ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1960
………………..
พลังปราณดั้งเดิมภายในร่างกายของฉู่หลิวเยว่กำลังถูกใช้ไปอย่างบ้าคลั่ง
ริมฝีปากของนางขาวซีดเล็กน้อย แสดงให้เห็นว่ากว่าที่นางจะมาอยู่ในจุดนี้ได้นั้นไม่ง่ายเลย
ด้วยระดับพลังของอี้เหวินเทาสามารถกดทับนางได้อย่างอยู่หมัดจริงๆ
หากนางต้องการยึดครองอาณาเขตเทพเซียนของอี้เหวินเทา นางจำเป็นจะต้องใช้พลังที่มากกว่าอี้
เหวินเทา!
แต่ยังดีที่สิ่งที่นางไม่ขาดแคลนเลยก็คือ พลังปราณดั้งเดิม
ในตอนนั้นถวนจื่อก็พุ่งตัวไปด้านหน้าอีกครั้ง!
ครั้งนี้หมัดของนางมีประกายเพลิงสีทองคำชาดปกคลุมอยู่ด้วยหนึ่งชั้น!
อุณหภูมิเพิ่มสูงขึ้น ทำให้อากาศที่อยู่บริเวณโดยรอบร้อนผ่าวขึ้นมาในทันที
อี้เหวินเทากัดฟันกรอด
โดยทั่วไปแล้ว เดิมทีผู้แข็งแกร่งระดับเทพขั้นสูงไม่มีทางอดทนต่ออาณาเขตเทพเซียนของเขาได้อย่างแน่นอน
บางครั้งเขายังไม่ทันได้ลงมือ แต่อีกฝ่ายก็ตกอยู่ในอาณาเขตเทพเซียนของเขาแล้ว
แต่คู่ต่อสู้ในครั้งนี้รับมือยากจริงๆ
ถวนจื่อกับจื่อเฉินมีพลังแห่งสายเลือดอสูรศักดิ์สิทธิ์ระดับบรรพกาล อีกทั้งฝีมือก็ไม่ได้อ่อนด้อย!
เดิมทีอาณาเขตเทพเซียนแห่งนี้ไม่สามารถจัดการเขาได้!
ส่วนฉู่หลิวเยว่คนนั้น…กลับเลวร้ายยิ่งกว่า!
หากมองไปทั่วอาณาจักรเสิ่นซวี่ คนที่จะสามารถเอาชนะอาณาเขตเทพเซียนของเขาได้มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น!
แต่คาดไม่ถึงว่าฉู่หลิวเยว่จะสามารถทำได้!
อี้เหวินเทารู้สึกโกรธระคนอัปยศอดสู
เมื่อเห็นว่าหมัดของถวนจื่อที่กำลังพุ่งตัวเข้ามา อี้เหวินเทาก็สามารถสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิที่เพิ่มสูงขึ้น และเขาสามารถสัมผัสได้ถึงเปลวเพลิงบริเวณหน้าอกที่เพิ่มจำนวนมากขึ้น จนเขาแทบจะระเบิดออกมา!
ในที่สุดเขาก็งอเข่าลงเล็กน้อย จากนั้นก็เริ่มเคลื่อนไหวอย่างกะทันหัน พร้อมพุ่งตัวเข้าหาถวนจื่อราวธนูที่ถูกยิงออกจากแหล่ง!
ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่า หากต้องการจะจัดการฉู่หลิวเยว่ให้ได้ เขาจำเป็นจะต้องกำจัดผู้ช่วยทั้งสองคนนี้ให้ราบคาบเสียก่อน!
ด้วยความหวาดกลัวที่คนมีต่อเผ่าหงส์ทองคำและเผ่าไท่ซวีเฟิ่งหลง อี้เหวินเทาจึงตัดสินใจว่าจะไม่สังหารพวกเขาจนตาย
แต่อย่างน้อย…ก็ต้องทำให้พวกเขาสูญเสียพลังในการต่อสู้!
เมื่อเป็นเช่นนั้นเขาจะได้จัดการกับฉู่หลิวเยว่ได้!
อี้เหวินเทาตัดสินใจที่จะปล่อยหมัดโดยตรงโดยไม่ใช้ลูกไม้อันใดอีก!
“หมัดเทวะแปดทิศ!”
พลังในร่างกายของเขาพุ่งออกมาทางหมัดอย่างรวดเร็ว ก่อนปะทะกับหมัดของถวนจื่ออย่างรุนแรง!
เสียงสั่นสะเทือนเลือนลั่นกระจายออกไป!
หนึ่งใหญ่หนึ่งเล็ก หนึ่งแข็งหนึ่งอ่อน
ไม่ว่าจะมองอย่างใดผลลัพธ์ก็ถูกกำหนดเอาไว้แล้ว
แต่วินาทีต่อมาทุกคนก็ต้องตกใจที่พบว่า ครั้งนี้ร่างของถวนจื่อไม่ได้ลอยกระเด็นออกไป!
นางปะทะกับหมัดของอี้เหวินเทากลางอากาศ
มุมปากของนางมีคราบเลือดไหลออกมาสายหนึ่ง แต่…นางไม่ได้ถอยร่นลงไปเลยแม้แต่ก้าวเดียว!
จากนั้นเปลวเพลิงสีทองคำชาดก็แผ่ขยายมายังร่างกายของอี้เหวินเทาอย่างรวดเร็ว!
ความเจ็บปวดลุกลามจากแขนขึ้นมาในทันที ใบหน้าของอี้เหวินเทาบิดเบี้ยว
แต่ในขณะเดียวกันนั้นเอง เขาก็ต้องตกใจที่พบว่าพลังแห่งสายเลือดของถวนจื่อนั้นบริสุทธิ์กว่าที่เขาคิดเอาไว้ก่อนหน้านี้เสียอีก!
ไม่อย่างนั้นนางไม่มีทางต้านทานหมัดนี้ของเขาได้อย่างแน่นอน!
นางยังไม่โตเต็มวัยเลยด้วยซ้ำ แต่พลังกายเกือบจะเทียบเท่าเขาแล้ว หากให้เวลานางมากกว่านี้อีกสักระยะ…ไม่รู้ว่านางจะแข็งแกร่งถึงระดับไหน!
ถ้าไม่สังหาร ในอนาคตก็จะมีปัญหาตามมาไม่จบไม่สิ้น!
ทันใดนั้นเขาก็เปลี่ยนหมัดเป็นฝ่ามือ เขาไม่สนใจเปลวเพลิงที่ลุกโชนอย่างบ้าคลั่ง ก่อนคว้าข้อมือของถวนจื่อเอาไว้แน่น!
ถวนจื่อตกใจสะดุ้งเฮือก แต่ตอนที่กำลังจะเคลื่อนไหว นางก็สัมผัสได้ถึงไอความเย็นสายหนึ่ง!
นางมีลางสังหรณ์ไม่ดี ดังนั้นจึงรีบสะบัดมือของอี้เหวินเทาออกอย่างรวดเร็ว!
ความเจ็บปวดสายหนึ่งแผ่ซาน!
ถวนจื่อรีบก้มหน้ามอง จากนั้นก็พบว่าบนข้อมือของตนเองนั้นถูกอี้เหวินเทาใช้อันใดบางอย่างกรีดจนเป็นบาดแผล!
ยังดีที่นางสามารถหลบได้ทันเวลา บาดแผลนั้นจึงไม่ลึกมาก
ภายใต้เปลวเพลิงที่ลุกโชน คราบเลือดก็แห้งกรังอย่างรวดเร็ว เหลือทิ้งเอาไว้เพียงคราบสีดำเท่านั้น
ถวนจื่อขมวดคิ้วเป็นปม นางรู้สึกว่ามีอันใดบางอย่างไม่ถูกต้อง
พรึ่บ!
VERIFYCAPTCHA_LABELประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากกกค่ะ...
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...