ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 598

“อย่างน้อยเก้าสาย”

หนังตาของฉู่หลิวเยว่กระตุกอย่างแรง นางกำลังสงสัยว่านางไม่ได้ฟังผิดไปใช่หรือไม่?

นางถามอย่างจริงจังว่า

“ท่านพูดจริงหรือ?”

องค์ปฐมกษัตริย์เงียบไปอีกครั้ง

“…การสร้างอาวุธโบราณล้วนเรียกใช้ทัณฑ์สวรรค์กันทั้งนั้น…แต่ว่าเจ้าวางใจเถอะ ด้วยความสามารถของเจ้าในตอนนี้ ทัณฑ์สวรรค์เก้าสายจะต้องไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน!”

ในใจของฉู่หลิวเยว่สงบนิ่งเป็นอย่างมาก

แต่องค์ปฐมกษัตริย์ก็พูดต่อว่า

“ความจริง สำหรับเจ้าแล้ว ก็ถือว่าเป็นคุณประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่เช่นกัน ถ้าเจ้าสามารถรับทัณฑ์สวรรค์นี้ได้อย่างราบรื่น จะต้องทำให้พื้นฐานของเจ้ามั่นคงอย่างแน่นอน พละกำลังความแข็งแกร่งของกายเนื้อก็จะเพิ่มมากขึ้น”

พลังกายระดับทัณฑ์สวรรค์นั้น เป็นเรื่องพบเจอได้ยากอยู่แล้ว

ฉู่หลิวเยว่ครุ่นคิดอยู่นาน ในที่สุดก็ค่อยๆ พูดออกมาว่า

“ได้!”

ในเมื่อปฐมกษัตริย์พูดมาแล้ว แสดงว่ามั่นใจว่านางทำได้อย่างแน่นอน

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ก็ลองดูสักตั้งก็แล้วกัน!

เห็นได้ชัดว่าองค์ปฐมกษัตริย์นั้นดีใจอย่างมาก

ในตอนนั้นเขาก็เรียกทัณฑ์สวรรค์ออกมาเพื่อหลอมกระบี่หลงหยวน หากฉู่หลิวเยว่สามารถทำสำเร็จได้ในตอนนี้ นั่นก็หมายความว่านางจะเป็นผู้สืบทอดที่เหมาะสมที่สุดของเขา

“ภายในกระบี่หลงหยวน จะมีหินดวงดาวก้อนหนึ่งที่ข้าเคยใช้มาก่อน เจ้าสามารถนำมันออกมาใช้ได้ ทางที่ดีเจ้าควรจะหายอดเขาที่เงียบสงบ เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ทัณฑ์สวรรค์ที่เรียกมาส่งผลกระทบต่อผู้อื่น”

องค์ปฐมกษัตริย์กล่าวเตือนอย่างจริงจัง

ฉู่หลิวเยว่คิดไปคิดมา ก็พบว่าความจริงโดยรอบของภูเขาชิงหยวนก็มียอดเขาอยู่หลายลูก แต่ปกติก็ไม่มีใครไปที่นั่น

หลังจากที่สำนักชงซูเก๋อเจออันตรายในครั้งนั้น ยอดเขาเหล่านั้นก็ได้รับความเสียหายในระดับที่ต่างกัน ตอนนี้จึงรกร้างอย่างมาก

ถ้าจะเลือกที่นั่น ก็เป็นตัวเลือกที่เหมาะสมแล้ว

“เลือกวัน สู้เลือกวันที่ฤกษ์งามยามดี ส่วนเวลากลางคืนจะสามารถปลุกพลังฟ้าดินได้ง่ายกว่า เลือกวันนี้เลยเป็นอย่างใด?”

…

กลางดึก

ฉู่หลิวเยว่มาที่ยอดเขาเยี่ยนหลินคนเดียว โดยยอดเขานี้อยู่ด้านข้างของภูเขาชิงหยวน

แม้ว่าเวลาจะผ่านไปปีกว่าแล้ว แต่ก็สามารถเห็นร่องรอยการต่อสู้ที่อยู่บนยอดเขานี้ได้อย่างชัดเจน

ต้นไม้ที่อยู่บนยอดเขานี้ถูกตัดออกไปเป็นจำนวนมาก

ตอนที่ฉู่หลิวเยว่เดินมาจนถึงยอดเขา

บนยอดเขานี้ก็ถูกคนตัดออกไปจนเหี้ยนเช่นกัน แต่ก็ถือว่าสะดวกสำหรับฉู่หลิวเยว่อย่างมาก

ฉู่หลิวเยว่มองไปที่รอบๆ หลังจากมั่นใจแล้วว่าที่นี่ไม่มีปัญหาอันใด ก็ยืนอยู่ตรงกลางทันที

จากนั้นก็ค้นหาของในกระบี่หลงหยวนทันที

นางร่ายคาถาในใจ จากนั้นก็มีก้อนหินดวงดาวก้อนหนึ่งปรากฏขึ้นอยู่ตรงหน้าของนาง

หินก้อนนั้นมีขนาดสูงเท่ากับคนคนหนึ่ง มีลักษณะเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัส พื้นด้านนอกเป็นสีน้ำเงินดำ หลังจากที่เดินเข้าไปใกล้ๆ แล้ว นางจึงได้เห็นแสงระดับระยับคล้ายดวงดาวที่อยู่บนท้องนภา

และด้านบนนั้นยังมีรอยบิ่นของกระบี่จำนวนมากมายนับไม่ถ้วน ที่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน จึงจินตนาการออกได้เลยว่าศิลาดวงดาวนี้ผ่านประสบการณ์อันใดมาบ้าง

ตอนนั้นเองก็มีแรงกดดันสายหนึ่งปรากฏออกมา

“ความจริงแล้วภายในประกายดาวเหล่านี้ก็มีพลังทัณฑ์สวรรค์ แต่ว่าผ่านมาตั้งหลายปี ข้าคิดว่าจะต้องปิดผนึก เก็บมันตลอดกาลแล้วเสียอีก คิดไม่ถึงว่าจะมีวันที่มันจะได้กลับมาเจอแสงตะวันอีกครั้งหนึ่งด้วย”

ปฐมกษัตริย์พูดแล้วถอนหายใจ

ในใจของฉู่หลิวเยว่ก็รู้สึกตกใจอย่างมาก

“ตอนนี้สิ่งที่เจ้าต้องทำก็คือ นำกระบี่เทพเมฆาสำริดมาลับบนนี้ จนกว่าหัวใจของมันจะปรากฏขึ้น”

น้ำเสียงขององค์ปฐมกษัตริย์ดูเคร่งขรึมขึ้นหลายส่วน

“ขั้นตอนนี้จะต้องสูญเสียพลังและจิตวิญญาณอย่างมาก เจ้าจะต้องเตรียมตัวเตรียมใจดีๆ นะ”

ฉู่หลิวเยว่พยักหน้าเบาๆ

จากนั้น นางก็กระโดดขึ้นไปยืนบนศิลาดวงดาวก้อนนั้น

นางสะบัดข้อมือเบาๆ กระบี่เทพเมฆาสำริดก็ปรากฏขึ้นที่กลางฝ่ามือของนางแล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน