ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 323
“เมิ่งเหล่าช่วยข้าด้วย!”
หรงเจินอุทานออกมา เมื่อเห็นอันตรายที่กำลังเข้ามาก็รีบร้องขอความช่วยเหลือทันที
เมื่อเมิ่งเหล่าเห็นร่างขาวโผล่ออกมาจากน้ำก็รู้ทันทีว่าผิดปกติและวิ่งขึ้นไปทันที ถึงเขาจะวิ่งเร็ว แต่อีกฝ่ายกลับเร็วกว่า!
ฉึก!
ได้ยินเพียงเสียงสิ่งของบางอย่างถูกขีดข่วนอย่างแรง วินาทีต่อมาร่างกายของหรงเจินก็บินออกไป และหล่นลงกับพื้นอย่างแรง!
หน้าอกของนางถูกย้อมด้วยเลือดอย่างรวดเร็ว
“องค์หญิงสี่!”
เมิ่งเหล่าตกใจ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมอง
แต่พวกเขากลับเห็นว่าสิ่งที่ปรากฏต่อหน้าพวกเขาคือสิงโตขาวร่างกายแข็งแกร่ง
มันพุ่งขึ้นจากน้ำอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพุ่งเข้าใส่ด้วยพลังข่มขู่อันทรงพลังที่แผ่ไปทั่ว
นี่มันอสูรร้ายระดับสูงชัดๆ
เมิ่งเหล่าตกตะลึงไปทันที แม้ว่าเขาจะเป็นจอมยุทธระดับห้า แต่ก็ไม่ง่ายที่จะจัดการกับอสูรร้ายตัวนี้ เขาอยากจะเดินเข้าไปเพื่อช่วยหรงเจินแต่สิงโตขาวที่น่าสะพรึงกลัวนั้นไม่ยอมแม้แต่นิดเดียว
ถ้าจะบุกซึ่งๆ หน้าก็คงเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน
หรงเจินที่นอนอยู่บนพื้นยังคงร้องโอดครวญอยู่
นางไม่เห็นด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายหน้าตาเป็นอย่างใด ก็ล้มลงกับพื้นแล้วก่อนแล้ว
อวัยวะภายในของนางเหมือนกำลังอัดรวมเข้าด้วยกัน และซี่โครงของนางก็ดูเหมือนจะหัก ขยับตัวไม่ได้เลยสักนิด
หลังจากที่ตันหยวนพังไป นางก็สูญเสียพละกำลังไปหมดแล้ว แม้แต่ผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่ธรรมดานางก็ไม่สามารถเอาชนะได้ นางก็ไม่ต่างจากเศษไม้ที่ผุพังไป นางจะต้านทานการโจมตีที่รุนแรงเช่นนี้ได้อย่างใด?
“เมิ่งเหล่า…เมิ่งเหล่า!”
ใบหน้าของหรงเจินซีดเซียว ก่อนจะอาเจียนเป็นเลือดอย่างต่อเนื่อง และพยายามดิ้นรนเพื่อลุกขึ้น
แต่ทันทีที่นางเคลื่อนไหวก็รู้สึกเจ็บเจียนตาย และหลายส่วนของร่างกายของนางก็ดูเหมือนจะหมดแรงไปแล้ว
“โฮ่ก!”
สิงโตขาวคำรามขึ้นฟ้า
หรงเจินก็ตกใจกลัวจนร่างกายสั่นเทา
จู่ๆ เมิ่งเหล่าก็นึกอันใดบางอย่างขึ้นได้ และมองย้อนกลับไปที่ฉู่หลิวเยว่ทันที
“เป็นเพราะเจ้า!”
ฉึก!
ฉู่หลิวเยว่นำกริชที่คมมากซึ่งอยู่ในมือของนางแล้วตัดไปที่เชือก
เมิ่งเหล่าหัวเราะเยาะเย้ย
“เชือกเส้นนี้ทำมาจากไหมทองและเหล็กขาว แค่กริชเล่มเดียวก็อยากตัดทิ้งเสียให้ได้ เจ้ามันช่างไร้เดียงสาเสียจริงๆ”
ก่อนที่คำพูดจะจบลง ฉู่หลิวเยว่ยกมีดขึ้นแล้วหย่อนเชือกลงไปเชือกก็ขาดออกทันที!
รอยตัดดูเรียบร้อย! เหมือนเป็นการตัดออกไม่ได้ใช้แรงใดๆ ธรรมดาง่ายมาก!
ฉู่หลิวเยว่แสยะยิ้ม
“ดูแล้วของสิ่งนี้ของเจ้า ก็ไม่เท่าไรนี่”
เมิ่งเหล่าโกรธจัด และรวมพลังไว้ในฝ่ามือของเขา แล้วโบกมือทันที!
ตูม!
มวลของพลังบริสุทธิ์พุ่งเข้าหาฉู่หลิวเยว่
ฉู่หลิวเยว่กระดกนิ้วเท้าของนางและกระโดดออกไปอย่างเบาๆ ราวกับนกนางแอ่น!
ในขณะเดียวกันก็ตะโกนเรียก ‘ถวนจื่อ’ จู่ๆ ร่างเล็กสีแดงก็แวบออกมา
จากนั้นตรงไปที่กลุ่มพลังนั้นทันที
ตึง!
แววตาที่ดุร้ายในดวงตาของเสวี่ยเสวี่ยสลายไปในทันที และกลายเป็นเชื่อฟังมาก ถูฝ่ามือของฉู่หลิวเยว่ราวกับเป็นเด็กขี้อ้อน
“นี่…นี่คือสัตว์อสูรของเจ้า เป็นไปไม่ได้!”
เมิ่งเหล่าตกตะลึงกับฉากที่อยู่ตรงหน้าของเขา และร่างกายของเขาก็อยู่ไม่สุขทันที ฉู่หลิวเยว่สื่อสารกับสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังเช่นนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไร อีกอย่างดูเหมือนว่าสัตว์อสูรตัวนี้ก็เชื่อฟังนางมากเช่นกัน!
แม้ว่าจะไม่ใช่สัตว์อสูรของนาง…แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีความแตกต่าง
เสวี่ยเสวี่ยมองไปยังฉู่หลิวเยว่ และกำลังจะขอคำชมอีกครั้ง แต่ทันใดนั้นดวงตาของมันก็หรี่ลง และมันก็จ้องไปที่คอฉู่หลิวเยว่ตาเขม็ง
เมื่อเห็นการแสดงออกของมันแล้ว จึงคลำที่คอของตัวเองรอยแผลจากการดึงเชือกออกมานั้นชัดเจนมาก นางเหลือบมอง
“ไม่เป็นไร มีบาดแผลนิดหน่อย”
แต่ในสายตาของเสวี่ยเสวี่ยนั้นกลับมันเหมือนกับเปลวไฟที่กำลังลุกไหม้
การถูกรัดด้วยเชือกเป็นสิ่งที่น่าละอายสำหรับสัตว์อสูร
สำหรับมนุษย์แล้วมันยิ่งกว่า!
พวกเขากล้าดีอย่างใดมาทำกับนางแบบนี้!
โฮก!
เสวี่ยเสวี่ยคำรามเสียงดัง
เมื่อได้ยินเสียงนี้ หรงเจินก็ตัวสั่นอีกครั้งด้วยความตกใจ นางฝืนลืมตาแล้วมองไปทางเสวี่ยเสวี่ย
ไม่รู้ว่าเหตุใด นางจึงรู้สึกว่าฉากนี้ดูคุ้นเคย
ใช่แล้ว มันสัตว์อสูรระดับสูงที่นางพบในพื้นที่ล่าสัตว์ ดูเหมือนจะเป็นสีขาวเหมือนกัน และลมหายใจนี้…ก็เหมือนกัน
“เมิ่งเหล่า! สิงโตขาวตัวนี้เป็นสัตว์อสูรที่ทำลายหยวนตันของข้า”
หรงเจินตะโกนด้วยเสียงแหบแห้ง
“เร็วเข้า รีบไปบอกเสด็จพ่อกับเสด็จแม่เร็ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...