ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 523

ที่แท้คนที่มาใหม่ผู้นั้นคือประมุขแห่งหอร้อยโอสถ…เย่ว์หลิง

เขาเป็นคนที่ทำตัวเป็นเทพมังกรเห็นหัวไม่เห็นหาง ดูลึกลับมาโดยตลอดไม่ใช่หรือ?

ได้ยินมาว่า ผู้มีอำนาจในเมืองซีหลิงอยากจะคารวะเขา ก็จำเป็นต้องส่งเทียบเชิญอย่างต่ำหนึ่งเดือน

แต่นั่นก็ไม่แน่ว่าจะได้เจอเขา

พูดตามตรงแล้ว เขาเป็นแค่ประมุขของหอร้อยโอสถ สถานะของเขาก็เทียบกับคนเหล่านั้นไม่ได้ จึงไม่ได้ยิ่งใหญ่ในสายตาพวกเขาเลย

แต่ว่า…เย่ว์หลิงนั้นไม่เหมือนกัน

เพราะเขาเป็นเจ้าของของหอร้อยโอสถ

สินค้าของเขาเป็นของหายากและมีราคาแพง

ร้านอื่นไม่มีของ แต่เขามี แล้วสินค้าของเขาก็มีคุณภาพดีกว่าร้านอื่นด้วย

ภายในเมืองซีหลิงนี้ ไม่มีใครต้องการล่วงเกินหอร้อยโอสถ

เพราะไม่มีใครกล้ารับประกันว่าทั้งชีวิตนี้ตัวเขาจะไม่ต้องการซื้อโอสถจากหอร้อยโอสถแล้ว

แต่คนธรรมดา ล้วนไม่มาหาเรื่องที่นี่หรอก

ส่วนพวกผู้หญิงเหล่านี้ก็ไม่กล้าที่จะยั่วโมโหเย่ว์หลิง นางกระบิดกระบวนอยู่ไม่นาน จากนั้นก็ขอโทษเขาอย่างจริงใจ

“ขะ…ขอโทษเจ้าค่ะ”

เย่ว์หลิงพยักหน้า จากนั้นก็ส่งยิ้มน้อยๆ

“ข้าเชื่อว่าพวกเจ้าจะไม่ทำผิดเช่นนี้ในอนาคตอีก”

ผู้หญิงเหล่านั้นถอนหายใจพร้อมกัน

เขาไม่รอให้ผู้หญิงเหล่านั้นพูดอันใดต่อ แต่เย่ว์หลิงก็หันไปมองพนักงานที่อยู่ด้านข้าง ก่อนจะพูดว่า

“เหม่ออันใดอยู่เล่า ยังไม่รีบส่งคุณหนูเหล่านี้ออกไปอีก?”

พนักงานคนนั้นสะดุ้งโหยง แล้วรีบพูดขึ้นมาว่า

“ขอรับๆ”

จากนั้นเขาก็รีบเดินอ้อมตู้แสดงสินค้า และไปหยุดที่หน้าแม่นางเหล่านั้น พร้อมผายมือไปทางหน้าประตู

“คุณหนูทั้งหลาย เชิญขอรับ…”

“นี่…นี่มัน…ประมุขเย่ว์ ท่านหมายความว่าอย่างใด?” หนึ่งในแม่นางกลุ่มนั้นก็รีบถามขึ้นมาด้วยสีหน้าตื่นตระหนก “พวกเรายังไม่ได้ซื้อของเลยนะ!”

เย่ว์หลิงยังคงยิ้มอยู่เช่นเดิม

“ข้ารู้”

นี่เป็นการขับไล่นางให้ออกไปอย่างชัดเจน

พนักงานคนนั้นรีบเอ่ยเร่ง

“คุณหนูทั้งหลาย เชิญ…”

แม้ว่าผู้หญิงเหล่านี้จะรู้สึกโกรธและโมโหอย่างมาก แต่ก็ไม่กล้าก่อเรื่องที่หอร้อยโอสถ จึงทำได้เพียงจากไปอย่างเงียบๆ

“พวกเรากลับ!”

เมื่อมาถึงที่หน้าประตู ในที่สุดก็มีผู้หญิงหนึ่งคนในนั้นหันหลังกลับไปมอง แล้วพูดขึ้นอย่างขุ่นเคืองว่า

“คิดไม่ถึงว่าหอร้อยโอสถจะรับแขกเช่นนี้! ครั้งหน้าต่อให้เชิญพวกเรามา พวกเราก็ไม่มา!”

เย่ว์หลิงยิ้มบางๆ แล้วกล่าวว่า

“คุณหนูทั้งหลายไม่ต้องกังวลเรื่องนี้ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป หอร้อยโอสถของพวกเราจะไม่ทำการค้ากับพวกเจ้าอีกแล้ว”

เมื่อได้ยินดังนั้น ทุกคนก็ตกใจกันอย่างมาก

พวกผู้หญิงที่กำลังเดินออกจากหอร้อยโอสถมาต่างก็หยุดชะงัก แล้วค่อยๆ หันกลับไปมองเย่ว์หลิง

ผู้หญิงคนที่พูดคนนั้นก็ตกใจมากจนพูดขึ้นมาว่า “ประมุขเย่ว์ นี่ท่าน ท่านหมายความว่าอย่างใดหรือ?”

“ก็หมายความตรงตัว คุณหนูทั้งหลายสร้างความอัปยศในที่สาธารณะให้แขกกิตติมศักดิ์ระดับทองคำดำของร้านเรา ข้าจึงจำเป็นต้องให้เกียรติแขกของข้า หลังจากนี้หากพวกท่านมาตรงนี้ ก็ขอให้เดินอ้อมหน่อยนะขอรับ”

น้ำเสียงของเย่ว์หลิงฟังดูอบอุ่นอย่างมาก แต่คำพูดที่พ่นออกมาล้วนเย็นชาไร้ความปรานี

“อ่า ใช่แล้ว ตระกูลของพวกคุณหนูทั้งหลายก็เช่นกันนะขอรับ”

“โชคดีที่ไม่ได้มาสายเกินไป…”

ชุยฟังอี้รู้สึกงุนงง “ท่านพูดถึงอันใดหรือ?”

เย่ว์หลิงส่ายหน้า แล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้ ก่อนจะพูดว่า

“ด้านล่างเกิดเรื่องขึ้น เจ้าน่าจะรู้อยู่แล้ว จากนี้หากมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นอีก ก็ให้จัดการตามนี้”

ชุยฟังอี้ขมวดคิ้วแน่น

“ท่านหมายถึง…หากในอนาคตมีใครมาสร้างความอัปยศให้กับแขกกิตติมศักดิ์ ก็จะไม่ทำการค้ากับอีกฝ่ายหรือขอรับ? ก่อนหน้านี้ท่านไม่ได้สร้างกฎเช่นนี้มาก่อนนี่นา ท่านตั้งใจจะทำอันใดกันแน่ขอรับ? คนผู้นั้นพูดจาเกินไปจริง แต่ก็…ไม่น่าลงโทษถึงขั้นนี้!”

เย่ว์หลิงเงยหน้าขึ้นมามองเขา

“เจ้าคิดว่าวันนี้ที่ข้ารีบร้อนมาที่นี่เพื่ออันใดหรือ?”

ชุยฟังอี้ชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจ

“เป้าหมายท่านคงไม่ใช่ ฉู่…”

เย่ว์หลิงพยักหน้า

“วันนี้ข้าเองก็เพิ่งได้รับข่าวมา” เขาชี้นิ้วขึ้นไปด้านบน “ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป คุณหนูฉู่ท่านนี้ เกรงว่าจะเป็นแขกกิตติมศักดิ์สูงสุดของหอร้อยโอสถแล้ว”

ชุยฟังอี้สูดลมหายใจเย็นๆ

ฉู่หลิวเยว่คนนั้นมีฐานะอย่างใดกันแน่?

“เดิมทีข่าวนี้ข้าควรจะได้รับตั้งแต่หลายวันก่อน แต่เพราะเกิดเรื่องระหว่างทางทำให้ล่าช้า ดังนั้นจึงเพิ่งรู้”

เย่ว์หลิงยิ้มอย่างขมขื่นแล้วส่ายหน้าก่อนจะถอนหายใจ

“คิดไม่ถึงว่าจะมาล่าช้าหลายวันขนาดนี้ คุณหนูฉู่คนนั้นมาที่หอร้อยโอสถของพวกเราแล้ว แต่ว่าเช่นนี้ก็ดี ตอนนี้นางได้เป็นแขกกิตติมศักดิ์ระดับทองคำดำ ก็ถือว่าสมเหตุสมผลอย่างมาก”

แม้ว่าชุยฟังอี้จะรู้สึกตกใจอย่างมาก แต่ก็รีบตอบกลับ

“ขอรับ”

สำนวน เทพมังกรเห็นหัวไม่เห็นหาง คนที่ทำตัวลึกลับ มาๆ หายๆ