ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 604

นางถือว่าอวี้ฉือซงเป็นอาจารย์ของนางอย่างจริงใจ และนับถือเขาด้วยใจจริง

ก่อนหน้านี้นางไม่มีโอกาสเช่นนี้ และเขาก็มีบุญคุณต่อนางมาก ตอนนี้ถือว่ามีโอกาสได้ตอบแทนแล้ว

อวี้ฉือซงมองหน้าฉู่หลิวเยว่ แววตามีคลื่นอารมณ์พวยพุ่งออกมา เขาเงียบอยู่นานสุดท้ายก็พูดขึ้นว่า

“หลิวเยว่ เจ้าเพิ่งคารวะข้าเป็นอาจารย์ได้ไม่นาน แต่กลับทำให้ข้ามากมายขนาดนี้…”

ถ้าพูดตามหลักแล้ว ต่อให้เป็นศิษย์อาจารย์กัน แต่ก็เพิ่งรู้จักได้ไม่นาน พวกเขาจึงไม่มีทางทำเรื่องเช่นนี้แน่นอน

ตั้งแต่แรกก็เหมือนว่าฉู่หลิวเยว่จะปฏิบัติตัวต่อเขาและสำนักชงซูเก๋ออย่างดี

ไม่ว่าจะเป็นตอนที่เลือกสำนักชงซูเก๋ออย่างไม่ลังเล หรือว่าตอนที่ช่วยเขานำของเหล่านี้กลับมาให้…

เขาไม่มีอันใดต้องพูดแล้ว

ไม่ใช่แค่นางมีเงินถึงได้ทำเรื่องเช่นนี้อย่างแน่นอน

ที่มากไปกว่านั้น คือหัวใจของนาง

ฉู่หลิวเยว่เอียงศีรษะ แล้วยิ้มขึ้น

“อาจารย์ก็ช่วยข้ามาตั้งเยอะแล้วไม่ใช่หรือ? ถ้าไม่ได้ท่าน ข้ากับเสี่ยวโจวอาจจะไม่มีที่ซุกหัวนอนด้วยซ้ำ!”

ริมฝีปากของอวี้ฉือซงโค้งขึ้น แต่กลับไม่ได้พูดอันใด

ด้วยความสามารถของฉู่หลิวเยว่ ต่อให้เขาไม่มอบเรือนหลังนั้นให้พวกเขา นางก็สามารถหาที่พักที่ดีกว่าที่นั่นได้อยู่แล้ว

เดิมทีเขาอยากจะถามอีก แต่คำพูดมันก็ติดอยู่ที่ปาก เมื่อเห็นรอยยิ้มที่อยู่บนใบหน้าของฉู่หลิวเยว่ เขาก็พูดอันใดไม่ออกอย่างกะทันหัน

ความจริงแล้วครั้งแรกที่เขาเห็นนาง เขาก็รู้สึกสะดุดตาอย่างมาก

ไม่รู้ว่าเหตุใด เมื่ออยู่ต่อหน้าฉู่หลิวเยว่ เขาถึงได้รู้สึกสนิทสนมและใจอ่อนเป็นพิเศษ

ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่ยกนกหวีดที่จะมอบให้เสี้ยวจันทร์น้อยให้กับนางหรอก

เดิมทีแล้วนั่นเป็นของที่เขาเตรียมจะใส่ลงโลงไปพร้อมกัน

แม้ว่าเขาจะมอบให้ฉู่หลิวเยว่และเชียงหว่านโจวคนละอัน

แต่ความจริงแล้ว เหตุผลหลักๆ ก็อยู่ที่ฉู่หลิวเยว่

บางทีอาจจะเป็นโชคชะตาของคนทั้งสอง และมันค่อนข้างจะละเอียดอ่อนอย่างมาก…

“หลิวเยว่ เจ้ามาเล่นหมากรุกกับอาจารย์เป็นอย่างใด?”

ทันใดนั้นอวี้ฉือซงก็พูดขึ้น

ฉู่หลิวเยว่ตื่นเต้นขึ้นมาเล็กน้อย

“ได้เจ้าค่ะ”

อวี้ฉือซงพูดขึ้น

“เมื่อครู่อาจารย์เพิ่งเดินไป เจ้าเป็นหมากสีขาว ถึงตาเจ้าลงแล้ว”

ฉู่หลิวเยว่หยิบหมากออกจากโถใส่หมากที่อยู่ด้านข้าง สัมผัสเรียบลื่น มันเงา

เห็นได้ชัดว่าอวี้ฉือซงก็เล่นหมากกระดานนี้อยู่บ่อยๆ หมากเหล่านี้ถึงได้ขัดอย่างเรียบเนียน

ฉู่หลิวเยว่กวาดสายตามองตารางหมาก แล้วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็วางหมากสีขาวลงไป

แกร๊ก!

เสียงหยกกระทบเสียงดังกังวาน

ทันใดนั้นเองสมาธิทั้งหมดของอวี้ฉือซงก็ถูกดึงไปยังกระดานหมากนั้นทันที

พวกเขาทั้งสองคนเริ่มวางหมากและต่อสู้กันอย่างดุเดือด

หลังจากฉู่หลิวเยว่วางหมากลงไปสักพัก นางก็พูดขึ้นคล้ายไม่ได้ใส่ใจ

“อาจารย์ กระดานแผ่นนี้ของท่าน เหมือนว่าจะไม่ใช่กระดานทั่วไปเลยนะเจ้าคะ”

อวี้ฉือซงยิ้มขึ้นมา แล้วพูดอย่างอาลัยว่า

“นี่เป็นของที่เสี้ยวจันทร์น้อยทำขึ้นมาให้อาจารย์ด้วยตนเอง”

ฉู่หลิวเยว่พยักหน้าเบาๆ

หลังจากผ่านไปสักพัก นางก็วางหมากลงอีกครั้ง แล้วพูดขึ้นมาเสียงเบาว่า

“ได้ยินท่านพูดถึงนางอยู่บ่อยครั้ง ไม่ทราบว่านางเป็นคนอย่างใดกันแน่หรือ?”

คำถามนี้เป็นการเปิดบทสนทนาให้อวี้ฉือซง

เขาวางหมากไปด้วย และพูดถึงเรื่องราวของ “เสี้ยวจันทร์น้อย” ให้ฉู่หลิวเยว่ฟังไปด้วย

ในอดีตนั้นเขาไม่อยากจะเล่าเรื่องเหล่านั้นให้กับคนรอบข้างฟัง แต่อาจจะเป็นเพราะว่าช่วงสองวันนี้มีเรื่องมากระทบกระเทือนจิตใจของเขามากเกินไป ดังนั้นเขาจึงรู้สึกเหนื่อยใจอย่างมาก และคิดจะหาคนพูดคุยด้วย รู้ตัวอีกทีเขาก็พูดออกมาเสียมากมายแล้ว

ฉู่หลิวเยว่รับฟังอย่างเงียบๆ บางทีก็ตอบรับสักคำสองคำ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน