ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1882

………………..

ในที่สุดหนานอวี่สิงก็ตระหนักได้แล้วว่ามีอะไรบางอย่างไม่ถูกต้อง

เขาจึงรีบหันกลับไปมองด้วยความรวดเร็ว

ในช่วงเวลาสั้นๆ รอยแตกร้าวสีดำของความว่างเปล่าก็ปรากฏขึ้นเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน

และในตอนนั้นเอง รอยแตกร้าวเหล่านั้นกำลังผสานและรวมตัวกันอย่างเชื่องช้า ความปั่นป่วนรุนแรงเกิดขึ้นภายในก็เริ่มมีปะทะกันอย่างดุเดือด

พลังจำนวนนับไม่ถ้วนที่โจมตีกันอย่างวุ่นวายทำให้สถานการณ์นั้นย่ำแย่มากขึ้น

ไม่ถูกต้อง…

หนานอวี่สิงขมวดคิ้วขึ้นมา

เขาเพิ่งจะลงมือ แล้วไม่ได้คงการเปลี่ยนแปลงอะไรเอาไว้

ต่อให้เป็นการโจมตีเต็มแรงของผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์ ก็น่าจะไม่สามารถทำให้เกิดสถานการณ์เช่นนี้ได้…

ยิ่งไปกว่านั้นเขาเพิ่งทะลวงด่านมาเป็นระดับเทพศักดิ์สิทธิ์ได้ไม่นาน

สถานการณ์เหล่านี้แปลกประหลาดอย่างมาก…

แต่ความคิดนี้เพิ่งปรากฏขึ้นได้เพียงครู่เดียวเท่านั้น หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ถูกความแค้นเข้าครอบงำ

ในตอนนี้เขาคิดได้เพียงแค่จะต้องสังหารฉู่หลิวเยว่เพื่อแก้แค้นให้แก่หนานอีอี!

ส่วนเรื่องอื่นๆ รอให้จัดการเรื่องเหล่านี้เสร็จสิ้นค่อยว่ากันก็ยังไม่สาย!

…

นิสัยของหนานอวี่สิงเย่อหยิ่งทรนงเป็นอย่างมาก

อีกทั้งสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานี้ก็เป็นการกระตุ้นเขาอย่างหนัก

ดังนั้นอารมณ์ของเขาในตอนนี้จึงรุนแรงเป็นอย่างมาก

แต่ขอเพียงแค่เขาสงบสติอารมณ์และมองสถานการณ์โดยรอบให้ชัดเจน เขาก็จัดตระหนักได้ว่าสถานการณ์ที่น่าหวาดกลัวได้คืบคลานมาอย่างเงียบเชียบแล้ว

แม้กระทั่งมั่วหลินและคนอื่นๆ ก็ได้ถอยห่างไปไกลมากแล้ว เขาก็ยังไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย

เขาคิดเพียงแต่จะสังหารฉู่หลิวเยว่!

หลังจากม่านพลังของถวนจื่อแตกสลาย ลำแสงกระบี่ที่น่าหวาดกลัวก็พุ่งไปที่ด้านหน้าของฉู่หลิวเยว่!

ผมที่ปกหน้าผากของนางนั้นถูกลมพัดขึ้นไปหมดแล้ว

ร่างกายของถวนจื่อกำลังอยู่ในช่วงระวังภัย ภายในดวงตาของเขาเหมือนมีลูกไฟปรากฏขึ้น!

ในตอนที่มันกำลังจะลงมืออีกครั้ง มันกลับได้ยินเสียงฉู่หลิวเยว่ดังขึ้นจากด้านหลัง

“หาเจอแล้ว!”

ถวนจื่อหันกลับไปมอง

นางยกมือขึ้น ทันใดนั้นโล่สีดำอันหนึ่งก็ปรากฏขึ้นที่ตรงหน้าของนาง!

หัวใจของหนานอวี่สิงเต้นกระหน่ำอย่างรุนแรง

ก่อนหน้านี้เขาเคยเห็นความแข็งแกร่งของโล่อันนี้ของฉู่หลิวเยว่มาก่อน

ไม่รู้ว่าหลังจากที่เขาทะลวงด่านมาเป็นผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์แล้ว เขาจะสามารถโจมตีโล่อันนี้ได้หรือไม่…

ในตอนที่เขาเหลือบสายตาไปมองโล่อันนั้น เขารู้สึกว่ามันแตกต่างไปจากก่อนหน้านี้เล็กน้อย

เมื่อเขามองอย่างละเอียดแล้วก็พบว่า สนิมที่อยู่บนโล่นั้นได้หลุดลอกออกไปหลายแผ่นแล้ว

โล่อันเดิมมีพื้นราบเรียบเสมอกัน แต่ในครั้งนี้มันกลับขรุขระไม่สม่ำเสมอแลว

ดูแล้วมันมีสภาพทรุดโทรมเป็นอย่างมาก

หนานอวี่สิงเกือบจะหลุดหัวเราะออกมาแล้ว

“ซั่งกวนเยว่! เราไม่ได้เจอกันเพียงชั่วครู่ แต่คาดไม่ถึงว่าของวิเศษของเจ้าจะพังจนกลายเป็นสภาพเช่นนี้แล้ว! หรือว่านอกจากของชิ้นนี้บนตัวของเจ้าไม่มีอาวุธโบราณชิ้นอื่นอีกแล้วหรือ?”

ฉู่หลิวเยว่กำโล่สีดำเอาไว้ในมือแน่น ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมอง

สายตาของพวกเขาทั้งสองประสานกัน

ริมฝีปากสีแดงของฉู่หลิวเยว่ยกยิ้มขึ้น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน