ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 615

ฉู่หลิวเยว่เดินกลับไปยังเรือนที่พักของตนเอง ระหว่างทางก็เจอกับศิษย์พี่ศิษย์น้องจำนวนไม่น้อย

ทุกคนล้วนมองนางด้วยสายตาแปลกๆ เหมือนทั้งสงสัยและตื่นเต้นดีใจ

“ศิษย์น้องหญิง! เจ้ากลับมาแล้วหรือ!”

“ศิษย์น้องหญิง! มีคนมาหาเจ้าล่ะ!”

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของทุกคน ฉู่หลิวเยว่ก็ขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย

สถานการณ์แบบนี้ เหมือนกับตอนที่เยี่ยนชิงมาหานางเมื่อครั้งที่แล้วเลย

ถ้าไม่ใช่เพราะทุกคนกำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมตัวกับการแข่งขันอยู่ เกรงว่ามันจะต้องครึกครื้นมากกว่าครั้งที่แล้วแน่นอน

ฉู่หลิวเยว่กล่าวทักทายทุกคน และต้องอดทนต่อสายตาที่แผดเผา จากนั้นนางก็ได้เดินมาถึงที่หน้าประตูเรือนแล้ว

ขณะที่เปิดประตู

นางก็สาวเท้าเดินเข้าห้องไป

ในห้องนั้นมีผู้ชายอยู่สามคน

เยี่ยนชิงที่เพิ่งพบกันไปเมื่อไม่นานมานี้ กำลังยืนกุมมือด้วยความเคารพอยู่

ส่วนเชียงหว่านโจวก็ยืนตัวตรงหลังตรงอยู่กลางห้อง สายตาที่เย็นชาของเขาจ้องมองไปยังชายที่ยืนอยู่ด้านข้างชั้นหนังสือ บรรยากาศดูเย็นชาอย่างมาก

เมื่อฉู่หลิวเยว่มองไป

เห็นแผ่นหลังที่สูงใหญ่ เสื้อคลุมสีขาวยาวพลิ้วไสว

แม้จะเห็นเพียงแผ่นหลังของเขา นางก็สามารถสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่สูงส่งและเย็นชา

ฉู่หลิวเยว่ตกใจอย่างมาก ดวงตาค่อยๆ เบิกกว้างขึ้น หัวใจเต้นดังโครมครามราวกับจะหลุดออกมา

“หรงซิว!?”

เมื่อได้ยินเสียงนั้น หรงซิวก็กลับหลังหันมามอง ริมฝีปากบางยกยิ้มเล็กน้อย

“เยว่เอ๋อร์”

ใบหน้าที่เหมือนหยกสลัก มีรอยยิ้มที่อบอุ่นและอ่อนโยนปรากฏขึ้น ดวงตาหงส์พราวระยับเหมือนมีดวงดาวยามค่ำคืน ทำให้คนหลงใหลอย่างไม่รู้ตัว

เป็นเขาจริงๆ ด้วย!

ฉู่หลิวเยว่ทั้งตกใจและดีใจ แต่ก็ยังไม่กล้าเชื่อสายตาของตนเอง

“เจ้ามาได้อย่างใด?”

เขากลับไปที่หมิงเยว่เทียนซานไม่ใช่หรือ?

แต่เพียงชั่วพริบตาเดียว เขาก็มาปรากฏตัวอยู่ต่อหน้านางแล้ว!

ที่แท้ “สหาย” ที่เย่หรานหร่านพูดถึงคือเขางั้นหรือ?!

มิน่าล่ะสีหน้าของศิษย์พี่จึงมองมาอย่างสงสัย…

คนอย่างเขาไม่ว่าจะอยู่ที่ใดก็เป็นที่ดึงดูดสายตาอยู่แล้ว!

หรงซิววางหนังสือในมือลง จากนั้นก็ยิ้มขึ้นบางๆ พร้อมกล่าวว่า

“ช่วงนี้ข้ากำลังทำงานบางอย่างอยู่ มีโอกาสแวะมาแถวนี้พอดี จึงถือโอกาสมาหาเจ้าด้วย”

ฉู่หลิวเยว่รู้สึกสงสัยขึ้นมา

หรงซิวกำลังทำอันใดอยู่ถึงได้ผ่านมาทางซีหลิงเช่นนี้ได้?

แต่ความคิดนั้นก็ผ่านมาแค่ครู่เดียวเท่านั้น กลับมีความสุขและดีใจเข้ามาแทนที่

ความจริงแล้วพวกเขาทั้งสองจากกันมาไม่ถึงเดือน แต่นางก็รู้สึกว่ามันผ่านมานานแสนนานแล้ว

ความคิดถึงที่ถูกกดทับอยู่ด้านในสุด ก็คล้ายจะปะทุและพวยพุ่งออกมา

เมื่อหรงซิวเห็นว่าในแววตาของนางคล้ายจะมีทะเลดวงดาวปรากฏขึ้น หัวใจของเขาก็สั่นไหว และสาวเท้าก้าวไปหาฉู่หลิวเยว่

ตอนนั้นเขาก็ได้ยืนอยู่ด้านหน้าของฉู่หลิวเยว่ หลุบตามองต่ำ แล้วจ้องใบหน้าของฉู่หลิวเยว่อย่างละเอียด

ภายในแววตาหงส์ที่กระจ่างใส มีความอ่อนโยนและคิดถึงอย่างปิดบังไม่มิด เหมือนกับกระแสน้ำวน ที่ทำให้คนลุ่มหลงได้อย่างง่ายดาย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน