ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1952

………………..

ทุกคนจมดิ่งอยู่กับความเงียบงัน

พาแขกมาที่นี่…

พูดได้ผ่อนคลายเหลือเกิน!

พาผู้แข็งแกร่งระดับเทพศักดิ์สิทธิ์มามากมายขนาดนี้! ยังเรียกว่าเป็นแขกได้อีกหรือ? นี่มันตั้งใจมาต่อสู้แท้ๆ!

ฉู่หลิวเยว่ชะงักไปเล็กน้อย มุมปากยกยิ้มขึ้น แล้วหัวเราะขึ้นมา

“ข้าจะไม่ต้อนรับได้อย่างใด? พวกท่านมาได้ทันเวลาพอดีเลยต่างหาก!”

เมื่อพูดจบ นางก็กวาดสายตามองไปยังคนที่อยู่ด้านหลังของซั่งกวนจิ้ง นางพบว่านางไม่ค่อยคุ้นเคยกับคนเหล่านี้มากนัก

แต่เมื่อพิจารณาจากลมปราณบนร่างกายของคนเหล่านั้น ฝีมือของพวกเขาน่าจะไม่อ่อนแอ ตอนนี้เมื่อพวกเขายืนอยู่ด้านหลังของซั่งกวนจิ้ง ทุกอย่างก็ดูกลมกลืนเป็นอย่างมาก

อีกทั้งฉู่หลิวเยว่ยังสามารถสัมผัสได้อย่างรวดเร็วว่า พวกเขาให้ความเคารพซั่งกวนจิ้งเป็นอย่างมาก

ฉู่หลิวเยว่สามารถคาดเดาฐานะและตัวตนของพวกเขาได้ จากนั้นก็ยิ้มแล้วโค้งคำนับทำความเคารพ

“ผู้เยาว์ซั่งกวนเยว่ คารวะผู้อาวุโสทุกท่าน”

“ฮ่าๆ! พี่ซั่งกวน ก่อนหน้านี้ที่พี่พูดว่ามีทายาทที่ยอดเยี่ยมเป็นอย่างมาก ในตอนนั้นข้ายังไม่เชื่อเท่าไร แต่เมื่อมาเห็นตอนนี้แล้ว ดูเหมือนว่านางจะไม่ธรรมดาเลย!”

ชายวัยกลางคนอายุประมาณสี่สิบปีพูดขึ้นพร้อมเสียงหัวเราะ

“หลายพันปีที่ผ่านมานี้ มีตระกูลใหญ่มากมายต้องการแย่งชิงเพื่อครอบครองท่าเรือดอกท้อ แต่พวกเขาทุกคนก็ต้องกลับไปพร้อมความล้มเหลว ตอนนี้คาดไม่ถึงเลยว่าทายาทของเจ้าจะสามารถครอบครองมันได้…หึ เด็กสมัยนี้ไม่อาจดูเบาได้เลย!”

เมื่อเขาพูดขึ้น คนที่อยู่รอบข้างจำนวนไม่น้อยก็มีความเห็นคล้อยตามในทันที

“พูดได้ถูกต้อง! เรื่องราวก่อนหน้านี้ได้แพร่กระจายไปทั่วอาณาจักรเสิ่นซวี่แล้ว ข้ายังคิดว่าเจ้าเป็นคนคอยช่วยเหลืออยู่ห่างๆ แต่ใครจะรู้เล่าว่า…เป็นข้าเองที่ประเมินนางต่ำไป!”

“เฮ้อ น่าเสียดายที่ทายาทตระกูลของข้านั้นเกเรไม่เอาไหน เปรียบเทียบกับตระกูลเจ้าไม่ได้เลย! น่าโมโหจริงๆ!”

“นี่เป็นเรื่องที่น่าอิจฉามาก…พี่ซั่งกวน เหตุใดพี่ถึงโชคดีขนาดนี้เนี่ย?”

ชายวัยกลางคนที่พูดขึ้นมาคนแรกก็หัวเราะออกมา

“ดูพวกเจ้าพูดเข้าสิ เดิมทีพี่ซั่งกวนก็เป็นคนที่ยอดเยี่ยมอยู่แล้ว จะมีทายาทยอดเยี่ยมมันก็เป็นเรื่องธรรมดาแล้วไม่ใช่หรือ! ไม่อย่างนั้นนางจะสามารถเอาชนะใจโอรสสวรรค์แห่งพระราชวังเมฆาสวรรค์ได้อย่างใด?”

ซั่งกวนจิ้งเลิกคิ้วขึ้นด้วยความภาคภูมิใจ

“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว! หลานสาวของตระกูลซั่งกวนของข้ายอดเยี่ยมที่สุด!”

เมื่อได้ยินดังนั้น ใบหูของฉู่หลิวเยว่ก็เห่อร้อนขึ้นมาเล็กน้อย

คำพูดที่น่าฟัง ใครก็อยากได้ยิน

แต่มีผู้อาวุโสจำนวนมากมาชมเชยพร้อมกันต่อหน้าธารกำนัล นางก็รู้สึกลำบากใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

แต่หรงซิวกลับยิ้มแล้วพูดออกมาว่า

“ผู้อาวุโสจ้าวซงพูดได้ถูกต้อง ที่ข้าสามารถสู่ขอเยว่เออร์ได้ก็นับว่าเป็นความโชคดีของข้าแล้ว”

เมื่อได้ยินชื่อนั้น ทุกคนที่อยู่ภายในสถานที่นั้นต่างต้องตกใจในทันที

จ้าวซง?

ชื่อของบุคคลผู้นี้โด่งดังมากในอาณาจักรเสิ่นซวี่!

ข่าวลือบอกว่าเขาเป็นคนที่มีพื้นเพต่ำต้อย ไม่มีญาติสนิทมิตรสหายมาตั้งแต่เด็ก เร่ร่อนรอนแรมอยู่ตัวคนเดียว

จนตอนอายุสิบสอง เขาถูกค้นพบว่าเป็นคนที่มีพรสวรรค์โดยบังเอิญ ดังนั้นจึงเริ่มบำเพ็ญเพียร

ต้องบอกก่อนว่าเด็กภายในอาณาจักรเสิ่นซวี่เริ่มบำเพ็ญเพียรตั้งแต่อายุสามสี่ขวบ เขาเพิ่งเริ่มตอนอายุสิบสอง ถือว่าสายเกินไปหน่อย

แต่เขามีชีพจรเทียนจิง!

อีกทั้งยังมีความตระหนักรู้ขั้นสูง!

ใช้เวลาเพียงแปดปีเขาก็สามารถทะลวงด่านระดับเทพขั้นสูงได้!

ในตอนนั้นเขาเพิ่งจะอายุยี่สิบเท่านั้น!

แต่หลังจากนั้นเหมือนว่าข่าวคราวของเขาจะเงียบหายไป และเขาไม่เคยปรากฏตัวในที่สาธารณะอีกเลย

ในตอนแรกมีผู้คนคาดเดาไปต่างๆ นานา คิดว่าเขาอาจจะปิดด่านฝึกอย่างหนัก หรือบางทีเขาอาจจะทำให้ล่าช้าเพราะเรื่องราวอย่างอื่น

แต่เวลาผ่านมานานมากขนาดนี้แล้วเขาก็ยังไม่ปรากฏตัวเสียที

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน