ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 546

ทว่าเจี่ยนชูเย่ยังไม่ยอมแพ้

“หลิวเยว่เอ๋ย เจ้าลองคิดดูดีๆ อีกครั้งเถอะนะ…”

ฉู่หลิวเยว่ยิ้มบาง

“หลิวเยว่ผู้นี้รับความหวังดีของท่านเจ้าสำนักไว้ไม่ได้จริงๆ ท่านโปรดอย่าทำให้หลิวเยว่ลำบากใจเลย”

เจี่ยนชูเย่มองดูนางอย่างจริงจัง ก่อนจะรู้ว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะพูดอันใดแล้ว และทำได้เพียงถอนหายใจเฮือกใหญ่

“เห่อ! ก็ได้! ในเมื่อเจ้าเลือกชงซูเก๋อ เช่นนั้น…”

ทว่าขณะกำลังพูด สีหน้าของเขาก็เคร่งขรึมขึ้นมาทันใด

เขาอุตส่าห์เชิญฉู่หลิวเยว่ไปที่ภูเขาเขี้ยวมังกรอย่างอบอุ่นและจริงใจ ซึ่งทุกคนต่างก็รู้ว่าสำนักใดเหมาะสำหรับการพัฒนาศักยภาพของนางในอนาคตมากกว่ากัน แต่นางก็ยังปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมา…หรือว่านางจะมีเหตุผลอื่น?

ไม่ใช่ว่าลูกชายของเขาไปหักอกนางหรอกนะ!?

ความคิดของเจี่ยนชูเย่เปลี่ยนไปทันควัน และยิ่งขบคิด เขาก็ยิ่งรู้สึกว่ามันมีความเป็นไปได้

ต้องเป็นเช่นนั้นแน่ๆ!

ฉู่หลิวเยว่มองดูเจี่ยนชูเย่ที่เปลี่ยนอารมณ์ไปมากะทันหัน และสุดท้ายเขาก็สบถออกมา

“ไอ้ลูกหมานั่น!”

รอเขากลับไปก่อนเถอะ เขาจะจัดการไอ้ลูกชายตัวดีเสียให้เข็ด!

ฉู่หลิวเยว่ขมวดคิ้วนิดๆ

นี่เขา…คงไม่ได้พูดถึงเจี่ยนเฟิงฉือ ใช่หรือไม่?

ดูเหมือนเจี่ยนชูเย่กำลังเข้าใจผิดจริงๆ ด้วย…

ทว่าตอนนี้ มันยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะที่จะอธิบาย

ฉู่หลิวเยว่คิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ตัดสินใจว่าจะรอโอกาสที่จะอธิบายสถานการณ์เป็นการส่วนตัวแทน

“ขอบคุณในความกรุณาของเจ้าสำนักอย่างยิ่ง”

หลังจากพูดจบ นางก็หันไปโค้งคำนับให้อวี้ฉือซง

“หลิวเยว่ขอคารวะ เจ้าสำนักชงซูเก๋อ”

อวี้ฉือซงมองไปยังแม่นางที่กำลังแสดงความเคารพต่อหน้าเขา พร้อมหัวใจที่ลิ่งโลด ราวกับจะกระเด้งกระดอนออกมานอกลำคอ

ความจริงแล้วในวันนี้ เขามาที่นี่โดยไม่ได้หวังอันใดเลย

คนเหล่านั้นล้วนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าชงซูเก๋อกำลังจะล้มสลาย ทำให้หลายปีที่ผ่านมานี้ ผู้สืบทอดรุ่นเยาว์หลายคนต่างเลือกมาที่ซีหลิง แม้ว่าพวกเขาจะต้องทำงานอย่างหนัก เพียงเพราะต้องการต่อสู้เพื่ออนาคตก็ตาม

ทว่าเมื่อพบกับเหตุการณ์ที่ทำให้อารมณ์ฉุนเฉียว พวกเขาก็ไม่อยากเข้าร่วมกับชงซูเก๋อแล้ว

แต่ฉู่หลิวเยว่กลับเลือกชงซูเก๋อด้วยไม่ลังเล!

“ยะ…ยอดเยี่ยม! รีบเข้ามาเลย!”

อวี้ฉือซงลุกพรวดขึ้นและเดินเข้าไปช่วยพยุงฉู่หลิวเยว่ให้เดินตามมา

ใบหน้าที่เคยซีดเซียวกลับมาสดใสในทันตา

“เจ้าวางใจได้ รับรองว่าจากนี้ชงซูเก๋อจะไม่ทำให้เจ้าผิดหวังแน่นอน!”

อวี้ฉือซงเน้นยำทีละคำอย่างหนักแน่น

ฉู่หลิวเยว่จึงตอบกลับอย่างนุ่มนวล

“ขอบคุณท่านเจ้าสำนัก”

นางรู้ว่าอวี้ฉือซงจะรักษาคำสัญญาของเขา และรู้ว่าเขาจะปฏิบัติต่อนางเป็นอย่างดี

เพราะแต่ไหนแต่ไรมา เขาก็ทำเช่นนี้ตลอด

นอกจากเจี่ยนชูเย่ที่กำลังเสียอกเสียใจแล้ว ทัศนคติของคนอื่นๆ ที่มีต่อเรื่องนี้ก็เหมือนกันหมด

คราแรกก็ตกใจ ต่อมาก็สงสัย จากนั้นก็…

มีคนเสียดายบ้างล่ะ หรือไม่ก็เยาะเย้ยนาง

แต่ไม่ว่าในกรณีใด ฉู่หลิวเยว่ก็ได้ตัดสินใจแล้ว และยอมรับกับผลที่ตามมาเสมอ

เจียงอวี่เฉิงมองตามหลิวเยว่ พลันขมวดคิ้วมุ่น

หมายความว่าฉู่หลิวเยว่วางแผนจะทำเช่นนี้ ตั้งแต่ตอนที่นางเข้าไปช่วยศิษย์ของชงซูเก๋อแล้ว

แต่เขาไม่เข้าใจว่า นางจะลงทุนทำเช่นนี้ไปเพื่ออันใด

“ลำดับต่อไป เชียงหว่านโจว?”

เดิมทีเขาเล็งเชียงหว่านโจวไว้แต่แรก แต่ใครจะไปคิดว่าเด็กนี่จะเลือกตามฉู่หลิวเยว่เหมือนกัน?

เชียงหว่านโจวขมวดคิ้วมุ่น

เขาก็พูดออกไปชัดเจนแล้วนะ แต่เหตุใดคนพวกนี้ถึงยังถามย้ำอยู่ได้?

“ข้าแน่ใจ”

พอพูดจบเขาก็เดินไปหาฉู่หลิวเยว่ทันที

ฉู่หลิวเยว่ลูบศีรษะของเขาเบาๆ

“ติดใจข้าแล้วสินะ เด็กน้อย!”

ผมสีบลอนด์นุ่มตัดสั้นเชียงหว่านโจวยุ่งเหยิงอีกครั้ง แต่คราวนี้เขาไม่ได้รู้สึกโกรธเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

นับตั้งแต่ตอนที่ฉู่หลิวเยว่ปกป้องเขาในอาณาเขตเซียนเทพของราชวงศ์เทียนลิ่ง และเรียกเขาว่าเสี่ยวโจว ก็ดูเหมือนว่าการโกรธนางนั้น กลายเป็นเรื่องยากสำหรับเขาไปเลย

และหลังจากที่เริ่มสนิทกัน เขาก็รู้ว่าส่วนใหญ่ฉู่หลิวเยว่แค่ล้อเขาเล่นเฉยๆ แต่จริงๆ แล้วนางปฏิบัติต่อเขาเป็นอย่างดี

และการถูกนางยีผมเล็กๆ น้อยๆ เช่นนี้ ก็ถือเป็นเรื่องที่รับได้

เมื่อเห็นความใกล้ชิดของทั้งสอง คนเหล่านั้นก็เดาได้ทันทีว่าเหตุใดเชียงหว่านโจวถึงเลือกแบบนี้?

นั่นเพราะเขาเห็นแก่ประโยชน์ของฉู่หลิวเยว่ เขาจึงเลือกชงซูเก๋อตามนาง!

และถ้าฉู่หลิวเยว่เลือกสำนักอื่น เขาก็จะตามไปอย่างแน่นอน!

ทั้งๆ ที่มาจากคนละที่ ทว่าเพียงไม่กี่วัน เหตุใดจักสนิทสนมกันถึงเพียงนี้?

เฉิงลี่เฟิงหัวเราะเยาะ

“ตอนแรกข้าคิดว่าเจ้าเป็นต้นกล้าที่แข็งแกร่ง แต่กลับคิดไม่ถึงว่าชายผู้เก่งกาจอย่างเจ้า จะโดนผู้หญิงจูงจมูกได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ ให้ตายสิ…เหอะ ข้าไม่เลือกคนอย่างเจ้าหรอก!”

คนแบบนี้ รับไปก็คงไม่มีอนาคตอยู่ดี!

แววตาของฉู่หลิวเยว่เย็นลงทันควัน

ทว่าไม่ทันจะได้เอ่ยปาก กลับเป็นเชียงหว่านโจวที่พุ่งตัวไปข้างหน้าอย่างอุกอาจ และพูดกับเฉิงลี่เฟิงด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ

“ตกลงเป็นเพราะข้าไม่เลือกพวกเจ้า หรือเพราะเจ้าไม่ต้องการข้า ไหนลองพูดอีกทีสิ?”