ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1850

………………..

เมื่อเห็นภาพเหตุการณ์เหล่านี้ รูม่านตาของฉู่หลิวเยว่ก็หดเล็กลง แต่นางก็สามารถเข้าใจอันใดบางอย่างขึ้นมาได้ในทันที

มิน่าล่ะสภาพของคนเหล่านั้นจึงดูผิดปกติไป ที่แท้ก็เป็นเพราะว่าพลังเปลวเพลิงได้เข้าสู่ภายในร่างกายของเขาตั้งนานแล้ว

ความร้อนเกิดขึ้นจากภายใน ไม่เพียงแต่สูญเสียพลังปราณดั้งเดิมอย่างบ้าคลั่ง นอกจากนี้ยังทำให้เส้นเลือดเส้นชีพจรกระดูกและเอ็นถูกเปลวเพลิงเหล่านั้นกลืนกินไปทีละส่วน

ความเจ็บปวดเช่นนี้ เกรงว่าคนธรรมดาคงจะไม่สามารถรับไหว

ในตอนนี้พลังแห่งเปลวเพลิงแข็งแกร่งขึ้นอีกขั้น หลังจากเกินขีดจำกัดของคนผู้นั้นร่างกายของเขาจึงระเบิดออกมาในทันที

เมื่อมีคนตายแล้ว เห็นได้ชัดว่าคนอื่นๆ ที่เหลือ…ก็อยู่ไม่ไกลความตาย

ความคิดนี้สว่างวาบเข้ามาในสมองของนาง ทันใดนั้นก็มีเสียงระเบิดอีกเสียงหนึ่งดังขึ้น!

คนตายเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคนแล้ว

แต่ในครั้งนี้ไม่เว้นเวลาให้เขาตอบสนองเลย

พรึ่บ!

มั่วหลินหยิบกระบี่หงส์ที่คาดเอวอยู่ออกมา

เดิมทีคนที่อยู่ด้านหลังเขาก็ล้วนรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก แต่เมื่อเห็นเขาเคลื่อนไหว พวกเขาก็รีบชักกระบี่ออกมาอย่างรวดเร็ว

เพียงการเคลื่อนไหวของเขานั้นเลื่อนลอยไร้พลัง แต่ภายในแววตาของเขากลับสับสนมึนงงมากยิ่งกว่า

เห็นได้ชัดว่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาคาดการณ์เอาไว้ จึงทำให้เขารู้สึกมึงงงเป็นอย่างมาก

ภายในใจของฉู่หลิวเยว่ระวังตัวอยู่เสมอ ในตอนที่นางกำลังจะเคลื่อนไหว หรงซิวก็ได้กุมมือของนางขึ้นมาอย่างกะทันหัน

“อย่าเพิ่งรีบร้อน”

เป้าหมายของคนเหล่านี้ไม่ใช่ซานซาน และไม่ใช่พวกเขา

แต่เป็น…เปลวเพลิงที่อันตรายเหล่านั้น!

การเคลื่อนไหวของพวกเขานั้นแผ่วเบาเป็นอย่างมาก ในตอนนี้ความสนใจของมั่วหลินและคนอื่นๆ ยังคงจดจ่ออยู่กับเรื่องของฝั่งนั้น จึงไม่ได้หันมามองพวกเขาทั้งสองเลย

ฉู่หลิวเยว่ควบคุมลมปราณบนร่างกายของตนเองอย่างไร้เสียง

นางก้มลงมองพื้นอีกครั้ง ทันใดนั้นก็มีคำถามหนึ่งปรากฏขึ้น

เปลวเพลิงเหล่านี้…มันมาจากที่ใดกันหรือ?

ดูอย่างผิวเผินแล้วจะเห็นว่าเปลวเพลิงเหล่านั้นออกมาจากใต้ก้อนหิน แต่…หากมองลึกลงไปอีกล่ะ?

ที่แห่งนี้อยู่บริเวณไหล่เขา หากเปลวเพลิงเหล่านี้ถูกกดเอาไว้ด้านล่างจริงๆ เช่นนั้น…เหตุใดมันถึงปรากฏขึ้นมาที่นี่อย่างกะทันหันได้ล่ะ?

ไม่รู้ว่าเหตุใดทันใดนั้นฉู่หลิวเยว่ก็นึกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายในพื้นที่ขนาดเล็กขึ้นมา

สนิมบนโล่สีดำถูกทำให้หลุดลอกไป จากนั้นเปลวเพลิงสีน้ำเงินก็ปรากฏขึ้นมาจากท้องฟ้าแล้วเริ่มเผาไหม้ในทันที

ตู้ม!

เสียงระเบิดดังขึ้นอย่างกะทันหัน!

ภายในใจของฉู่หลิวเยว่ชะงักค้าง พร้อมหันไปมองตาเขม็ง ก่อนจะก็เห็นว่าเปลวเพลิงสีน้ำเงินเมื่อครู่นี้ได้ปะทุขึ้นมาอย่างกะทันหัน!

แทบจะในเวลาเดียวกันนั้นเอง กำแพงไฟขนาดใหญ่ก็ถูกก่อขึ้นมา!

“แยกย้าย!”

ซานซานตะโกนขึ้นมาด้วยความรีบร้อน!

ในขณะเดียวกันเขาก็หมุนตัว แล้ววิ่งมาหาฉู่หลิวเยว่และหรงซิว!

มืออ้วนทั้งสองข้างของเขาโบกขึ้นกลางอากาศอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ก่อตัวเป็นม่านพลัง! ป้องกันพวกเขาทั้งสามเอาไว้ภายใน!

พลังที่บ้าคลั่งและรุนแรงกำลังจะคืบคลานเข้ามา!

ในวินาทีต่อมาแรงโจมตีที่รุนแรงก็กระแทกเข้าที่ม่านพลังของซานซาน!

ซานซานมีใบหน้าซีดขาว ในตอนนั้นเขาก็กระอักเลือดออกมา!

คิ้วของฉู่หลิวเยว่ก็ขมวดลึกขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะสาวเท้าไปด้านหน้า!

แต่การเคลื่อนไหวของหรงซิวกลับเร็วยิ่งกว่า

เขาสะบัดแขนเสื้อขึ้น พลังอันอ่อนโยนสายหนึ่งได้พยุงร่างกายของซานซานเอาไว้

เมื่อซานซานได้รับพลังช่วยเหลือ เขาก็ถอนหายใจออกมา ก่อนจะหมุนตัวไปกระอักเลือดสองคำ

ฉู่หลิวเยว่สาวเท้ามาด้านหน้าอย่างรวดเร็วแล้วส่งโอสถให้เขาทานหนึ่งเม็ด

“เถ้าแก่ ไม่เป็นไรใช่หรือไม่?”

นางคว้าข้อมือของซานซานเอาไว้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน