………………..
ดวงตาอี้เหวินเทาเปล่งประกาย
ในที่สุดก็จะใช้มันแล้วหรือ?
แต่การเคลื่อนไหวของนางในวินาทีถัดมาทำให้เขารู้สึกผิดหวังอย่างมาก
นางปล่อยมือแล้ววางโล่ผสานนภาลงกับพื้น เหมือนว่าไม่ต้องการใช้มัน
จากนั้นฉู่หลิวเยว่ก็เสียบกระบี่ชื่อเซียวลงกับพื้นอย่างรุนแรง!
รอยแตกร้าวขยายตัว
อี้เหวินเทารู้สึกประหลาดใจมากยิ่งขึ้นกว่าเดิม
ฉู่หลิวเยว่ไม่ต้องการจะสู้ต่อไปแล้วหรือ?
แต่เมื่อดูจากการกระทำของนางแล้ว เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่…
พรึ่บ!
ลำแสงสีชาดพุ่งออกมาอย่างกะทันหัน!
ด้านหน้าของฉู่หลิวเยว่มีม้วนหนังสือสีชาดลอยอยู่กลางอากาศ
หนานเหอเถียนแทบจะเบิกตากว้างขึ้นในทันที
“ภาพเมฆาเคลื่อนคล้อย!”
ทันทีที่สิ้นเสียง สีหน้าของทุกคนในตระกูลหนานก็ย่ำแย่ขึ้นมาในทันที
ในตอนแรกพวกเขาก็ไม่กล้ามั่นใจนัก แต่หนานเหอเถียนติดตามหนานอีฝานมานาน ดังนั้นจึงน่าจะคุ้นเคยมากกว่าเขา
ในเมื่อเขาพูดออกมาเช่นนี้แล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ต้องเป็นภาพเมฆาเคลื่อนคล้อยไม่ผิดแน่!
“ซั่งกวนเยว่ไม่เพียงแต่จะจับลั่วเหยี่ยนและคนอื่นๆ เป็นเชลยแล้ว นางยังแย่งชิงภาพเมฆาเคลื่อนคล้อยมาอีก!”
คนผู้หนึ่งอุทานออกมาด้วยความตกใจอย่างอดไม่ได้
และในตอนนี้หนานอวี่สิงตายแล้ว เพียงผู้อาวุโสไม่กี่คน บางคนก็เสียชีวิตแล้ว บางคนก็หักหลังตระกูลหนาน
สุดท้ายหากภาพเมฆาเคลื่อนคล้อยตกอยู่ในมือของฉู่หลิวเยว่มันก็ไม่น่าแปลกใจเลย
เพียงแต่ว่าของชิ้นนี้เป็นสมบัติล้ำค่าของตระกูลหนาน ตอนนี้กลับถูกฉู่หลิวเยว่แย่งชิงไปแล้ว คนตระกูลหนานจึงรู้สึกไม่ดีอย่างแน่นอน
หนานเหอเถียนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วพยายามสงบสติอารมณ์ของตนเอง
“วางใจเถอะ นั่นเป็นของของท่านประมุข นางใช้ไม่…”
ฟิ้ว!
ฉู่หลิวเยว่ยกมือขึ้นเบาๆ ภาพเมฆาเคลื่อนคล้อยก็เปิดออกมาในทันที!
หนานเหอเถียนสำลักไป คำพูดที่เหลือยังคงติดค้างอยู่ในลำคอ ในแววตาของเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึง
คนตระกูลหนานที่เหลือก็ไม่ได้มีสีหน้าดีไปกว่าการเสียเท่าไรเลย
ที่นางสามารถทำเช่นนี้ได้…หรือว่าภาพเมฆาเคลื่อนคล้อยยอมรับนางเป็นเจ้าของแล้ว?
แต่…หนานอีฝานยังไม่ตายนี่นา!
อี้เหวินเทาเหลือบสายตาไปมองภาพเมฆาเคลื่อนคล้อย บนใบหน้าของเขามีประกายแห่งความตกใจอย่างหาได้ยาก
เขากับหนานอีฝานรู้จักกันมานานแล้ว ดังนั้นจึงรู้ว่าหนานอีฝานให้ความสำคัญกับของวิเศษชิ้นนี้มากขนาดไหน
ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเขาเป็นห่วงหนานอวี่สิง เขาไม่มีทางหยิบของชิ้นนี้ออกมาแน่นอน
แต่ใครจะรู้เล่าว่าสุดท้ายฉู่หลิวเยว่จะเป็นคนได้ไป?
แต่ประเด็นสำคัญเลยก็คือ…เหมือนว่าฉู่หลิวเยว่จะรู้วิธีใช้ของของสิ่งนี้?
ความคิดนี่เพิ่งปรากฏขึ้นมา อี้เหวินเทาก็เห็นฉู่หลิวเยว่ยื่นมือออกไป
นิ้วเรียวยาวขาวละเอียดดุจดั่งหยก



VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากกกค่ะ...
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...