตา

“นิสัยของน้องแปดตรงไปตรงมา ใต้เท้าเยี่ยนชิงอย่าเก็บมาใส่ใจเลยนะขอรับ”

เยี่ยนชิงส่ายหน้า

แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจว่าเหตุใดอีกฝ่ายถึงโกรธขึ้นมา แต่…

ถ้าเขาเป็นคนล่วงเกินอีกฝ่าย เช่นนั้นเขาก็จะเป็นฝ่ายยอมแพ้

แต่หากมันไม่ได้ผล เขาจะเป็นฝ่ายเลี่ยงให้ก็ได้

โต้เถียงกับเด็กสาวคนหนึ่งมีอันใดให้น่าคิดเล็กคิดน้อยกัน?

…

เมื่อเดินเข้ามาในคฤหาสน์ ฉู่หลิวเยว่ก็เห็นห้องมงคลที่แขวนด้วยผ้าสีแดง

หากคนไม่รู้จะคิดว่า ที่แห่งนี้จะต้องจัดงานมงคลอันใดสักอย่างแน่นอน

ครานี้แม้กระทั่งหรงซิวที่เดินติดตามมาก็ยังชะงักฝีเท้าไปทันทีที่เห็น

ฉู่หลิวเยว่แทบจะหายใจไม่ออกไปชั่วขณะหนึ่ง จากนั้นนางก็โบกมือขึ้น

“ซานซาน เจ้าจะตกแต่งหรูหราโอ้อวดเกินไปแล้วหรือไม่ ลืมไปแล้วหรือว่าก่อนหน้านี้ข้าพูดกับเจ้าว่าอย่างใด การเป็นคน จะต้องถ่อมตน ต้อง…”

“ต้องไม่โอ้อวด”

ซานซานคล้อยตามราวกับกระแสน้ำ

ในที่สุดคราวนี้เขาก็เข้าใจความหมายของฉู่หลิวเยว่ได้อย่างรวดเร็ว

เขารีบพยักหน้าขึ้นลงด้วยความเข้าใจ

“นายท่านมีความคิดยอดเยี่ยม! ท่านดูสิ เมื่อท่านมาถึงข้าก็รู้สึกดีใจเกินไป!”

เขาลูบศีรษะของตนเอง จากนั้นก็บอกกับคนด้านข้าง

“ใครก็ได้! รีบถอดของพวกนี้ออกไปซะ! ต่อจากนี้ไปจวนเยว่แห่งนี้ จะขึ้นตรงต่อนายท่านผู้นี้!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน