ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 237

หรงซิวกอดฉู่หลิวเยว่ไว้ในอ้อมแขนของเขาแน่น และเมื่อเขาได้ยินนางเอ่ยขึ้นเขาก็ตกตะลึงในทันใด

นางจะปล่อย…ให้เขาวิ่งก่อนจริงหรือ

นางรู้หรือไม่…ว่าการทำสิ่งนี้ด้วยตัวเองหมายความว่าอย่างใด?

เมื่อเห็นว่าหรงซิวไม่ขยับ ฉู่หลิวเยว่ก็ตะโกนอย่างกังวลอีกครั้ง

“ไปเร็ว!”

เสียงนี้ทำให้หรงซิวตื่นขึ้นราวกับก่อนหน้านี้คือความฝัน เขามองไปที่หญิงสาวในอ้อมแขนของเขา

นางผอมเพรียว อ่อนเยาว์ แต่ช่างกล้าหาญ

ในเวลานี้ ดวงตาของนางก็สะท้อนเงาของเขาอย่างชัดเจน

หรงซิวได้ยินเสียงหัวใจเต้นเร็วจนกระทั่งร่างกายเขาเลือดพุ่งพล่าน ลึกลงไปในหัวใจของเขา ดูเหมือนจะมีความปิติมากมายหลั่งไหลเข้ามา ทำให้เขาจมดิ่งลงไป

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกถึงอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้นข้างหลังนางแล้ว ตอนนี้นางเหงื่อท่วมตัว

นางคิดว่าต้องผลักหรงซิวออกไป แต่เขากลับจับนางไว้แน่นขึ้นอีก

ผู้ชายคนนี้ต้องการสิ่งใด

โดยปกติการวางกลยุทธ์ชัยชนะเด็ดขาดต้องวางแผน และคิดให้รอบคอบ

“หรงซิว! เจ้าจะยอมตายที่นี่จริงๆ หรือ”

ฉู่หลิวเยว่กัดฟันแล้วถามออกไป ดวงตาของหรงซิวนั้นนิ่งเย็นนางไม่เห็นว่าเขากำลังนึกคิดอันใดอยู่ แต่มันเหมือนกระแสน้ำวนที่จะกลืนกินนาง

ริมฝีปากบางของเขายกขึ้นเล็กน้อย รอยยิ้มที่พึงพอใจก็ปรากฏขึ้น

“แน่นอนว่าไม่”

รอมาจนวันนี้จะมาตายไปได้อย่างใด เขามองลึกไปที่ดวงตาของฉู่หลิวเยว่ ก่อนจะมีกระแสน้ำที่มืดมิดพุ่งขึ้น ฉู่หลิวเยว่ไม่ทันได้พูดต่อเมื่อริมฝีปากของหรงซิวนั้นมาถึงริมฝีปากของนางอย่างรวดเร็ว

ครู่ต่อมาดวงตาของเขาอ่อนแสงลงเล็กน้อย เขาจับจ้องไปที่คอเรียวยาวของฉู่หลิวเยว่

นางใส่พรมแดนไวฑูรยะไว้รอบคอของนางจริงๆ

ด้วยการตวัดนิ้วของเขา พรมแดนไวฑูรยะก็ตกลงไปที่ฝ่ามือเกิดพลังหมุนรอบ พรมแดนไวฑูรยะก็คลายออกในทันที ปรากฏแสงสีเงินจางๆ ปกคลุมเขาทั้งสองคนไว้

บูม!

พลังกระแทกเข้าสู่พรมแดนไวฑูรยะ พรมแดนไวฑูรยะสั่นสะเทือนเพียงเล็กน้อย

อย่างใดก็ตามในที่สุดกลุ่มพลังนั้นก็ยังถูกแยกออกจากภายนอก ฉู่หลิวเยว่เบิกตากว้างเล็กน้อย

ดูเหมือนว่าพรมแดนไวฑูรยะที่หรงซิวมอบให้นางนั้นไม่ธรรมดา มันสามารถต้านทานการระเบิดของผู้ฝึกยุทย์สูงสุงระดับหกได้!

“หืม นั่น…แม่นาง”

ชายชุดดำยืนอยู่ในอากาศมองลงมาที่ทั้งสองคน

ถ้าพูดให้ถูกคือเขากำลังมองไปที่ฉู่หลิวเยว่ แม้ว่านางจะถูกหรงซิวกอดแน่นจนไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของนางได้

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทันที

“ฮ่าๆ! เข้าใจแล้ว…เข้าใจแล้ว! ไม่แปลกใจที่องค์ชายเต็มใจที่จะอยู่นอกพรมแดนม่านฟ้าเป็นเวลานาน นั่นเพียงเพราะแม่นางคนหนึ่งงั้นหรือ”

หากข่าวนี้แพร่ออกไปเกรงว่าจะทำให้ตกตะลึงกันใหญ่

ฉู่หลิวเยว่ก็ยิ่งสับสนมากขึ้น เหตุใดมันถึงฟังดูแปลกๆ เป็นไปได้หรือไม่ว่าหรงซิวเคยอยู่ในพรมแดนม่านฟ้ามาก่อน

“หลับตา!”