ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 198

“ประโยคนี้ข้าขอคืนให้เจ้าดังเดิมโดยไม่แตะต้อง ถ้าหากเจ้ายอมแพ้เสียตั้งแต่บัดนี้ ข้าปล่อยเจ้าไปก็ได้”

ฉู่หลิวเยว่เชิดคางโดยไม่หวาดหวั่นแต่อย่างใด

รอยยิ้มบนใบหน้าเหลยหมิงเวยแข็งกระด้าง

“แม่นางน้อย เจ้าอายุไม่เท่าไหร่แต่กลับมีความกล้าไม่น้อย ยามนี้ยังสำแดงฤทธิ์เดชได้ แต่อีกประเดี๋ยวคงไม่เสียใจภายหลังหรอกกระมัง?”

ฉู่หลิวเยว่มักไม่มีน้ำอดน้ำทนกับคนที่มีความมั่นใจอย่างอธิบายไม่ถูกประเภทนี้

“เริ่มได้!”

เหลยหมิงเวยขมวดคิ้ว เขารู้สึกว่าแม่นางน้อยที่อยู่ตรงหน้าออกจะบ้าระห่ำไปหน่อย

ได้ยินว่าตอนนั้นนางสอบเข้าสำนักเทียนลู่โดยสอบผ่านทุกศาสตร์วิชา จึงทะนงตนอย่างหลีกเลี่ยงมิได้

แต่อย่างไรก็ตามผู้มีพรสวรรค์มากมาย ไม่จำเป็นต้องเป็นเลิศ

โดยเฉพาะผู้ฝึกยุทธ์ที่อาศัยพละกำลังในการต่อสู้ ไม่มีที่สำหรับเล่นกลอุบายเลยสักกระผีก

เกรงว่าฉู่หลิวเยว่ผู้นี้จะได้ใจจนลืมตัว!

“เอาล่ะ! ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเราก็มา ‘ประมือ’ กันสักตั้ง! แม่นางน้อย มีประโยคหนึ่งที่ว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมียอดคน วันนี้ข้าจะสั่งสอนเจ้าให้รู้หลักการนี้เอง!”

หลังจากพูดจบ เหลยหมิงเวยก็แยกขาคู่นั้นแล้วย่อเข่าลงเล็กน้อย พลังภายในถ่ายเทเข้าไปในหมัดด้วยความรวดเร็ว!

ครู่ต่อมาเขาถีบเท้าทั้งสองข้างเหาะพุ่งมาทางฉู่หลิวเยว่!

หมัดที่ใหญ่เท่าชามยักษ์นั้นแกร่งกล้าและหนักแน่นด้วยลูกหมัดวายุ! พุ่งตรงไปที่หน้าฉู่หลิวเยว่!

“หมัดผ่าสุริยัน!”

พละกำลังผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่มิอาจดูแคลนได้ง่าย ลูกหมัดนี้พุ่งไปตรงๆ โดยไม่มีลูกไม้ใดๆ แต่กลับทำให้คนสัมผัสได้ถึงพลังลมหนาว!

ความเร็วของเขาเป็นไปอย่างว่องไว ระยะห่างระหว่างทั้งสองหดสั้นภายในเวลาอันรวดเร็ว ภายในชั่วพริบตาก็มายืนอยู่ตรงหน้าฉู่หลิวเยว่แล้ว!

มองจากสายตาจะเห็นว่าหมัดนั้นกำลังฟาดไปที่หน้าฉู่หลิวเยว่!

แต่อย่างไรก็ตามฉู่หลิวเยว่กลับไม่ได้ถอยหนีแต่อย่างใด ในทางกลับกันนางยังยืนตัวตรงอยู่ตรงนั้นราวกับวางแผนสู้กันซึ่งๆหน้า!

คนของสำนักไท่เหยี่ยนเหมือนกำลังดูเรื่องสนุก

“หมิงเวยนี่ก็จริงๆ ทันทีที่ลงมือก็ไม่ปรานีเลย ถ้าเกิดสู้จนแม่นางน้อยบาดเจ็บพิการจะทำอย่างไร?”

“หมัดผ่าสุริยันเป็นหนึ่งในกระบวนท่าที่เขาชำนาญที่สุด นำกระบวนท่านี้มาใช้ทันทีก็คงเพราะไม่อยากเสียเวลา ต้องการชนะการประลองรอบนี้ไปเลยกระมัง?”

“พูดก็ถูก ถึงอย่างไรก็เป็นรอบแรก ชนะอย่างสวยงามถึงจะถูก!”

“ฉู่หลิวเยว่นั่นช่างหยิ่งยโสโอหัง เกรงว่าอีกประเดี๋ยวคงยิ้มไม่ออกแล้วสิ!”

บรรยากาศสำนักเทียนลู่ในอีกมุมหนึ่งกลับอยู่ในอารมณ์กดดันอย่างยิ่งยวด ทุกคนมีสีหน้าหนักใจกันเกือบหมด

หากฉู่หลิวเยว่แพ้ อย่าว่าแต่ขายขี้หน้าเลย มันยังเป็นการทำลายขวัญกำลังใจของพวกเขาอย่างใหญ่หลวง!

“นางเป็นอะไรไปแล้วเล่า? ไม่ขยับเลย? หรือว่าคิดจะประมือกับเหลยหมิงเวยซึ่งๆ หน้า?”

“เหลยหมิงเวยเป็นถึงผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่เชียวนะ! แม้นางจะได้ที่หนึ่งของผู้ฝึกยุทธ์ในการสอบกลางภาค นั่นก็ใช่ว่าจะเป็นคู่ต่อสู้เขาได้!”

“เฮ้อ! กลัวก็แต่ว่าวันนี้จะอันตรายแล้วสิ…”

…

ฉู่หลิวเยว่สัมผัสได้ถึงพลังหมัดวายุอันแสนดุดันได้อย่างแจ่มชัด รวมถึงอานุภาพที่แฝงอยู่ในร่างผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสี่ที่ยิ่งทำให้คนรู้สึกได้ถึงแรงบีบคั้น

พละกำลังของนางในตอนนี้คาดว่าเป็นผู้ฝึกยุทธ์ขั้นสาม หากอยากเอาชนะเหลยหมิงเวยผู้นี้จำต้องใช้เล่ห์เหลี่ยม

เมื่อเหลยหมิงเวยเห็นว่าฉู่หลิวเยว่ไม่ขยับเขยื้อนก็แอบยิ้มย่องภายในใจ

เขาไม่รู้จริงๆ ว่าฉู่หลิวเยว่ผู้นี้มั่นอกมั่นใจมาจากที่ใดกันแน่ นึกไม่ถึงว่านางจะคิดว่าตนสามารถเอาชนะเขาได้!

ทันทีที่ปล่อยหมัดออกไป การประลองก็จะจบลง!

แต่อย่างไรก็ตาม ขณะที่หมัดของเขาเกือบจะร่วงลงไปนั้น คาดไม่ถึงว่าฉู่หลิวเยว่จะหายวับไปกับตา!

เหลยหมิงเวยสะดุ้ง

“ข้าอยู่นี่”

เสียงผู้หญิงใสแจ๋วลอยมาคล้ายกับว่ายังแฝงด้วยน้ำเสียงหยอกล้ออยู่หลายส่วน

เหลยหมิงเวยหันหน้าไปทันที แต่กลับพบว่าฉู่หลิวเยว่ย้ายไปที่อื่นไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่!

หัวเขางงงวยไปชั่วครู่

เมื่อครู่นี้ เมื่อครู่นี้ฉู่หลิวเยว่ไปที่นั่นได้อย่างไร?

นางเคลื่อนไหวไวจนเกินไป เขามองไม่ชัดเลย!

ทว่า…

“เจ้าคือผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งมิใช่หรือไร!?”

เหลยหมิงเวยตกใจมากจนอดไม่ได้ที่เอ่ยขึ้นมา

“ใช่แล้ว”

ฉู่หลิวเยว่พยักหน้ายอมรับโดยไม่สะทกสะท้าน

ในใจเหลยหมิงเวยกลับเกิดความคลางแคลงใจอยู่หลายส่วน

ยามที่เขาก้าวเข้ามาลานประลองก็รู้สึกได้ว่ากลิ่นอายรอบตัวฉู่หลิวเยว่เป็นเพียงผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงไม่ได้เห็นนางอยู่ในสายตา

อย่างไรก็ตามผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหนึ่งจะเคลื่อนไหวได้รวดเร็วเช่นนี้ได้อย่างไร?

“เจ้าหลอกลวง!”