ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 429

บุตรแห่งสวรค์ที่แท้จริงงั้นหรือ!

เมื่อได้ยินคำนี้ ในใจของซือถูซิงเฉินถึงกับตกตะลึง

“เจ้ารู้ได้อย่างใด?”

เรื่องนี้ไม่ได้มีแค่จักรพรรดินีและหรงจิ้นที่รู้เรื่องนี้หรอกหรือ?

หรือว่า…หรงจิ้นเคยบอกกับฉู่หลิวเยว่มาก่อน?

ไม่สิเรื่องสำคัญแบบนี้ หรงจิ้นจะบอกคนอื่นง่ายๆ ได้อย่างใด?

ต่อให้เขาจะชอบฉู่หลิวเยว่เพียงใด ก็ไม่ควรจะมาถึงขั้นนี้

ยิ่งไปกว่านั้นคือ…ตอนนี้ฉู่หลิวเยว่รู้แล้วว่าหรงจิ้นไม่ใช่บุตรแห่งสวรรค์ที่แท้จริง

เรื่องนี้นอกจากคนในราชวงศ์มีไม่กี่คนแล้ว คนอื่นจะรู้ได้อย่างใด

ซือถูซิงเฉินมองฉู่หลิวเยว่ด้วยสายตาหวาดระแวง ก่อนจะมีความคิดผุดขึ้นมาในหัว จึงอดที่จะเอ่ยปากออกมาไม่ได้

“วันนั้นเจ้าก็อยู่ในสุสานของจักรพรรดิด้วยหรือ”

ด้วยความที่ตะลึง น้ำเสียงที่แหบแห้งของนางจึงเปลี่ยนเป็นเสียงเล็กแหลมทันที

ฉู่หลิวเยว่ยักไหล่ จึงพูดโดยไม่สนใจสิ่งใด

“ไม่มีความลับบนโลกใบนี้ ข้าขอถามเจ้าเป็นครั้งสุดทายว่าเจ้าจะให้ของสิ่งนั้นหรือไม่?”

ซือถูซิงเฉินจับราวบันไดแน่น ด้วยสายตามีพิรุธ

“ข้า…ในเมื่อเจ้ารู้เรื่องนี้แล้ว ถ้าอย่างงั้นข้าก็ไม่มีสิ่งใดต้องปิดบังอีกต่อไปแล้ว สิ่งที่ข้าได้มาจากจักรพรรดินี ก็คือพิมพ์ลูกกุญแจของม่านมนตร์ยอดเขาซีจินถึงแม้ว่านั่นจะเป็นเพียงสิ่งที่จักรพรรดินีแอบทำสำรองเอาไว้ แต่ก็สามารถเปิดม่านมนตร์นั้นได้ อีกอย่างข้าได้ให้ของสิ่งนั้นกับหรงจิ้นไปแล้ว ถ้าไม่อย่างงั้นเจ้าคิดว่าเขาจะเข้าไปในยอดเขาซีจินย่างราบรื่นได้อย่างใด?”

ฉู่หลิวเยว่เลิกคิ้ว

ก่อนหน้านี้ในตอนที่นางเห็นหรงจิ้นตามจักรพรรดิจยาเหวินเข้าไปในสุสานบรรพบุรุษ ในใจก็เดาเรื่องนี้ออกเรียบร้อยแล้ว

แต่นี่ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ

“เจ้ารู้ดีว่าข้าไม่ได้ต้องการคำตอบนี้”

ฉู่หลิวเยว่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ซือถูซิงเฉินปากแข็งและเอ่ยปากด้วยสีหน้าที่ไม่เปลี่ยน

“จักรพรรดินีให้เพียงสิ่งนี้กับข้าเท่านั้น”

“งั้นหรือ?”

ฉู่หลิวเยว่เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม

ถ้าเรื่องมันง่ายถึงเพียงนี้ เหตุใดจักรพรรดิจยาเหวินจะต้องใช้วิธีที่เอิกเกริกมาขังซือถูซิงเฉินแบบนี้?

แล้วเหตุใดต้องแอบมาสอบปากคำในตอนกลางคืนที่ฟ้ามืดเช่นนี้?

ตอนแรกนางก็ไม่ได้นึกถึงเรื่องเหล่านี้ แต่เมื่อเห็นจักรพรรดิจยาเหวินเมื่อครู่นี้ และการป้องกันอันน่าสะพรึงกลัวที่อยู่รอบๆ แล้ว นางจึงเดาออกว่าบนตัวของซือถูซิงเฉินต้องมีสิ่งที่จักรพรรดิจยาเหวินต้องการแน่นอน

เมื่อดูจากท่าทางของจักรพรรดิจยาเหวินที่มีต่อตรอกชีเจี่ยว เขาต้องรู้ความลับที่ซ่อนอยู่ในนั้นแน่นอน

ฉะนั้นเขาจึงไม่ได้อยากจะได้คำตอบอันใดจากซือถูซิงเฉิน แต่ว่า…อยากได้สิ่งของอันใดบางอย่างมากกว่า

เมื่อครู่นี้นางแค่พูดลอยๆ ออกไปเท่านั้น แต่ดูจากปฏิกิริยาของอีกฝ่ายแล้ว ทำให้ทุกอย่างมั่นใจได้แล้ว

ซือถูซิงเฉินถูกฉู่หลิวเยว่จับพิรุธที่เกิดขึ้นในใจได้แล้ว

เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้ได้

ตั้งแต่ต้นจนจบนางเก็บปิดบังไว้เป็นอย่างดีและไม่มีใครสังเกตเห็น

ถ้าไม่ถูกจักรพรรดิจยาเหวินจับได้ในตอนที่อยู่ในสุสานของจักรพรรดิ นางคงไม่ถูกขังอยู่ที่นี่

นางหันหลังไปราวกับว่าไม่อยากจะพูดอันใดกับฉู่หลิวเยว่ต่อ

“ดูแล้วระหว่างเราจะไม่มีอันใดต้องคุยกันแล้ว”

ทันทีที่นางหันไปก็รีบมองกำไลหยกที่ข้อมืออย่างรวดเร็ว

แสงสองลูกซ้อนทับกัน

นี่คือสิ่งที่ผู้อาวุโสจงเยี่ยให้ได้ให้ไว้กับนางตั้งแต่ตอนที่นางจะออกจากเทียนซานหมิงเยว่

ภายในกำไลหยกใบนี้เก็บพลังของผู้อาวุโสจงเยี่ยเอาไว้

เมื่อใช้สิ่งนี้ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน เขาก็สามารถหานางได้เจออย่างรวดเร็วได้

ตอนที่ถูกนำมาขังไว้ที่นี่ นางก็รีบขอความช่วยเหลือจากผู้อาวุโสจงเยี่ยทันที

ตอนนี้ลำแสงสองลูกได้ซ้อนทับกัน ก็แสดงว่าผู้อาวุโสจงเยี่ยได้มาอยู่ใกล้ระแวกนี้แล้ว

แต่ถึงป่านนี้แล้วเขาก็ยังมาไม่ถึง และคนที่มากลับเป็นฉู่หลิวเยว่

ตูมๆ!

“เจ้าเข้าใจผิดแล้วล่ะ ข้ายังไม่ทันได้ลงมือต่างหาก”

ซือถูซิงเฉินนิ่งไปทันที

ลำแสงสีเงินบินออกมาจากปลายนิ้วของฉู่หลิวเยว่แล้วพุ่งตกลงไปในน้ำมรกตที่เป็นแอ่งเล็กๆ

พรึ่บ!

เสียงเบาๆ ดังขึ้น ควันสีเขียวม่วงลอยตัวขึ้นมา

สีหน้าของซือถูซิงเฉินเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด

จากนั้นควันสีเขียวม่วงนั้นก็พุ่งเข้ามาหานางอย่างรวดเร็ว

นางรีบอุดจมูกตัวเองอย่างรีบร้อน

“เจ้าไม่รู้หรือ ว่าถ้าน้ำมรกตเจอเข้ากับต้าตันซั่นแล้ว พิษของมันจะเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว? อีกอย่าง สิ่งที่สะดวกที่สุดก็คือ ขอแค่ของสิ่งนี้โดนตัวของเจ้าเพียงหยดเดียว ก็จะทะลุทะลวงเข้าไปในตับไตไส้พุงทันที”

อาการปวดแสบร้อนส่งมาถึงมือ

ซือถูซิงเฉินก้มหน้ามอง และเห็นผิวที่เดิมทีขาวเนียนละเอียดแห้งกร้านไปอย่างรวดเร็ว แถมยังช้ำเป็นสีม่วงด้วย ดูแล้วน่ากลัวสุดๆ

“นี่ นี่มันเกิดสิ่งใดขึ้น เจ้าทำอันใดกับข้า” ซือถูซิงเฉินตะโกนพร้อมกับสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตกใจ

ฉู่หลิวเยว่เลิกคิ้ว เมื่อเห็นมือของนางแล้วก็ยิ้มก่อนจะพูดอย่างใจเย็น

“ออ ดูแล้วเจ้าคงจะไม่รู้จริงๆ ว่าสรรพคุณของยาพิษนี้คือทำให้แก่ลงอย่างรวดเร็ว จากภายนอกสู่ภายใน ตอนนี้เริ่มที่มือของเจ้า อีกเดี๋ยวก็จะลามไปยังหน้าของเจ้าด้วย”

พูดแล้วฉู่หลิวเยว่ส่ายหน้าด้วยความน่าเสียดาย

“นี่คือสิ่งที่ถูกบันทึกอยู่ในหน้าที่ห้าร้อยแปดสิบสองของ ‘บันทึกเซียนเทวดา’ เจ้าเป็นเซียนหมอแท้ๆ ยังไม่รู้จักอีก”

ซือถูซิงเฉินโมโหสุดๆ!

‘บันทึกเซียนเทวดา’ เป็นหนังสือทักษะเซียนหมอที่เป็นพื้นฐานสุดๆ ละเป็นหนังสือเบื้องต้นของเซียนหมอทุกคน

แต่ข้างในนั้นจดบันทึกสิ่งต่างๆ ไว้มากมาย แล้วใครจะไปจำรายละเอียดเล็กๆ เช่นนี้ได้!

ตอนนี้สิ่งที่ทำให้นางกลัวที่สุดก็คือหน้าของตัวเอง

“ฉู่หลิวเยว่! เจ้ามันหน้าเนื้อใจเสือจริงๆ”

ซือถูซิงเฉินมือสั่น

“ถ้าหรงซิวรู้ว่าเจ้าเป็นนางงูพิษเช่นนี้ คงจะเสียใจที่แต่งงานกับเจ้าแน่นอน!”