ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 597

“สวนซินหลี่?”

ทันใดนั้นผู้อาวุโสซย่าอี้ก็เดินเข้ามาพอดี เมื่อได้ยินคำพูดของฉู่หลิวเยว่ คิ้วของเขาก็ขมวดแน่นขึ้น

“ก่อนหน้านี้เจ้าสำนักบอกว่าจะไปเอาของที่เรือนฉินในสวนซินหลี่ไม่ใช่หรือ…”

ฉู่หลิวเยว่พยักหน้าเบาๆ

“ตอนนั้นคุณชายใหญ่เจียงเป็นคนพาท่านอาจารย์เข้าไป ข้ารออยู่ด้านนอก ข้าจึงไม่รู้ว่าเกิดอันใดขึ้นที่ด้านใน ตอนที่อาจารย์ออกมาก็ยังดีๆ อยู่เลย แต่หลังออกจากสวนซินหลี่มาได้ไม่นาน เขาก็บอกว่าต้องการอยู่คนเดียว…ดังนั้นข้าจึงไม่ได้กลับมาพร้อมกับท่านอาจารย์”

ผู้อาวุโสซย่าอี้รู้สึกสงสัยอย่างมาก

“หรือว่า…จะเสียใจที่ได้เห็นของเก่าๆ? แต่ท่าทางไม่ค่อยเหมือนเท่าไหร่…”

ก่อนหน้านี้องค์หญิงใหญ่ชอบไปที่เรือนฉินอย่างมาก ดังนั้นจึงมีร่องรอยของนางอยู่มากมาย ในเมื่อท่านเจ้าสำนักตั้งใจจะเก็บของเหล่านั้นกลับมาแล้ว เขาจะต้องเตรียมใจกับเรื่องนี้เป็นอย่างดีแล้ว

วันนี้ตอนที่ท่านเจ้าสำนักกลับมา เขาก็แค่มีท่าทางร้อนรน ที่ทำให้รู้สึกว่าเขาผิดแปลกไปเท่านั้น

เดิมทีเขาคิดว่าอยากจะเข้าไปถาม แต่ท่านเจ้าสำนักกลับเดินไปที่หลังเขา เขาจึงไม่ได้เดินตามไป

“ช่างเถอะ พวกเราอย่าเพิ่งกังวลเรื่องนี้เลย ช่วงนี้ก็ตั้งใจบำเพ็ญเพียรให้ดีเถิด การแข่งขันใหญ่ของสำนักต่างๆ กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว เหลือเวลาอีกเพียงหนึ่งเดือนเท่านั้น พวกเจ้าจะต้องเตรียมตัวกันดีๆ”

ผู้อาวุโสซย่าอี้พูดขึ้น

ส่วนเย่หรานหร่านก็พูดอย่างตกใจว่า

“ทุกปีจะจัดตอนเดือนกุมภาพันธ์ไม่ใช่หรือเจ้าคะ เหตุใดปีนี้จัดเร็วขึ้นเช่นนี้เล่า?”

ผู้อาวุโสซย่าอี้หัวเราะอย่างขมขื่น

“เวลาในการจัดเป็นการเห็นชอบจากการประชุมของทุกสำนัก”

เย่หรานหร่านจึงเข้าใจได้ในทันที แล้วเงียบเสียงลง

ในใจของฉู่หลิวเยว่ก็คิดขึ้นได้ว่า

ทุกปีในเมืองซีหลิงจะต้องจัดงานแข่งขันใหญ่ประจำปี เพื่อวัดระดับความสามารถของแต่ละสำนัก และการจัดลำดับ

วันและเวลาในการจัดจะเหมือนกันทุกปี

แต่ทว่าปีนี้กลับจัดขึ้นก่อนตั้งหลายเดือน เห็นได้ชัดว่ามีใครบางคนที่จะไม่เต็มใจอีกต่อไป

คนที่คิดจะมาแทนที่สำนักชงซูเก๋อนั้น เหมือนไม่ได้มีแค่สำนักพันธมิตรเก้าดาราเท่านั้น

ผู้อาวุโสซย่าอี้พูดขึ้นอย่างปลอบใจว่า

“ไม่ว่าจะช้าหรือจะเร็ว งานประลองในครั้งนี้ก็จะต้องเกิดขึ้นอยู่แล้ว หรานหร่าน เจ้ารีบไปแจ้งเรื่องนี้ให้กับศิษย์พี่ศิษย์น้องในสำนักทราบด้วย บอกให้ทุกคนเตรียมตัวและทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดก็พอ”

“เจ้าค่ะ”

เมื่อผู้อาวุโสซย่าอี้พูดจบก็เดินจากไป

ฉู่หลิวเยว่และเย่หรานหร่านก็ไม่ได้คุยอันใดกันอีก ดังนั้นจึงแยกย้ายกันกลับ

…

ตอนที่ฉู่หลิวเยว่เดินมาถึงที่หน้าเรือนของตนเอง นางก็เห็นว่าเชียงหว่านโจวกำลังเดินออกจากห้องของตนเองพอดี

ปราณที่อยู่บนร่างกายของเขาเหมือนว่าจะแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย

ฉู่หลิวเยว่จึงถามขึ้นอย่างตกใจว่า

“เจ้า…ใช้โอสถอีกเม็ดแล้วหรือ?”

เชียงหว่านโจวพยักหน้า

จากนั้นก็อธิบายขึ้นว่า

“ฤทธิ์ของโอสถเม็ดก่อนมันหมดแล้ว สามารถใช้เม็ดต่อไปได้แล้ว”

ฉู่หลิวเยว่เดินเข้าไป จากนั้นก็จับมือเขาขึ้นมาเพื่อจับชีพจร ในใจก็ยิ่งตกใจมากขึ้น

ปราณเย็นภายในร่างกายของเชียงหว่านโจวหายไปเร็วกว่าที่นางคาดเอาไว้เสียอีก พลังที่เคยโดนแช่แข็งก่อนหน้านี้ ก็กลับคืนมาแล้วส่วนหนึ่ง

นางรู้ว่าหากทำตามขั้นตอนนี้ ฝีมือของเชียงหว่านโจวจะค่อยๆ แข็งแกร่งขึ้นอย่างแน่นอน แต่นางก็ไม่คิดว่ามันจะรวดเร็วขนาดนี้

ในความเป็นจริงแล้ว พลังเดิมที่อยู่ภายในร่างกายของเขาเพิ่งจะหลอมละลายไปได้แค่ส่วนเล็กๆ เท่านั้น

แต่ในพลังนั้นกลับมีเยอะมาก…

ไม่น่าแปลกใจที่เขาจะใช้โอสถนั้นอีก

ถ้าทำตามความเร็วนี้ ภายในเวลาสามเดือน ร่างกายของเขาก็สามารถปรับสภาพได้อย่างเต็มที่แล้ว

ฉู่หลิวเยว่มองหน้าเขาด้วยสายตาแปลกๆ

ริมฝีปากบางของเชียงหว่านโจวกระตุกเล็กน้อย ใบหน้างามมีความสงสัยปรากฏขึ้นมา

“มีอันใดหรือ?”

“ไม่มีอันใด…ข้าแค่กำลังคิดว่า เลี้ยงเด็กมันต้องใช้เงินเยอะจริงๆ…”

ฉู่หลิวเยว่หัวเราะอย่างหยอกล้อ

เชียงหว่านโจวกลับเม้มริมฝีปาก

“ข้าไม่ใช่เด็ก”

ฉู่หลิวเยว่ไม่ได้เถียงกับเขาต่อ

เด็กๆ ก็ชอบบอกว่าตนเองโตแล้วนั่นแหละ

แต่ว่า โชคดีที่ตอนนี้นางมีเงิน ไม่เช่นนั้นแล้วละก็ แค่การปรับสภาพร่างกายของเชียงหว่านโจวเพียงอย่างเดียวก็อาจจะทำให้นางล้มละลายได้

นางลูบหัวอีกฝ่ายเบาๆ ก่อนจะโบกมือไล่เขาเข้าห้อง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน