ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 596

“คำพูดนี้เจ้าเป็นคนพูดขึ้นมาเอง เหตุใดตอนนี้ถึงไม่เห็นด้วยแล้วเล่า?”

ฉู่หลิวเยว่เลิกคิ้วถาม

เจี่ยนเฟิงฉือสะอึกไป

“เมื่อครู่ข้าก็พูดเล่นๆ ไปเท่านั้นเอง…”

“อ่า…จะว่าไปแล้วก็จริง คุณชายเจี่ยนจะมาคิดเล็กคิดน้อยเรื่องเงินๆ ทองๆ กับพวกเราได้อย่างใด ใช่หรือไม่?”

ฉู่หลิวเยว่หัวเราะขึ้น

เจี่ยนเฟิงฉือเกือบจะกระอักเลือดออกมาอยู่แล้ว

นี่ฉู่หลิวเยว่กำลังจะปล้นคนจากเขาไปโดยไม่จ่ายเงินเลยสักผนึกเดียวหรือ!

ในที่สุดสุ่ยหลิ่วเอ๋อร์ที่นั่งอยู่ด้านข้างก็ทนมองต่อไปไม่ไหวแล้ว จึงช่วยเจี่ยนเฟิงฉือพูดขึ้นมาว่า

“ในงานประมูลนั้น มีคนจำนวนไม่น้อยเห็นหน้ามู่หงอวี่แล้ว อีกทั้งตอนที่พวกเราพามู่หงอวี่ออกมา ก็มีคนจำนวนหนึ่งเห็นแล้ว ตอนนี้ เรื่องที่คุณชายเจี่ยนประมูลหงอวี่นั้น น่าจะกระจายไปทั่วซีหลิงแล้ว…ถ้าหงอวี่ฝากตัวเป็นศิษย์ที่สำนักชงซูเก๋อ ก็ยากที่จะเลี่ยงให้คนพูดเรื่องนี้”

เจี่ยนเฟิงฉือจึงถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

ฉู่หลิวเยว่หันไปมองมู่หงอวี่

“หงอวี่ ที่สุ่ยหลิ่วเอ๋อร์…พี่สาวคนนี้พูดก็มีเหตุผล เจ้าคิดว่าอย่างใด?”

มู่หงอวี่ลังเลอย่างมาก

หลังจากที่ได้ยินเขาพูดมามากมายขนาดนี้ นางก็พอรู้อยู่แล้วว่าตัวเลือกทั้งสองนั้นมีผลกระทบที่แตกต่างกัน

แต่ในใจของนางก็ต้องเลือกฉู่หลิวเยว่อยู่แล้ว

แต่ถ้าเรื่องนี้มันจะนำพาความยุ่งยากมาให้ฉู่หลิวเยว่…เช่นนั้นมันค่อยดีแน่

สุ่ยหลิ่วเอ๋อร์ยิ้มเล็กน้อย จากนั้นก็พูดขึ้นอย่างอ่อนโยนว่า

“แล้วอีกอย่าง คุณหนูฉู่ หากจะให้ข้าพูดต่อไป ท่านคงจะไม่อยากฟัง แต่ข้าคิดว่ามันจำเป็นต้องพูด ตอนนี้สำนักชงซูเก๋อยังคงเป็นหนึ่งในสี่สำนักที่โดดเด่นของซีหลิง แต่ความจริงแล้วเป็นอย่างใด ทุกคนต่างรู้เรื่องนี้ดี ท่านกับเชียงหว่านโจวเลือกสำนักชงซูเก๋อนั่นเพราะมีเหตุผลของตนเอง แต่สำหรับมู่หงอวี่แล้ว นั่นไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีที่สุด”

ฉู่หลิวเยว่ไม่ได้โกรธ แต่กลับพยักหน้า เหมือนว่าเห็นด้วยกับสิ่งที่นางพูด

สุ่ยหลิ่วเอ๋อร์จึงรู้สึกผ่อนคลายลงเล็กน้อย จากนั้นก็พูดต่อว่า

“ตอนนี้มู่หงอวี่มีร่างซวีหยวน เป็นร่างกายชั้นยอดของผู้บำเพ็ญเพียร หนึ่งหมื่นคนยังไม่เคยเลยแม้แต่คนเดียว เมื่อเทียบกับผู้บำเพ็ญเพียรทั่วไปแล้ว นางแข็งแกร่งกว่าตั้งไม่รู้กี่เท่า เมื่อเป็นเช่นนั้น นางจึงต้องการการแนะนำจากอาจารย์ที่มีชื่อเสียง และยังต้องการสภาพแวดล้อมที่ดีที่สุด…ภูเขาเขี้ยวมังกรนั้นจึงเหมาะสมที่สุด”

ไม่ว่าจะเป็นด้านไหน ตอนนี้เหมือนว่าภูเขาเขี้ยวมังกรจะชนะสำนักชงซูเก๋อในทุกด้าน

“คุณสมบัติของมู่หงอวี่จะต้องดึงดูดความโลภของคนไม่น้อยอย่างแน่นอน แม้ว่าตอนนี้จะออกมาจากหออวี่เซี่ยงแล้ว แต่ใช่ว่าจะไม่มีใครโจมตีนาง แต่ถ้านางไปอยู่ที่ภูเขาเขี้ยวมังกร…มันปลอดภัยกว่าที่นี่อย่างไม่ต้องสงสัย อย่างน้อยก็ทำให้กลุ่มคนเหล่านั้นลังเลที่จะเข้ามาโจมตีได้”

น้ำเสียงของสุ่ยหลิ่วเอ๋อร์อ่อนโยนมาก นางพูดสรุปข้อดีข้อเสียให้ฟังอย่างชัดเจน

หลังจากที่มู่หงอวี่ได้ยินดังนั้น นางจึงก้มหน้าครุ่นคิด จากนั้นก็หันไปมองฉู่หลิวเยว่

“หลิวเยว่ ข้าว่าข้าจะไปอยู่ที่ภูเขาเขี้ยวมังกร ขอเพียงข้าแข็งแกร่งขึ้น จากนี้ข้าก็จะไม่เป็นภาระของเจ้าอีกต่อไป แล้วยังสามารถช่วยพวกเจ้าได้อีกด้วย”

หัวใจของฉู่หลิวเยว่อบอุ่นยิ่งขึ้น

“ในเมื่อเจ้าตัดสินใจแล้ว เช่นนั้นเจ้าก็ไปทำมันเถอะ”

มู่หงอวี่พยักหน้าอย่างจริงจัง ตอนนั้นเองก็มีประกายความเศร้าหมองปรากฏขึ้นบนใบหน้า

“ข้าอยู่ที่นี่มันต้องดีอยู่แล้ว แต่ว่า…ทางแคว้นเย่าเฉินล่ะ จะทำอย่างใดดี? เสด็จพ่อกับเสด็จแม่ของข้าไม่รู้ว่าข้าอยู่ที่ใด สถานการณ์เป็นอย่างใด พวกท่านจะต้องเป็นห่วงแน่นอน”

ฉู่หลิวเยว่ถามขึ้น

“เจ้าไม่มีทางติดต่อเขาได้เลยหรือ?”

…

เมื่อเดินมาถึงที่ทางขึ้นภูเขา นางก็ได้เจอกับเย่หรานหร่าน ฉู่หลิวเยว่ยังไม่ทันได้พูดอันใด แต่เย่หรานหร่านก็ถามขึ้นมาว่า

“หลิวเยว่ เหตุใดเจ้าถึงเพิ่งกลับมาล่ะ?”

ฉู่หลิวเยว่เห็นว่าสีหน้าของนางไม่ค่อยดี ดังนั้นจึงถามนางว่า

“มีอันใดหรือ เกิดเรื่องอันใดขึ้น?”

เย่หรานหร่านเดินเคียงข้างนางขึ้นมา ใบหน้ากลมๆ ของนางเต็มไปด้วยความกังวล

“เมื่อครู่ตอนที่ท่านประมุขเพิ่งกลับมา สีหน้าของท่านดูแปลกๆ อย่างมาก จากนั้นก็ไปที่ด้านหลังเขาคนเดียว และอยู่ที่นั่นเป็นเวลานาน…เจ้าอาจจะไม่รู้ ลูกชายของท่านประมุข…ถูกฝังอยู่ที่นั่น ความจริงแล้วท่านประมุขไปที่นั่นน้อยมาก แต่วันนี้ไม่รู้เหตุใดถึงได้…”

ฉู่หลิวเยว่ขมวดคิ้วเล็กน้อย

วันนี้อวี้ฉือซงน่าจะเห็นอันใดในเรือนฉินเข้า และรู้ว่าการตายของนางนั้นเกี่ยวข้องกับเจียงอวี่เฉิง ดังนั้นจึงมีสภาพเช่นนี้

แต่ตอนนี้นางยังไม่สามารถเปิดเผยตัวตนของตนเองออกไปได้ และยิ่งไม่สามารถปลอบอันใดเขาได้

ในเวลานี้ จะปลอบอันใดไปก็ไม่มีประโยชน์ ทำได้เพียงรอให้เขาอารมณ์เย็นขึ้นเท่านั้น

“อาจารย์บอกว่าวันนี้เจ้าเดินทางออกไปกับเจ้าสำนักไม่ใช่หรือ เจ้าพอจะรู้หรือไม่ว่ามันเกิดอันใดขึ้น?”

เย่หรานหร่านถามขึ้น

ก่อนหน้านี้ไม่กี่วันเขาเพิ่งมีกำลังใจขึ้นมากเพราะเรื่องสวนสมุนไพร แต่นี่ผ่านมาไม่กี่วันเอง เหตุใดถึงกลายเป็นเช่นนี้ไปได้ล่ะ…นี่จึงทำให้พวกเขาอดเป็นห่วงไม่ได้

ฉู่หลิวเยว่เม้มริมฝีปาก

“ข้าเองก็ไม่แน่ใจ เพียงแต่ว่า…วันนี้หลังจากที่กลับจากสวนซินหลี่กับอาจารย์แล้ว ท่านก็เป็นเช่นนี้แล้ว”