ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 533

ฉู่หลิวเยว่ชะงักไป

“อันใดนะ!?”

เมื่อซั่งกวนจิ้งเห็นปฏิกิริยาของนาง เขาก็ลูบจมูกตัวเองด้วยความรู้สึกผิด

“คิดว่า ไท่ซวีเฟิ่งหลงเป็นเผ่าอสูรศักดิ์สิทธิ์ในบรรพกาล…หากพวกมันสามารถสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของโครงกระดูกนี่แล้วล่ะก็ ต่อให้พวกมันอยู่ไกลสักหมื่นลี้ก็ต้องตามมาอย่างแน่นอน…”

ตอนนั้นเองฉู่หลิวเยว่ก็รู้สึกว่าจะมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นแล้ว

“พวกมันคงไม่คิดว่าข้าเป็นคนทำใช่หรือไม่?”

“แน่นอนอยู่แล้ว! ไท่ซวีเฟิ่งหลงตัวนี้ตายมาหลายพันปีแล้ว เรื่องนี้พวกมันสามารถสัมผัสได้! แต่ว่า…”

ซั่งกวนจิ้งชะงักไป น้ำเสียงของเขาดูเลื่อนลอยเล็กน้อย

“แต่ว่าตอนแรกมันตายใต้คมกระบี่หลงหยวน แล้วตอนนี้เจ้าก็เป็นเจ้านายคนใหม่ของกระบี่หลงหยวน…”

หัวใจของฉู่หลิวเยว่แทบจะหลุดออกมาอยู่แล้ว

นั่นก็หมายความว่า โครงกระดูกของไท่ซวีเฟิ่งหลงนี้ มีแนวโน้มจะสร้างปัญหาให้นางอย่างมาก!

ถ้าเป็นปัญหาธรรมดาก็แล้วไปเถอะ แต่นี่มันเป็นเผ่าของไท่ซวีเฟิ่งหลง!

หากพวกมันหานางเจอแล้ว บัญชีแค้นนี้คงยังอยู่บนหัวนางอยู่ไม่ใช่หรือ!?

เมื่อถึงตอนนี้นางเกรงว่าจะมีแต่ความตายเท่านั้น!

ฉู่หลิวเยว่ไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบหันหลังกลับแล้วเรียกหม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์กลับมาอยู่ที่กลางฝ่ามือ

นางแค่ไม่เอาอีกครึ่งร่างก็จบแล้วไม่ใช่หรือ?

แต่ในตอนนั้นเอง เหมือนว่าอีกครึ่งร่างในหม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์ก็สามารถสัมผัสได้ถึงอีกครึ่งร่างของตนเอง มันจึงลอยออกไปข้างนอกด้วยตนเอง!

ฉู่หลิวเยว่รีบใช้เพลิงแห่งกรรมกดมันเอาไว้ทันที

“ตอนแรกข้าใช้กระบี่หลงหยวนหั่นมันเป็นสองท่อน ตรึงโครงกระดูกเหล่านี้ให้แยกจากกันด้วยความยากลำบาก แต่ตอนนี้ มันกลับอยู่ใกล้ชิดกันขนาดนี้…ความจริง…” มันไม่มีประโยชน์แล้ว

ซั่งกวนจิ้งสบสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธของฉู่หลิวเยว่ เขาจึงรีบกลืนคำพูดสุดท้ายลงไปอย่างมีไหวพริบ

ฉู่หลิวเยว่สูดลมหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็ยัดโครงกระดูกทั้งหมดลงไปในหม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์

ทั้งสองส่วนรวมกันเป็นหนึ่งเรียบร้อยแล้ว

เพลิงแห่งกรรมสีโปรงใสปกคลุมพวกมันทั้งหมดทันที

ระลอกคลื่นเหล่านั้นถึงได้หยุดลง

อินทรีสามตาก็บินมาทางนี้ด้วยเช่นกัน

ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นในสมองของฉู่หลิวเยว่

“หม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่ของทั่วไป ตราบใดที่ไม่มีเรื่องไม่คาดฝัน มันจะกักเก็บปราณของไท่ซวีเฟิ่งหลงอย่างดี จนไม่สามารถหลุดรอดออกไปได้ แม้ว่าพวกมันจะสามารถสัมผัสการเคลื่อนไหวได้ แต่ไม่มีทางหาเจ้าเจอ”

ตอนนั้นเองฉู่หลิวเยว่ถึงได้วางใจ

ไม่ว่าอย่างใดเรื่องมันก็เกิดขึ้นมาแล้ว เช่นนั้นก็เตรียมตัวรับมือดีกว่า

อีกทั้งด้วยโครงกระดูกที่สมบูรณ์นี้ บางทีนางอาจจะสามารถหลอมกายเนื้อที่ดีกว่าเดิมให้อินทรีสามตาได้

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ฉู่หลิวเยว่ก็สูดลมหายใจขึ้น และเก็บหม้อน้ำเทวศักดิ์สิทธิ์ลงมาอีกครั้ง

นางหันไปมองทางปฐมกษัตริย์

“ท่านปฐมกษัตริย์ ท่านลืมอันใดอีกหรือไม่?”

ซั่งกวนจิ้งอยู่ในยุคที่ทุกคนต้องก้มหัวให้มาโดยตลอด คิดไม่ถึงว่าวันหนึ่งจะมาทำเรื่องน่าอายต่อหน้าเด็กอายุสิบกว่าขวบ

เขากระแอมไออีกครั้ง

“ไม่แล้วๆ! จริงสิ ข้าช่วยเอาของทุกอย่างที่อยู่ทางนั้นใส่ไว้ในกระบี่หลงหยวนแล้ว! จากนี้ไปของเหล่านี้เป็นของเจ้าแล้ว! เจ้า…เจ้าจะใช้มันอย่างใดก็ได้! ดีหรือไม่?”

ฉู่หลิวเยว่มองสีหน้าที่เต็มไปด้วยความระมัดระวังของปฐมกษัตริย์ แล้วอดที่จะกลั้นขำไม่ได้

ก่อนหน้านี้ นางไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าปฐมกษัตริย์ที่อยู่ในตำนานและตำราจะเงอะงะ จริงใจ และเอาใจใส่นางขนาดนี้!

เดิมทีแล้วนางก็ไม่ได้โกรธอันใดเลย เมื่อเห็นปฏิกิริยาของปฐมกษัตริย์หัวใจของนางก็ยิ่งอ่อนยวบ

เมื่อเห็นว่าฉู่หลิวเยว่หัวเราะออกมาแล้ว ในที่สุดซั่งกวนจิ้งก็ถอนหายใจออกมา

ไม่รู้ว่าเหตุใด เด็กสาวคนนี้เหมือนเกิดมาเพื่อปราบเขาเลย แรกเห็นเขาก็รู้สึกชอบนางมาก เมื่อเห็นว่านางไม่พอใจนิดหน่อย ในใจก็รู้สึกเสียใจไปด้วยเช่นกัน

แต่เมื่อเห็นว่านางพอใจ เขาก็ไม่สบายใจ

ทันใดนั้นฉู่หลิวเยว่ก็นึกอันใดบางอย่างได้ จึงถามขึ้นมาว่า

“จริงสิ ท่านปฐมกษัตริย์ หากข้านำกระบี่หลงหยวนเล่มนี้ออกไปแล้ว… ทายาทของท่านรู้เข้า ข้าควรจะทำอย่างใดดี?”

หากซั่งกวนหว่านรู้เรื่องนี้ เกรงว่าในใจของนางอาจจะต้องการสับข้าเป็นพันๆ ชิ้น

ตอนนี้ตัวตนของนางยังไม่ถูกเปิดเผย หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป เกรงว่าจะไม่ใช่เรื่องดี

ซั่งกวนจิ้งครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็รู้ถึงความกังวลของฉู่หลิวเยว่ จากนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน