ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 226

เกิดความโกลาหล!

ไม่มีใครคาดคิดว่า องค์รัชทายาทจะถูกกำจัดด้วยวิธีนี้!

จนถึงตอนนี้ ซือถูจื่อเยว่และองค์รัชทายาทซึ่งเดิมทีมีชื่อเสียงมากที่สุดในงานสมาคมเยาวชนนี้ แพ้อย่างต่อเนื่อง เมื่อได้ยินเสียงรอบข้าง ในที่สุดองค์รัชทายาทก็กลับมารู้สึกตัว และตระหนักว่าเขาถูกผลักออกจากเวทีแล้ว!

เขาแพ้!

จิตใจขององค์รัชทายาทว่างเปล่าในทันที!

เขาไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะแพ้เหิงจิ่งชั่ว! ไม่คิดว่าจะตกมาอยู่หลังอันดับที่ห้าได้!

ความล้มเหลวของการประลองนี้ ตัดสินทันทีว่าเขาไม่มีความหวังที่จะก้าวข้ามอันดับของปีที่แล้ว!

เขาเหยียดแขนและพยายามยืนขึ้น แต่พบว่าพลังในร่างกายของเขาว่างเปล่า! เขาเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจ เห็นเพียงเหิงจิ่งชั่วมีรอยยิ้มที่ถ่อมตัวและไม่เป็นอันตรายก่อนหน้านี้

“ยอมรับเถิด องค์ชายหรงจิ้น”

แม้ว่าเขาจะยิ้มแต่ที่ที่เขายืนอยู่นั่นสูงเหนือใคร สายตาที่เยาะเย้ยของเขา ราวกับจะบอก…แต่ก็ไม่! องค์รัชทายาทรู้สึกเหมือนมีไฟลุกโชนอยู่ในใจ ทำให้เขาแทบสติแตก!

“เจ้า…”

ทันทีที่เขาอ้าปากพูด เขาก็กระอักเลือดออกมา และล้มลงกับพื้นอีกครั้ง อวัยวะภายในดูเหมือนจะถูกห่อหุ้มด้วยความเย็น ค่อยๆ กระจายไปทั่วทั้งร่างกาย! ร่างกายของเขาเริ่มแข็งทื่อ จิตของเขาก็วุ่นวายมากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งในตอนท้ายดวงตาของเขาก็ค่อยๆ หรี่ลงก่อนที่จะหมดสติไป

“ไปนำเขากลับมา” ซุนจ้งเหยียนขมวดคิ้วทันที และในไม่ช้าก็มีคนก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยองค์รัชทายาท เมื่อเห็นว่าเขาหมดสติ ซุนจ้งเหยียนรีบก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว มองดูใบหน้าของเขาใกล้ๆ ก็ต้องขมวดคิ้วแน่นยิ่งขึ้น

แม้ว่าจะคาดการณ์ว่าเหิงจิ่งชั่วอาจชนะ แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่เพียงพอที่เขาจะไม่ทำให้องค์รัชทายาทหมดสติ…แต่เมื่อดูจากรูปลักษณ์ของเขาแล้ว ก็ดูเหมือนจะไม่มีอันใดผิดปกติ

เขาเหลือบมองเหิงจิ่งชั่วอย่างเงียบๆ เหิงจิ่งชั่วที่เห็นซุนจ้งเหยียนมองมาที่เขาก็คำนับก่อนจะกลับไปที่สำนักของตนเอง เมื่อเห็นดังนั้นเขาก็หันกลับมามองที่เดิม

“เสวียนชัง เจ้ามาดู”

เสวียนชังเข้าไปช่วยองค์รัชทายาท จับชีพจรตรวจสอบอย่างระมัดระวังแล้วส่ายหน้า

“ก่อนหน้านี้เขาป่วยมาสักพักแล้ว วันนี้ก็ยังมาต่อสู้อีก นี่จึงทำให้หมดสติเช่นนั้นเขาไม่ได้เป็นอันใดมาก”

ทุกคนมองหน้ากันโดยที่ไม่พูดอันใด พวกเขาเคยได้ยินเกี่ยวกับการกักขังก่อนหน้านี้ขององค์รัชทายาทโดยจักรพรรดิ ครั้งนี้ที่ทำให้เขาสามารถออกมาได้เป็นเพราะงานสมาคมเยาวชนนี้

เขาอยากจะพลิกสถานการณ์ด้วยสิ่งนี้ แต่คงไม่มีหวัง…ลำดับเหตุการณ์นี้ มันน่าหดหู่เสียจริง

ซุนจ้งเหยียนพยักหน้า รู้สึกโล่งใจขึ้นเล็กน้อย

“ดีแล้ว เอาเขากลับมาก่อน แล้วให้จั่วหรงจัดการเรื่องนี้”

เสวียนชังรู้สึกลังเล

“หากเป็นเช่นนั้น มันไม่เท่ากับว่ายอมแพ้ในการประลองนี้หรือ…”

“เขาจะสู้ในสถานการณ์เช่นนี้ได้อย่างไร? นอกจากนี้ มีจุดใดที่ยังต้องประลองต่อ?”

ซุนจ้งเหยียนถอนหายใจ หรงจิ้นภูมิใจเสมอที่เขาเป็นองค์รัชทายาท

ครั้งนี้เขามาเพื่อเป็นอันดับที่หนึ่ง แต่ตอนนี้ไม่ต้องนึกถึงอันดับที่หนึ่งเลย ห้าอันดับแรกก็พลาดแล้ว การประลองต่อไปอย่างไม่เต็มใจ ก็เป็นเพียงการเสียเวลา

ไป๋เชินกระแอมพลางกระซิบว่า “ใช่แล้ว นั่นไม่ใช่ว่าซือถูจื่อเยว่ไม่สามารถประลองต่อได้ใช่หรือไม่?”

แม้ว่าสำนักไท่เหยี่ยนจะยังไม่ได้พูดอันใด แต่ว่าซือถูจื่อเยว่ก็เป็นเช่นนั้นซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะประลองต่อไป ด้วยเหตุนี้ ทั้งสองฝ่ายมีสถานการณ์ที่คล้ายคลึงกัน มันดูไม่น่าเกลียดเกินไป

…

หลังการแข่งขันรอบแรก อันดับใหม่ได้ออกมาแล้ว

ฉู่หลิวเยว่อยู่ในอันดับที่หนึ่งชั่วคราว รองลงมาคือเหิงจิ่งชั่ว เซียวเหวินหลิง ซีหว่านหว่าน และซูถิงเฟิง เรียงตามลำดับ ซุนจ้งเหยียนถามด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

“รอบแรกจบลงแล้ว ประกาศผลการจัดอันดับแล้ว! หากใครไม่พอใจกับอันดับปัจจุบัน พวกเขาสามารถท้าดวลต่อได้! หากไม่มีใครท้าดวล อันดับปัจจุบันจะกลายเป็นผลสุดท้ายของการประลองผู้ฝึกยุทธ์ของงานสมาคมเยาวชน!”

เขามองไปรอบๆ ดวงตาของเขากวาดไปที่ฉู่หลิวเยว่และคนอื่นๆ

“ตอนนี้ใครอยากท้าดวล ให้ก้าวมาข้างหน้า!”

ทั้งสนามประลองเงียบสงัด ทุกคนมองดูคนเหล่านั้นด้วยความสงสัย แอบเดาว่าใครจะกล้าท้าดวลประลองต่อ ณ จุดนี้ ไม่ว่าใครจะประลองกับใคร มันจะกลายเป็นพายุนองเลือด!

แต่เกียรติยศของอันดับที่หนึ่งก็เป็นที่พึงปรารถนาเช่นกัน!

ฉู่หลิวเยว่ คือจุดสนใจในตอนนี้!

มิต้องสงสัยเลย ว่าตำแหน่งของนางนั้นน่าเย้ายวนที่สุด!

ในที่สุดชายคนหนึ่งก้าวไปยืนอยู่ข้างหน้า ฉู่หลิวเยว่ดูเหมือนจะรู้สึกได้บางอย่าง นางเงยหน้าขึ้นและได้รับการต้อนรับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แม้ว่าใบหน้านั้นกำลังยิ้ม แต่ไม่มีรอยยิ้มที่ดวงตาของเขา

ใช่ มันเป็นเพียงความทะเยอทะยานที่บ้าคลั่ง!

“เหิงจิ่งชั่วจากสำนักไท่เหยี่ยน ขอท้าดวลสำนักเทียนลู่…ฉู่หลิวเยว่!”