………………..
พิธีสังเวยเลือดได้เปิดออกเป็นครั้งที่สองแล้ว นอกจากขยายขอบเขตการโจมตีที่กว้างขึ้นแล้ว ทัณฑ์สวรรค์ที่เรียกออกมายังแข็งแกร่งขึ้นอีก
สิ่งนี้คือเหตุผลเดิมที่พวกเขาเคยคิดที่จะลงมือ แต่ในท้ายที่สุดพวกเขาก็เลือกที่จะอยู่ที่เดิมชั่วคราวเพื่อรอดู
… ใครเล่าจะรู้ว่าพวกฉู่หลิวเยว่จะถูกตัดสินด้วยทัณฑ์สวรรค์นี้หรือไม่
แต่วิธีการของฉู่หลิวเยว่ ก็เกินกว่าที่พวกเขาคาดคิดไว้จริงๆ
มือทั้งสองของลั่วเหยี่ยนวางไว้ด้านหลังและไม่พูดอันใด
เขาได้เห็นฉู่หลิวเยว่แสดงพลังการต่อสู้ที่สุสานเทพสังหารด้วยตาตนเอง
เขารู้ดีว่า สตรีผู้นี้…นางไม่มีทางทำเรื่องที่ไม่มีความมั่นใจอย่างเด็ดขาด
นางกล้าทำเช่นนี้เห็นได้ชัดว่านางมั่นใจอยู่มากทีเดียว
แต่ว่า…
สุดท้ายแล้วสำนักกระบี่ทมิฬตั้งใจที่จะสังหารนางในครั้งนี้และได้ใช้พลังไปทั้งหมดจนไม่มีพลังเหลือแล้ว!
แต่นางยังสามารถรับมือได้จริงๆ หรือ
นอกจากยังมีหรงซิว…
ลั่วเหยี่ยนหันมองไปยังร่างสูงขาวที่ยืนอยู่ข้างฉู่หลิวเยว่
หรงซิวไร้การเคลื่อนไหวใดๆ ดูเหมือนว่าเขาคิดที่จะปล่อยให้นางลงมือได้ตามต้องการ…
ลั่วเหยี่ยนรู้สึกไม่สบายใจขึ้นเล็กน้อยอย่างมิอาจอธิบายได้
แม้ในตอนนี้คนเหล่านี้ยังมีท่าทางสงบนิ่งได้เช่นนี้
มิน่าเล่า…พวกเขายังมีไม้ตายสุดท้ายอะไรบางอย่างที่ยังไม่เปิดเผยออก…
“ดูก่อนแล้วค่อยพูด”
ลั่วเหยี่ยนออกคำสั่ง
…
เปรี้ยง!
เสียงดังกึกก้องสนั่นไปทั่ว!
พลังปราณกระบี่และทัณฑ์สวรรค์ที่น่าสะพรึงกลัวโจมตีกันอย่างดุเดือด!
พลังสีเงินและสีขาวกระจัดกระจายออกไปรอบๆ!
แต่ร่างของฉู่หลิวเยว่กลับถูกแสงอันเจิดจ้านั่นกลืนกินจนหายไปนานแล้ว!
มั่วอวิ๋นยิ้มอย่างเยียบเย็นและกระอักเลือดออกมา
“ประเมินตนเองสูงเกินไป!”
เขารู้ว่าฉู่หลิวเยว่อาจมีความสามารถบางอย่าง แต่การสังเวยเลือดนี้ได้เปิดขึ้นในระดับที่สอง พลังอำนาจของมันก็น่าอัศจรรย์นัก!
นางคิดว่าตนมีความสามารถยิ่งใหญ่แต่ครั้งนี้คงยากที่จะหนีรอดไปได้!
ฆ่าฉู่หลิวเยว่ก่อน คนต่อไปก็คือหรงซิว!
ถ้าหากสามารถสังหารคนทั้งสองได้ในครั้งนี้ เช่นนั้นต่อจากนี้ไป เมื่ออยู่ที่สำนักนั่น ไม่เพียงสามารถมีความดีความชอบ แต่ยังคงได้รับรางวัลมากมายอีกด้วย!
ความคิดเช่นนี้ของมั่วอวิ๋นทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา
เรื่องราวของยอดเขาหลานชิง เขาไม่อาจควบคุมให้ดีและยังทำให้ท่าเรือดอกท้อทั้งหมดเกิดความโกลาหล
สิ่งนี้แทบจะเป็นโทษประหารชีวิต!
บัดนี้ทำให้เขาสามารถหลีกหนีจากความสิ้นหวังได้แล้ว นั่นก็คือหรงซิวและฉู่หลิวเยว่!
ดังนั้นเขาจึงวางเดิมพันกับสำนักกระบี่ทมิฬทั้งหมด!
ไม่สนว่าจะมีคนบาดเจ็บล้มตายเพียงใด แค่บรรลุผลตามที่เขาต้องการ สิ่งอื่นล้วนไม่สำคัญ!
อย่างใดก็ตามในขณะที่มั่วอวิ๋นกำลังรอเวลาที่ฉู่หลิวเยว่ตายและวิญญาณดับสูญอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีร่างหนึ่งพุ่งออกมาจากแสงเจิดจ้าเต็มท้องฟ้านั่น!
รูปร่างสูงสง่า ผอมบางงดงาม…นั่นคือฉู่หลิวเยว่!
“เป็น…เป็นไปได้อย่างใด!”
มั่วอวิ๋นเบิกตาโพลงในทันที แววตาเต็มไปด้วยความตกตะลึง!
ความภาคภูมิใจที่เพิ่งจะปีนขึ้นไปบนหางตาและปลายคิ้วของเขา เห็นได้ชัดว่ารู้สึกอับอายอย่างมาก
แต่ในขณะนี้เขาไม่ได้สนใจมากมายเช่นนั้น
ในหัวของเขาเหลือเพียงความคิดเดียวเท่านั้น
ฉู่หลิวเยว่เป็นคนแยกทัณฑ์สวรรค์นั่นออกจริงหรือ!
นางไม่ใช่เทพขั้นสูงหรอกหรือ
เหตุใดถึงมีพลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่งเช่นนี้ได้!
แต่ยังไม่ทันที่เขาจะเข้าใจ ก็เห็นร่างนั้นที่ต้านสายฟ้าขึ้นอีกครั้งและพุ่งตรงไปยังเมฆดำที่พลุ่งพล่านจนเกือบจะโค่นถล่มลงมากว่าครึ่งท้องฟ้าอันกว้างใหญ่
ผู้คนนับไม่ถ้วนต่างถอนหายใจด้วยความหวาดหวั่น


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากกกค่ะ...
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...