ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1877
………………..
หากทั้งสองคนนี้ถูกสังหารที่นี่…
ไม่เพียงแต่จะสามารถชดเชยความผิดพลาดจากเรื่องยอดเขาหลานชิงได้ เขายังได้รับความสำคัญจากประมุขอีกด้วย และทำให้ระดับของเขาเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งระดับ!
ตำแหน่งของเขาไม่มีทางเพิ่มสูงขึ้นกว่านี้ แต่ด้านโอกาสและทรัพยากรอื่นๆ เขาจะต้องได้รับมากขึ้นกว่าเดิมแน่นอน!
ก่อนหน้านี้มั่วอวิ๋นเคยได้ยินชื่อของพวกเขาทั้งสองมาก่อน แต่คิดไม่ถึงเลยว่าอีกฝ่ายจะมาหาถึงที่นี่ด้วยตนเอง!
เมื่อได้ยินคำพูดของมั่วอวิ๋น หัวใจซานซานก็จมดิ่งลงในทันที
คาดไม่ถึงว่ามั่วอวิ๋นจะมีความอาฆาตต่อนายท่านและฝ่าบาทมาตั้งนานแล้ว!
แต่สำนักกระบี่ทมิฬกับพวกเขาไม่มีความแค้นต่อกัน เหตุใดถึง…
เขายังไม่ทันได้ครุ่นคิดอย่างชัดเจน มั่วอวิ๋นก็พุ่งตัวออกไปในทันทีแล้ว!
ในขณะเดียวกันนั้นเองกลางฝ่ามือของเขาก็มีกระบอกไม้ไผ่ปรากฏขึ้น
เขาดึงมันอย่างแรงโดยไม่ลังเล!
วี้ด!
เสียงหวีดแหลมแหวกอากาศ!
ตู้ม!
ดอกไม้ไฟลูกหนึ่งระเบิดขึ้นกลางท้องฟ้าอย่างรุนแรง!
ดอกไม้ไฟเหล่านั้นบานสะพรั่ง กลายเป็นสัญลักษณ์กระบี่คู่ส่องสะท้อนกับดวงจันทร์อันเป็นสัญลักษณ์ของสำนักกระบี่ทมิฬ!
ซานซานเบิกตากว้างขึ้นในทันที แล้วพูดออกมาว่า
“แย่แล้ว!”
เขากำลังเรียกรวมตัวกำลังพลของสำนักกระบี่ทมิฬทั้งหมด!
ทุกอย่างเกิดขึ้นภายในชั่วพริบตา
ซานซานสบถคำด่าภายในใจ
ในเวลาแบบนี้แล้ว สำนักกระบี่ทมิฬจะมาร่วมสนุกอะไรเล่า!
“มั่วอวิ๋น! ข้าคิดว่าข้ามิเคยล่วงเกินสำนักกระบี่ทมิฬของเจ้านะ เหตุใดเจ้าถึงต้องซ้ำเติมจวนเยว่ของพวกเราเช่นนี้ด้วย!”
ซานซานถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งครึม
มั่วอวิ๋นเหลือบสายตาหันมามองหาเขา
ถ้าพูดให้ถูกต้องก็คือ มองมาที่พวกเขา
“เถ้าแก่ซาน เรื่องนี้เจ้าจะโทษข้าไม่ได้นะ ปีสองปีที่ผ่านมานี้ เจ้าก็ได้ทำคุณประโยชน์ให้แก่สำนักกระบี่ทมิฬมากมาย หากเจ้าจะตัดขาดจากความชั่วร้าย แล้วหันหน้าเข้าแสงสว่าง ข้าก็ยังสามารถไว้ชีวิตเจ้าได้อยู่”
ท้ายที่สุดแล้วเขาก็ยังต้องการของวิเศษภายในพื้นที่มิติขนาดเล็กนั้นอยู่
ซานซานได้ยินดังนั้นก็ถ่มน้ำลายออกมาอย่างรุนแรง
“ถุ้ย!”
มั่วอวิ๋นผู้นี้ไร้ยางอายเป็นอย่างมาก!
เขากลืนกินไปมากขนาดนั้น แต่คาดไม่ถึงว่าสุดท้ายก็ยังทำตัวเป็นคนที่ให้ทานผู้อื่น
หากไม่ใช่เพราะว่าเขาต้องการหาเงินให้แก่นายท่าน เขาไม่มีทางทนอยู่กับสำนักกระบี่ทมิฬนานขนาดนี้หรอก!
แต่ตอนนี้มั่วอวิ๋นกลับเปลี่ยนสี ตั้งใจจะลงมือโจมตีนายท่านของเขา…
เขาจึงไม่จำเป็นจะต้องอดทนอีกต่อไปแล้ว!
“มั่วอวิ๋น! เจ้าอย่าให้ความสำคัญกับตนเองเกินไปนัก! เหตุใดต้องไม่ลองส่องฉี่ของตนเองดูบ้างล่ะ ลองส่องดูว่าตอนนี้เจ้าเป็นอย่างไรบ้างแล้ว! ข้ายังไม่ได้คิดบัญชีกับเจ้าเลยนะที่เจ้าแย่งของวิเศษข้าไปมากมายเท่าใด ตอนนี้ยังจะมารังแกนายท่านของข้าอีก เจ้าไม่เห็นหัวข้าแล้วหรืออย่างใด?”
ปกติแล้วใบหน้าของซานซานจะมีรอยยิ้มประดับเอาไว้อยู่เสมอ น้อยครั้งนักที่จะเผยสีหน้าอื่นให้ผู้อื่นเห็น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคำหยาบเลย
แต่ในตอนนี้เขาได้ระเบิดออกมาอย่างกะทันหัน จึงทำให้คนจำนวนไม่น้อยต่างต้องตกใจไป
“ซานซาน! ให้สุรามงคลเจ้าไม่ดื่ม แต่กลับอยากดื่มสุราลงทัณฑ์สินะ!”
ซานซานหัวเราะด้วยเสียงเย็นยะเยือก มือข้างหนึ่งเท้าเอว ส่วนอีกข้างหนึ่งชี้ไปทางมั่วอวิ๋น แล้วด่าขึ้นมาเสียงดังลั่นว่า
“แม้กระทั่งข้ามีชื่อว่าอะไรเจ้ายังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ! แต่เจ้ายังจะมาทำตัวกำเริบเสิบสานที่นี่อีกหรือ! หน้าไม่อายจริงๆ!”
มั่วอวิ๋นไม่เคยถูกใครชี้หน้าด่าแบบนี้มาก่อน ทำให้ในตอนนั้นเขานึกอะไรไม่ออก ไม่รู้ว่าควรจะโต้เถียงอย่างไร เขาโกรธจนตัวสั่นสะท้านไปทั้งร่างกาย
“จะ…เจ้า!”
เขาโกรธจนหัวเราะออกมา
“ดี! ในเมื่อเจ้าพูดเช่นนี้ออกมาแล้ว วันนี้สำนักกระบี่ทมิฬของพวกเราก็มิต้องไว้ไมตรีกับเจ้าอีกต่อไปแล้ว!”
หากซานซานตายไป สำหรับเขาแล้วก็เกิดการสูญเสียไม่น้อยเลยทีเดียว
แต่หากสามารถจับตัวฉู่หลิวเยว่กับหรงซิวไปได้ละก็ เรื่องอื่น…ล้วนไม่สำคัญ!
ตึกๆ!
ในตอนที่ทั้งคู่กำลังปะทะกัน รอบข้างก็มีคนจำนวนนับไม่น้อยพุ่งตัวออกมา!
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากกกค่ะ...
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...