ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 599

เจียงอวี่จือตกใจอย่างมาก คิดไม่ถึงว่านางจะโดนพี่ชายของตนเองปฏิเสธการช่วยเหลือ!

เขาไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน!

“ท่านพี่?!”

นางเดินก้าวขึ้นไปด้านหน้า ทั้งแขนค้ำที่โต๊ะ ก่อนจะมองเจียงอวี่เฉิงอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“ข้าโดนคนรังแกเช่นนี้ แต่ท่านกลับทำเช่นนี้น่ะหรือ? ! สิ่งที่นางทำกับข้า นั่นก็หมายความว่านางไม่เคยเห็นท่านพี่อยู่ในสายตาเลยไม่ใช่หรือ?”

สำหรับเรื่องเช่นนี้แล้ว เขามักจะเข้มงวดมาโดยตลอด แต่เหตุใดวันนี้ถึงกลายเป็นเช่นนี้ได้เล่า?

เจียงอวี่เฉิงเงยหน้ามองนาง

“ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่สำคัญ เจ้าต้องก่อเรื่องให้น้อยที่สุด ข้ารู้ว่าเรื่องนี้มันทำให้เจ้ารู้สึกอัปยศอย่างมาก เจ้าไปเลือกของที่อยู่ในคลังสักชิ้นสองชิ้น…”

“เรื่องนี้มันไม่ได้เกี่ยวกับเงิน!”

เจียงอวี่จือยังคงพูดต่อว่า

“จริงสิ ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้ลือกันหรอกหรือว่า ผู้สนับสนุนของฉู่หลิวเยว่ก็คือมู่ชิงเห่อ? ขอเพียงแค่ท่านพี่ไปเรียกมู่ชิงเห่อมา ให้เขากลับไปสั่งสอนฉู่หลิวเยว่เสียหน่อย มันก็ได้แล้วไม่ใช่หรือ?”

เช่นนั้น ไม่เพียงแค่ทำให้ฉู่หลิวเยว่ได้รับความลำบาก ยังสามารถตัดความสัมพันธ์ของนางกับมู่ชิงเห่อได้ ทำให้คนทั้งซีหลิงรู้ว่า นางนั้นไม่ได้มีผู้สนับสนุนอันใดอยู่แล้ว!

เจียงอวี่เฉิงไม่สนใจนางแล้ว เขาเพียงก้มหน้าจัดการงานของตนเองต่อไป

นางถูกตามใจจนเสียนิสัยแล้ว ถ้าหากไม่สั่งสอนให้ดี ไม่รู้ว่าภายภาคหน้าจะก่อเรื่องอันใดขึ้นมาอีก

ก่อนหน้านี้ได้สร้างปัญหาไว้ก็ไม่เป็นไร แต่ตอนนี้จะทำแบบนั้นไม่ได้

หากเขาได้แต่งงานกับซั่งกวนหว่าน และซั่งกวนหว่านได้…

เขาจะทำให้เกิดเรื่องผิดพลาดไม่ได้อย่างเด็ดขาด

ยิ่งไปกว่านั้นช่วงนี้เขามีเรื่องกลุ้มใจเยอะมาก

จักรพรรดิก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมา และยังไม่มีวี่แววที่จะฟื้นขึ้นมาเลย

ทรายรวมศูนย์ที่อยู่บนภูเขาชิงหยวนก็ถูกคนทำความสะอาดไปแล้ว อวี้ฉือซงก็เริ่มสงสัยในตัวของเขา เขาต้องคิดหาวิธีปกปิดมันให้ได้

ส่วนซั่งกวนหว่านก็อารมณ์ไม่แน่นอน เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย

เรื่องเหล่านี้ทำให้เขารู้สึกกดดันมากอยู่แล้ว เขาจะมีใจที่ไหนมาช่วยแก้ปัญหาให้เจียงอวี่จือ

“ท่านพี่ ท่านไม่คิดจะช่วยข้าจริงๆ น่ะหรือ?”

เจียงอวี่จือเดินถอยหลังไปหนึ่งก้าว ในดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธและคับข้องใจ

“นั่นเป็นเพราะใบหน้าของนางใช่หรือไม่?”

เจียงอวี่เฉิงชะงักไป ก่อนจะค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมา พร้อมพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ว่า

“เจ้าพูดอันใดของเจ้า?”

น้ำเสียงของเขาราบเรียบอย่างมาก แต่แววตาเต็มไปด้วยความโกรธ

น่าเสียดายที่ความสนใจของนางในตอนนี้ตัวของนางทั้งนั้น จึงมองไม่เห็นอารมณ์ของอีกฝ่ายเลย

“ข้ารู้อยู่แล้ว! เพราะว่าใบหน้าของนางสินะ! ดวงตาคู่นั้นมันเหมือนกับองค์หญิงใหญ่…”

ปัง!

เจียงอวี่เฉิงตบโต๊ะเสียงดัง จนทำให้เจียงอวี่จือตกใจอย่างมาก นางรีบหดตัวให้เล็กลงทันที

ใบหน้าของเจียงอวี่เฉิงเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง ในที่สุดนางก็รู้แล้วว่าตนเองพูดผิดไป

ดวงตาของนางแดงก่ำอย่างรวดเร็ว น้ำตาแห่งความอัปยศก็ไหลรินออกมา

“ท่านพี่ คาดไม่ถึงว่าเพื่อฉู่หลิวเยว่คนเดียว ท่านถึงกับโมโหใส่ข้า?”

หลายปีที่ผ่านมา ท่านพี่ไม่เคยทำกับนางเช่นนี้เลย!

“หรือว่า…เพื่อองค์หญิงใหญ่!?”

เจียงอวี่เฉิงพูดขึ้นอย่างเย็นชา

“ไสหัวออกไป!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน