ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1834

ฉู่หลิวเยว่เงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่จะเข้าใจว่าเขานั้นกำลังหมายถึงอันใด

ตอนนั้นนางเกือบจะหลุดหัวเราะออกมาเสียงดัง

“ขอโทษนะ ที่เจ้าพูดเมื่อครู่นี้ข้าได้ยินไม่ชัดเจน รบกวนพูดอีกครั้งได้หรือไม่?”

ชายสวมชุดคลุมสีดำจ้องมองนางด้วยแววตาเย็นชา ก่อนจะพูดออกมาทีละคำว่า

“ข้าบอกว่า ให้พวกเจ้าส่งเขามาให้แก่สำนักกระบี่ทมิฬ!”

ประโยคนี้ไม่ใช่ประโยคคำถาม ไม่ใช่การปรึกษาหารือ แต่เป็นคำสั่ง!

มุมปากของฉู่หลิวเยว่ยังคงประดับด้วยรอยยิ้ม แต่ระหว่างคิ้วของนางกลับเย็นชาลงหลายส่วน

น่าสนุกจริงๆ

นางเพิ่งมาถึงท่าเรือดอกท้อได้แค่สามวัน แต่ก็ได้เจอกับคนของสำนักกระบี่ทมิฬถึงสองครั้ง

ครั้งแรก พวกเขาแย่งของของนาง

คิดไม่ถึงว่าครั้งนี้ พวกเขาจะแย่งคนของนาง…

“สือซานเป็นคนของข้า เขาอยู่กับข้ามาตั้งแต่เด็กจนโต เงื่อนไขนี้ เกรงว่าข้าคงจะไม่สามารถตอบรับได้”

ฉู่หลิวเยว่พูดด้วยน้ำเสียงกระจ่างชัดเย็นชา

ชายสวมชุดคลุมสีดำมองนางด้วยความประหลาดใจ เหมือนกับว่ารู้สึกตกใจอย่างมากที่นางพูดเช่นนี้ออกมา

“เจ้าต้องรู้ก่อนว่า การได้เข้าร่วมกับสำนักกระบี่ทมิฬของพวกเรานั้นมันเป็นเกียรติมากขนาดไหน? ภายในท่าเรือดอกท้อมีคนมากมายที่พยายามอย่างมาก แต่ก็ไม่สามารถเหยียบย่างเข้ามาในสำนักกระบี่ทมิฬได้ ตอนนี้พวกเราเป็นคนพูดขึ้นมาเองว่าต้องการเขา ซึ่งนี่ก็เป็นเกียรติสูงสุดของพวกเจ้าแล้ว! เจ้าอย่าทำเป็นคนสมองทึบหน่อยเลย!”

สำหรับฉู่หลิวเยว่แล้ว คำเตือนนี้ก็เหมือนเรื่องน่าตลก

ที่พวกเขาต้องการตัวสือซาน เป็นเพราะเห็นว่าสือซานมีพรสวรรค์ล้ำเลิศไม่ใช่หรือ?

ในตอนแรกอีกฝ่ายมีจิตสังหารพวยพุ่งขึ้นจนเหมือนว่าต้องการจะสังหารชีวิตพวกเขาให้ตายลงในทันที แต่หลังจากได้พบสือซาน เขาก็กลับคำพูด บอกว่าให้ส่งสือซานให้กับเขา แล้วยังพูดว่าการได้เข้าสำนักกระบี่ทมิฬถือเป็นเรื่องโชคดีอย่างมาก…

ถุ้ย!

น่าสนใจจริงๆ!

ฉู่หลิวเยว่เก็บซ่อนความคิดของนาง แต่ใบหน้ายังคงประดับด้วยรอยยิ้มเกรงใจ

“ขอโทษด้วยจริงๆ เจ้าค่ะ ข้าก็ยังคงเลือกที่จะปฏิเสธอยู่”

อุณหภูมิของบรรยากาศในตอนนี้ลดลงไปหลายองศา!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน