ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1958
………………..
ท้ายที่สุดแล้วอี้เหวินเทาก็อยู่ในระดับเทพศักดิ์สิทธิ์ เมื่อเขายกมือขึ้น ลมปราณบนร่างกายก็เริ่มพุ่งสูงขึ้นอย่างบ้าคลั่ง!
หลังจากนั้นไม่นาน แรงกดดันรอบกายเขาก็กดทับฉู่หลิวเยว่อย่างรุนแรง!
ความเร็วของฉู่หลิวเยว่ลดต่ำลงจนสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
แต่ถวนจื่อที่มีสายเลือดสูงส่ง จึงไม่ได้รู้สึกถึงแรงกดทับนี้เลย
นางเหลือบสายตาไปมองจื่อเฉิน แล้วลูบจมูกตนเองก่อนเชิดหน้าแล้วพูดขึ้นว่า
“วันนี้พวกเรามาแข่งกัน ใครจัดการเขาได้ก่อนคนนั้นชนะ!”
จื่อเฉินหรี่ตาลงเล็กน้อย
ความจริงแล้วเขาไม่สนใจการแข่งขันประเภทนี้ แต่เมื่อเห็นถวนจื่อมีท่าทางคึกคักอย่างมาก ริมฝีปากของเขาก็ขยับขึ้น ในตอนที่คำปฏิเสธมาอยู่ที่ริมฝีปากแล้ว เขาก็ชะงักไปเล็กน้อย
ถวนจื่อไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งนี้ จึงคิดว่าจื่อเฉินนั้นตอบตกลงแล้ว เงาร่างของนางวูบไหวก่อนกลายร่างเป็นลำแสงสีทองคำชาด แล้วพุ่งตัวไปทางอี้เหวินเทาด้วยความเร็ว!
“ดูซิว่าวันนี้ข้าจะทุบตีเจ้าให้ตายได้หรือไม่!”
ถวนจื่อตะโกนขึ้นมาเสียงดัง ชั่วพริบตาเดียวนางก็มาอยู่ด้านหน้าของอี้เหวินเทาแล้ว!
หมัดหนึ่งพุ่งออกไป!
ฝ่ามือขาวและนุ่มนิ่มของนางกำแน่นจนกลายเป็นกำปั้นเล็กๆ ซึ่งคล้ายกับก้อนสำลีสีขาวก้อนหนึ่ง
หากมองจากระยะไกลแล้วเหมือนว่าจะไม่มีความร้ายกาจอันใดเลย
เดิมทีอี้เหวินเทาไม่ได้เห็นการโจมตีของถวนจื่ออยู่ในสายตาด้วยซ้ำ
แต่เมื่อยิ่งเข้าใกล้มากเท่าไร เขาก็ต้องตกใจที่พบว่า พลังภายในหมัดของเขารุนแรงกว่าที่จินตนาการเอาไว้มาก!
เขาขมวดคิ้วขึ้นจากนั้นก็เหวี่ยงขวานสุริยันมรกตออกไป!
ลำแสงสีเขียวเข้ารวมตัวกันอย่างรวดเร็ว!
ลำแสงสีม่วงทองแสบตาระเบิดออกมาจากร่างของนางในทันที!
ตู้ม!
พลังของทั้งสองฝ่ายปะทะกันอย่างรุนแรง!
การสั่นสะเทือนที่รุนแรงเหล่านี้ทำให้บนพื้นเกิดหลุมขนาดยักษ์!
จากนั้นเงาร่างของถวนจื่อก็ลอยกระเด็นออกไป
พลังโจมตีที่รุนแรงปกคลุมตัวนาง ร่างกายของนางลอยกระแทกพื้นอย่างไม่สามารถควบคุมได้!
ถวนจื่อรู้สึกแน่นหน้าอก เมื่อกวาดสายตามองก็พบว่าตนเองนั้นได้จมอยู่ในพื้นแล้ว
นางเบิกตากว้างขึ้นในทันที…เป็นไปไม่ได้!
นางล้มต่อหน้าทุกคนแบบนี้มันน่าอายเกินไปแล้ว!
นางกัดฟันกรอดในตอนที่กำลังจะพยุงร่างกายลุกขึ้นมา ทันใดนั้นนางก็สามารถสัมผัสได้ถึงพลังที่อ่อนโยนช่วยพยุงร่างของนางไว้
พลังเหล่านี้พุ่งมาหานางอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งนางสามารถยืนได้อย่างมั่นคงแล้ว พลังเหล่านั้นก็หายไปในทันที
ถวนจื่อหันกลับไปมอง และนางเห็นเพียงแค่เงาร่างสีดำที่พุ่งตัวเข้ามาด้วยความรวดเร็วเท่านั้น!
เมื่อครู่นี้…เป็นฝีมือของจื่อเฉินหรือ?
ถวนจื่อชะงักไปเล็กน้อยแล้วกะพริบตาปริบๆ
นี่พวกเขา…กำลังแข่งขันกันอยู่ไม่ใช่หรือ?
คาดไม่ถึงว่าจื่อเฉินจะช่วยเหลือนางด้วย?
เมื่อมองไปยังเงาร่างสูงใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า ถวนจื่อก็กัดเล็บของตนเองอย่างครุ่นคิด
อื้ม…ที่เขาทำเช่นนี้ก็เพราะเห็นแก่หน้าของนายท่านใช่หรือไม่?
หากพูดให้ถูกต้องก็คือ จัดการตาแก่น่ารำคาญคนนั้นก่อน ถือเป็นสิ่งสำคัญที่สุดสินะ!
VERIFYCAPTCHA_LABELประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากกกค่ะ...
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...