ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 582

ฉู่หลิวเยว่มองไปที่กลุ่มแสงสีขาวที่อยู่บนฝ่ามืออย่างมีความสุข

ในที่สุดก็สามารถผ่านด่านได้!

แม้ว่าจะกระจายออกมาเพียงเล็กน้อย แต่นี่ก็ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ยอดเยี่ยมมากแล้ว!

ฉู่หลิวเยว่ยกมือขึ้นมา หลังจากนั้นแสงนั้นก็ค่อยๆ หายไป!

หลังจากที่นางโคจรลมปราณมาทั้งคืนแล้ว นางก็เก็บของอย่างง่ายๆ และลุกเดินออกจากห้องไป

แม้ว่าจะไม่ได้นอนหนึ่งคืน แต่นางกลับไม่รู้สึกง่วงเลย จิตวิญญาณของนางก็รู้สึกกระปี่กระเปร่าด้วย

ตอนนั้นเองนางก็เดินไปที่สวนสมุนไพรคนเดียว

สมุนไพรทุกชนิดที่ปลูกเอาไว้ ไม่แห้งเหี่ยวเหมือนดั่งเช่นวันวานแล้ว ตอนนี้มันกำลังเติบโตอย่างราบรื่น

ฉู่หลิวเยว่ค่อยๆ สำรวจอย่างละเอียด

หลังจากนั้นไม่นานก็เห็นว่าศิษย์พี่เริ่มทยอยเดินเข้ามา

ครั้งนี้พวกเขาไม่ได้มาหานาง แต่มาดูแลสมุนไพรเหล่านั้น

แม้ประมุขจะบอกว่าสวนสมุนไพรกลับมาเป็นปกติแล้ว แต่ในใจของพวกเขาก็ไม่ค่อยไว้วางใจเท่าไร จึงอดมาดูตั้งแต่เช้าตรู่ไม่ได้

แต่คิดไม่ถึงว่าฉู่หลิวเยว่จะมาเช้ากว่าพวกเขา

อีกทั้งดูจากการจัดการของนางก็เรียบร้อยหมดจด เห็นได้ชัดว่านางมีความสามารถด้านนี้อย่างมาก!

นอกจากที่ทุกคนจะมีความสุขแล้ว พวกเขายังรู้สึกชื่นชมฉู่หลิวเยว่มากขึ้นไม่น้อยเลยทีเดียว

ศิษย์น้องหญิงนั้นเก่งกาจกว่าที่พวกเขาคิดเอาไว้เสียอีก!

แม้แต่ผู้อาวุโสซย่าอี้ก็ยังมาดูที่นี่ด้วยตนเองเช่นกัน

แต่เมื่อเทียบกันแล้ว เขาไม่ได้พูดมากเท่าคนอื่น แต่เขาก็มาหยุดยืนอยู่ด้านหน้าของฉู่หลิวเยว่ ก่อนจะพูดว่า

“หลิวเยว่ ขอบใจเจ้ามาก”

ฉู่หลิวเยว่กะพริบตาปริบๆ เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางของผู้อาวุโสซย่าอี้ นางก็สามารถคาดเดาได้ทันทีว่า ผู้อาวุโสกำลังพูดถึงทรายรวมศูนย์อยู่แน่นอน

นางขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ผู้อาวุโสซย่าอี้ไม่ต้องขอบคุณหรอกเจ้าค่ะ เดิมทีข้าเองก็เป็นศิษย์สำนักชงซูเก๋ออยู่แล้ว เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สมควรทำอยู่แล้วเจ้าค่ะ”

ผู้อาวุโสซย่าอี้ถอนหายใจออกมายาวๆ

ไม่รู้ว่าเหตุใดพวกเขาถึงได้โชคดีขนาดนี้…

เป็นไปได้หรือไม่ว่าก่อนหน้านี้สวรรค์ได้เห็นแล้วว่าพวกเราทนทุกข์ทรมานมามากเกินไป ดังนั้นตอนนี้จึงส่งฉู่หลิวเยว่และเซียงหว่านโจวมาชดเชยให้สำนักของพวกเรา?

เรื่องน่าเสียดายเพียงหนึ่งเดียวก็คือ ทั้งฉู่หลิวเยว่และเชียงหว่านโจวต่างก็เลือกอวี้ฉือซงเป็นอาจารย์

“ความจริงแล้วข้าเองก็มีฝีมือพอๆ กับท่านประมุข เฮ้อ เหตุใดพวกเจ้าถึงไม่เลือกข้าล่ะ…”

ผู้อาวุโสซย่าอี้ลูบเคราของตัวเองไปมา

“หึๆ ตอนที่พวกเจ้ายังไม่มา ท่านประมุขอยู่บนเขาตลอดหนึ่งเดือนไม่ยอมลงไปไหน แต่ตั้งแต่ที่รับพวกเจ้าทั้งสองคนเป็นศิษย์ เขาเอาแต่ลงเขาทุกวัน…”

ตอนนั้นเองฉู่หลิวเยว่ถึงนึกขึ้นได้ หลังจากที่อวี้ฉือซงไปที่ตระกูลเจียงแล้ว นางยังไม่ได้พบหน้าเขาเลย จึงไม่ได้สอบถามว่าสถานการณ์ของทางนั้นเป็นอย่างใดบ้าง?

“วันนี้ท่านอาจารย์จะลงเขาอีกแล้วหรือ?”

“ใช่แล้ว! เพิ่งออกไปเมื่อครู่นี้เลย ตอนนี้น่าจะอยู่สักครึ่งทางได้แล้วล่ะมั้ง?”

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

หรือว่าเมื่อวานเขาไม่ได้เจอกับเจียงอวี่เฉิง ดังนั้นวันนี้จึงต้องไปอีกครั้ง?

“ผู้อาวุโสซย่าอี้ ท่านรู้หรือไม่ว่าวันนี้ท่านอาจารย์จะไปที่ใด ใช่…ตระกูลเจียงหรือไม่?”

ผู้อาวุโสซย่าอี้ส่ายหน้า

“ไม่ใช่ วันนี้เขาจะไปที่สวนซินหลี่”

ฉู่หลิวเยว่ชะงักไปครู่หนึ่ง

เหตุใดถึงไปที่สวนซินหลี่อีกแล้วล่ะ?

เมื่อเห็นใบหน้าที่มึนงงของฉู่หลิวเยว่ ผู้อาวุโสซย่าอี้ก็อธิบายขึ้นมาว่า

“ความจริงที่เขาไปวันนี้ เพื่อไปเอาของ เจ้าก็น่าจะรู้สินะว่าก่อนหน้านี้ประมุขอวี้ฉือมีความสัมพันธ์อันดีกับองค์หญิง จึงมีของจำนวนไม่น้อยที่องค์หญิงวางทิ้งเอาไว้ที่นั่น…”

หนังตาของฉู่หลิวเยว่กระตุกถี่ขึ้น

“ท่านหมายถึงความจริงแล้ววันนี้อาจารย์ไปที่เรือนฉินหรือ?”

ผู้อาวุโสซย่าอี้กล่าวด้วยความประหลาดใจ

“เจ้ารู้จักเรือนฉินได้อย่างใด?”

ฉู่หลิวเยว่ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะพูดเสียงเบา

“คือว่า…ก่อนหน้านี้เคยได้ยินท่านอาจารย์พูดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ…”

ผู้อาวุโสซย่าอี้จึงไม่ได้สงสัยต่อ เขาพยักหน้าแล้วพูดขึ้นว่า

“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้นี่เอง เจ้าเดาได้ถูกต้องแล้ว เขาไปที่นั่นจริงๆ ข้าได้ยินมาว่าเขาตั้งใจจะเอาของเหล่านั้นกลับมาทั้งหมด…ความจริงแล้ว เขาก็เคยพูดขึ้นเมื่อนานมาแล้ว แต่เพราะกลัวว่าของเหล่านั้นจะเสียหาย จึงบอกว่าวางเอาไว้ตรงนั้นแหละดีแล้ว แต่ไม่รู้ว่าเหตุใด ตอนนี้เขาถึงได้เปลี่ยนใจขึ้นมา…”

ความคิดของฉู่หลิวเยว่เปลี่ยนไปทันที

วันนั้นอินทรีสามตาพูดขึ้นว่า เขาเห็นใบโพธิ์สีม่วงทองอยู่ใกล้ๆ กับเรือนฉิน!

หากวันนี้สามารถติดตามอวี้ฉือซงไปได้ละก็…นางก็สามารถหาเหตุผลเข้าไปที่ด้านในได้!

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ฉู่หลิวเยว่ก็กล่าวลา และรีบหมุนตัวเดินออกมาทันที

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน