ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 24

ณ ตำหนักหมิงชุ่ย

แสงไฟสว่างไสวโชติช่วง แสงและเงาผสานเข้าด้วยกันอย่างลงตัว ณ เวลานี้บรรดาขุนนางในเมืองหลวงมาต่างรวมตัวกันที่นี่

เพราะว่านี่คืองานเลี้ยงวันเกิดขององค์ชายรัชทายาท!

หรงจิ้นเป็นพระราชโอรสองค์โต ได้รับการแต่งตั้งเป็นรัชทายาทตั้งแต่กำเนิด และได้รับความโปรดปรานจากฝ่าบาท

ประกอบกับพรสวรรค์อันโดนเด่น พลังความสามารถไม่เป็นรองใคร เขาจึงได้รับความไว้พระทัยจากฝ่าบาทเป็นอย่างมาก

การมีสถานะสูงส่งเป็นที่เคารพเช่นนี้ เป็นธรรมดาที่หลายคนคอยเลียแข้งเลียขา

เพียงแค่สามารถเป็นที่โปรดปรานขององค์ชายรัชทายาท อำนาจและตำแหน่งจะไปไหนได้

ทุกคนต่างทยอยเข้ามา จึงทำให้ทั้งตำหนักใหญ่เต็มไปด้วยความคึกคัก

เพราะฝ่าบาทและฮองเฮารวมถึงองค์ชายรัชทายาทยังเสด็จมาไม่ถึง ดังนั้นทุกคนจึงยังไม่สงวนกิริยามารยาทเท่าไรนัก

แต่ท่ามกลางเสียงหัวเราะสนุกสนานของทุกคน ทันใดนั้นก็เกิดบรรยากาศแปลกประหลาด

หลายคนมองไปที่ทางเข้าอยู่บ่อยครั้ง ราวกับกำลังรอใครบางคนเดินเข้ามาอยู่

“นี่ พวกท่านได้ยินมาหรือไม่ วันนี้องค์ชายรัชทายาทถูกฉีกหน้า!”

“ว่าอย่างไรนะ มีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นด้วยหรือ ทำไมข้าถึงไม่รู้เรื่องเลย”

“พี่เหยียน เรื่องนี้เขาลือกันไปทั่ว ท่านยังไม่รู้อีกหรือ ก็วันนี้น่ะ องค์ชายรัชทายาทบอกว่าจะเสด็จไปที่พื้นที่ล่าสัตว์…”

ทุกคนต่างซุบซิบนินทาด้วยสีหน้าตื่นเต้น ไม่ว่าใครก็รู้ดีว่ากำลังนินทาเรื่องใดอยู่

ถึงอย่างไรตอนนั้นหรงจิ้นก็ได้เชิญแขกเหรื่อไปมากมาย แล้วฐานะแต่ละคนก็ไม่ใช่คนธรรมดา ต่อให้อยากปิดข่าวแค่ไหน แต่ก็เป็นไปไม่ได้หรอก

ลือกันปากต่อปาก เผลอแป๊บเดียวก็รู้กันไปทั่วหมดแล้ว

“ได้ข่าวว่าคุณหนูตระกูลฉู่ผู้นั้นเป็นคนไร้ความสามารถมิใช่หรือ กล้าดีอย่างไรถึงได้ขายพื้นที่ล่าสัตว์ มีใครไม่รู้บ้างว่าองค์ชายรัชทายาทให้ความสำคัญกับที่ดินผืนนั้นมากแค่ไหน ลงทุนลงแรงไปตั้งหลายปี นางขายไปง่ายๆ เช่นนี้เลยหรือ!”

“เฮ้อ คนไร้ความสามารถคนหนึ่งจะไปรู้เรื่องอะไรได้ คงคิดเรียกร้องความสนใจจากองค์ชายรัชทายาทกระมัง”

“ฮ่าๆ! นี่ก็ช่างโง่เขลาเกินไปแล้ว หากนางเป็นฝ่ายคืนที่ดินให้องค์ชายรัชทายาทก่อน ไม่แน่องค์ชายอาจจะยังเหลือความสงสารให้นางอยู่บ้าง แต่ตอนนี้ นางได้ล่วงเกินจนรัชทายาททรงกริ้วจริงๆ แล้วล่ะ!”

“องค์ชายรัชทายาทรังเกียจเดียดฉันท์สัญญาแต่งงานนี้มาตั้งนานแล้ว ข้าว่าวันนี้…น่าจะมีอะไรสนุกๆ ให้ได้ดูกันแล้วล่ะ!”

ในขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกันอย่างตื่นเต้น ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงดังมาจากด้านนอกตำหนัก

“ฉู่เซียว ผู้อาวุโสตระกูลฉู่มาถึงแล้ว”

บรรยากาศภายในตำหนักใหญ่โตพลันเงียบสงบ ทุกคนต่างรีบหันไปมองทันที

พวกเขาเห็นเพียงคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา

ผู้ที่เดินนำหน้าคือฉู่เซียว ผู้อาวุโสของตระกูลฉู่

ข้างหลังของเขานั้นคือฉู่เยี่ยนที่มาพร้อมกับฮูหยินสองสามีภรรยาและฉู่เซียนหมินผู้เป็นบุตรสาว

วันนี้ฉู่เซียนหมิ่นสวมชุดกระโปรงยาวสีขาวหิมะปักลวดลายดอกบัวสีชมพู ซึ่งขับให้ใบหน้าของนางที่สวยสดงดงามอยู่แล้ว ยิ่งดูงดงามมีเสน่ห์มากขึ้นไปอีก

หากเปรียบเทียบทั่วทั้งเมืองหลวงแล้ว รูปร่างหน้าตาของนางก็จัดอยู่ในลำดับต้นๆ กอปรด้วยพรสวรรค์อันโดดเด่น จึงทำให้นางมีฉายาว่า ‘โฉมงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองหลวง’

เมื่อนางปรากฏตัว ทุกคนต่างก็ชายตามองด้วยแววตาเป็นประกาย

ทว่ามิมีผู้ใดกล้าหลงเสน่ห์นางจนออกนอกหน้า

เพราะนางคือคนที่องค์ชายรัชทายาทโปรดปราน ใครจะกล้าแข่งกับรัชทายาทกันเล่า

จากนั้นทุกคนก็หันไปมองข้างหลังพวกเขา ซึ่งเป็นใบหน้าของบุรุษคนหนึ่งที่พวกเขาพอคุ้นเคยอยู่บ้าง

“ฉู่หนิงก็มาด้วยหรือ”

ใครบางคนเอ่ยขึ้นด้วยความแปลกใจ

เมื่อนานมาแล้ว ฉู่หนิงนับว่าเป็นคนที่มีชื่อเสียงเกียรติยศคนหนึ่งในเมืองหลวง แต่หลังจากที่เขาได้รับบาดเจ็บแล้วกลายเป็นคนพิการ ก็ดูเหมือนว่าเขาจะไม่มาปรากฏตัวต่อหน้าธารกำนัลอีก

วันนี้ขาได้มาปรากฏตัวกะทันหัน จึงทำให้ทุกคนจำขึ้นมาได้ว่ายังมีบุคคลผู้นี้อยู่

“เขาเป็นพ่อของฉู่หลิวเยว่อย่างไรเล่า สงสัยวันนี้คงมาขออภัยโทษกระมัง…”

บางคนลอบคาดเดาในใจ

สายตาหลายคู่จับจ้องไปที่ฉู่หนิง แต่เขากลับมีสีหน้านิ่งเรียบ ราวกับว่าไม่ได้สังเกตเห็นสายตาของทุกคนที่มองมาอย่างสำรวจ

และข้างกายเขายังมีเด็กสาวเดินตามมาอีกหนึ่งคน

ดูท่าทางนางน่าจะอายุประมาณสิบสามสิบสี่ปี ร่างผอมบางสวมอาภรณ์สีแดง แต่กลับเดินหลังตรงสง่างาม

มองเพียงปราดเดียว ทุกคนก็แน่ใจว่าแม่นางน้อยคนนี้คือฉู่หลิวเยว่!

แทบจะทุกคนที่อยู่ในนั้นจ้องมองไปที่นาง

เป็นคนไร้ความสามารถมาตั้งแต่กำเนิด ไร้ตัวตนมานานหลายปี แต่กลับเอาโฉนดที่ดินล่าสัตว์ไปขายโดยพลการ ทำให้องค์ชายรัชทายาทต้องเสื่อมเสียเกียรติ!

สิ่งนี้ไม่ทำให้ทุกคนอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับนางได้อย่างไร

บรรยากาศภายในตำหนักใหญ่โตยิ่งเงียบสงบมากขึ้น ดูเหมือนอากาศในนี้จะถูกแช่แข็งไปแล้ว

แสงไฟก็สว่างส่องเงาให้กระทบลงมา